پیام بیژن عبدالکریمی درباره اخراج و بازگشت به دانشگاه
نامه‌ی بیژن عبدالکریمی که در آن با اشاره به مشکلاتی که اخیرا برایش پیش آمده از حامیانش تشکر کرده را به نقل از ایکنا می‌خوانید:
فَاخْلَعْ نَعْلَيْكَ إِنَّكَ بِالْوَادِ الْمُقَدَّسِ طُوًى (طه: ۱۲)
تقدیر و سپاس
قبل از هر چیز مراتب شکر و سپاس قلبی خویش را نسبت به آن یگانه حقیقت تقدیرگر تقدیرآفرین، آن یگانه کانون معنابخش جهان، همان که جان آدمی بسته بدان است و تنها با مأوا گزیدن در آن می‌توان از بی‌خانمانی و بی‌مأوایی رهایی یافت اظهار می‌دارم و از ژرفنای وجود ناوجود خویش فریاد تمنای خضوع و خشوع خویشتن را در برابر آن یگانه معبود بزرگ هستی بلند می‌نمایم، تمنایی که یگانه ضامن آزادی و آزادگی جان انسان است.
خداوند بزرگ را شاکرم که قصه احمقانه اخراج اینجانب رسواگر پیوند شوم میان نیروهای جهل و نادانی و خارجی‌گری از یکسو و اشرافیت تکنوکرات بوروکرات فاسد و ریاکار از سوی دیگر گردید که بیش از چهار دهه است گفتمان انقلاب را خفه کرده و چهره‌ای بسیار زشت و کریه از انقلاب به جامعه ما و جهانیان ارائه داده است و شکافی را میان ملت بزرگ ایران و آرمانهای متعالی انقلابی‌اش ایجاد کرده است، شکافی که محل تجمع بسیاری از جرثومه‌های فساد و تباهی قرار گرفته است و امید دارم تجربه شیرین و پیروزمندانه وفاق عمومی در حمایت از اینجانب که منجر به عقب‌نشینی نیروهای جهل و فساد در دانشگاه آزاد اسلامی گردید، سرآغاز و نقطه عطفی در مبارزه با پیوند شوم مذکور گشته و نیروهای اصیل انقلاب، بعد از ۴۳ مبارزه با دشمنان بیرونی و خارجی، نگاه و اراده والای خود را با جلب نظر آحاد مردم این سرزمین معطوف به مبارزه با نیروهایی سازند که همچون موریانه چوب انقلاب را از درون تهی ساخته‌اند.
بدین وسیله سپاس و قدردانی خویش را قبل از همه کس از دانشجویان و فرزندان معنوی عزیزم در سراسر ایران، آن نادیده انگاشته‌شدگان نادیده انگاشته‌ناشدنی،که معصومیت نگاه‌هایشان معنابخش حیات من‌اند اظهار می‌دارم و امیدوارم لایق ابراز احساسات صادقانه، صمیمانه و بی‌شائبه یکایک آن عزیزان باشم.
همچنین، از همه متفکران، صاحبنظران، اصحاب قلم و اساتید بزرگواری که تفکر و آزادگی‌شان قوامبخش عقلانیت جمعی و خرد قومی ماست و به حمایتی تمام‌قد از اینجانب پرداختند، قلباً و متواضعانه سپاسگزارم.
حمایت برخی از سرداران بزرگ جنگ، جانبازان و فعالان عرصه جهاد و ایثار، فرزندان و نیز همکاران دانشگاهی بسیجی‌ام و نیز برخی از نیروهای فهیم و هوشمند انقلاب بخشی شورانگیز و فراموش ناشدنی از قصه اخراج و بازگشت اینجانب به دانشگاه بوده است. یقین دارم در برابر عزمیت، حمیت و حمایت این عزیزان هیچ یک از پایگاههای ارتجاع و اشرافیت خارجی و داخلی قدرت تجاوز به حقوق حقۀ آحاد این ملت را نخواهند یافت.
همچنین بر خود فرض می‌دانم که از حمایت یکایک افراد، چه در فضای مجازی و چه در فضای غیرمجازی، از اطلاع‌رسانی خبرنگاران و خبرگزاریها و همه رسانه‌ها، از حمایتهای همه انجمنهای علمی و صنفی و سیاسی و نیز از زحمات و تلاشهای صمیمانه همه همکاران، کارمندان و برخی مسئولین صدیقی که با تمام وجود در جهت بازگشت اینجانب به دانشگاه تلاش کردند به حکم ادب باطن، و نه صرفاً بر اساس ادب ظاهر، قدردان و سپاسگزار باشم.
امیدوارم رسوایی مسببین اخراج اینجانب بهانه‌ای برای تأمل و بازاندیشی در خصوص برخی از رویه‌های بسیار غلط اجتماعی در حوزه گزینش افراد برای جایگاه‌های اجتماعی گوناگون، و نیز شیوه‌های رسیدگی به اتهامات و تخلفات آنان در جمیع نهادها و ارگانها، از جمله در سراسر دانشگاههای کشور گردد.
همچنین، امیدوارم مسئولین امر پیشنهاد سپردن مدیریت دانشگاههای سراسر کشور، از جمله دانشگاه آزاد اسلامی، به اساتید حقیقی خود همان دانشگاهها را جدی بگیرند، پیشنهادی که پذیرش آن می‌تواند گامی اصیل در جهت اصلاح امور و شروعی تازه برای پر کردن شکاف میان جامعه دانشگاهی با گفتمان انقلاب و بیرون راندن نیروهای نفاق از ساحت مقدس دانشگاه باشد.
السلام علی من اتبع الهدی و اجتنب من الکذب و النفاق
بیژن عبدالکریمی
عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی (واحد تهران شمال)
انتهای پیام
