«قداست» نظام جمهوری اسلامی!؟

حجت‌الاسلام احمد حیدری در یادداشتی ارسالی به انصاف نیوز با عنوان ««قداست» نظام جمهوری اسلامی!؟» نوشت:

رئیس محترم جمهور اخیرا در آیین تجلیل از پیشکسوتان دفاع مقدس، نظام جمهوری اسلامی را «قدسی» شمرده و برای آن چهار دلیل ذکر کرده است: «1. این نظام با قداست مطلق یعنی خداوند ارتباط دارد. 2. مبتنی بر آموزه‌های قدسی دین است. 3. در رأس نظام نایب حجت عصر(عج) است. 4. در عمل هم کارگزاران نظام قدسیت فعلی یعنی اخلاص و خدایی بودن انگیزه را دارند.» در وجود و «تقدس بخشی» عوامل فوق مناقشاتی هست از جمله:

1. در طول تاریخ، حکومت‌های بسیاری خود را به آسمان و قداست مطلق منسوب کرده‌اند؛ از حکومت کلیسا در قرون وسطای غرب، تا فرّه ایزدی شاهنشاهان باستانی ایران، شاهنشاهی پهلوی تا دولت اسلامی عراق و شام(داعش)، امارت اسلامی طالبان در افغانستان تا…؛ پس به این انتساب نباید خیلی دل‌خوش بود و با اتکای به آن برای حکومت قداست تراشید. اتفاقا اگر حکومت‌هایی مستحق باشند با استناد به این انتساب برای خود قدسیت قائل شوند، حکومت پیامبران و امامان است ولی از این قداست‌تراشی در آن حکومت‌ها اثری نمی‌یابیم و هیچگاه آنان با استناد به این قداست، حکومت خود را مقدّس نشمرده و مردم را به اطاعت مطلق فرانخوانده‌اند بلکه همیشه حکومت خود را عرفی شمرده و مردم را منتقد خواسته‌اند.
2. این که قوانین حکومت ناشی از آموزه‌های دین باشد هم برای تقدس بخشی کافی نیست زیرا دین گر چه «حق مطلق» است ولی برداشت و تفسیر غیر معصوم حتی مجتهدان عادل از دین، هیچ گاه حق مطلق نیست و از خطا، باطل و انحراف در امان نمی‌باشد.
3. بودن نایب عام ولی عصر به تشخیص مردم و خبرگانشان در رأس حکومت هم تقدس‌بخش مطلق نیست زیرا اولا حتی اگر در رأس حکومت شخص پیامبر یا امام معصوم هم باشد با توجه به فراگیر و فراوان بودن متصدیان حکومت، هر آن احتمال انحراف در هر گوشه و کنار هست و قداست تراشی برای حکومت و حاکمان فقط مبارزه با انحرافات را سخت‌تر می‌کند. ثانیا وقتی نایبان خاص امامان و وکلای منتخب خود امام معصوم از انحراف و فساد در امان نیستند، چه انتظار مصونیت قداست بخش از نایب عام امام معصوم که به وسیله مردم و خبرگانشان انتخاب شده‌اند! تاریخ دین، اسلام و شیعه پر است از انحراف برگزیده‌های معصومان: از انحراف برگزیدگان موسای کلیم(اعراف/155) تا انحراف وکلای موسی بن جعفر بعد از وفات ایشان به خاطر دلبستگی به دنیا. ثالثا چه بسا خبرگان مردم در شناسایی نایب عام واجد شرایط اشتباه کنند هم چنان که در ابتدای انقلاب شخصیتی را به عنوان قائم مقام رهبری برای تصدی رهبری بعد از امام برگزیدند و بعد از گذشت چند سال به این نتیجه رسیدند که انتخابشان صحیح نبوده و زمینه را برای کناره‌گیری او فراهم آوردند.
4. حسن فاعلی هم امروزه از جهت کمیابی و نایابی، حکم کیمیا پیدا کرده و یافتن افرادی که انگیزه‌شان از ورود به حکومت و تصدی پست، فقط خدا، رضای خدا و خدمت به بندگان خدا باشد، از یافتن سوزن در انبار کاه سخت‌تر است. اینکه می‌بینیم برای رسیدن به پست و مقام به قلع و قمع رقبا می‌پردازند، با وعده‌های دروغین مردم را می‌فریبند، همدیگر را به فساد و تباهی متهم می‌کنند(از باب نمونه مراجعه کنید به نامه های رد و بدل شده بین دو عضو شورای نگهبان در سال‌های اخیر)، وقتی هم به پست و مقام می‌رسند جز ملک الموت نمی‌تواند آنان را از مسند بردارد و …، نشان آن است که عامل فاعلی اخلاص و خداجویی به واقع نایاب و با تنازل کمیاب است و وجود محسوس و ملموس و فراگیر خارجی ندارد تا تقدس بخش باشد.
5. خدمت در نظامی که سعی دارد حاکمیت بخش معارف و احکام دین و به سعادت دنیا و آخرت رساننده مردم باشد و تلاش برای استحکام حقیقی این نظام و رساندن به اهدافش، بسیار ارزشمند است و تمام آنات و لحظات چنین خدمتکارانی عمل صالح است از این رو خداوند خطاب به مجاهد و انصاری که در حکومت رسول خدا مدافع نظام و خادم مردم بودند می‌فرماید: «هيچ تشنگى، رنج و گرسنگى‎ای در راه خدا به شما نمى‌رسد و در هيچ مكانى كه كافران را به خشم ‏آورد، قدم نمى‏گذارند و از دشمن غنيمتى به دست نمى‌آورند مگر آن‌كه به سببش عمل صالحى براى شما [در كارنامه‏‌تان] نوشته مى‌شود و به یقین خدا پاداش نيكوكاران را ضايع نمى‏كند»(توبه/120).
6. وقتی امام صادق به منصب‌دار حکومت جور عباسی به خاطر رعایت مصالح مسلمانان و خدمت به محرومان و مظلومان، وعده پاداش عظیم آخرتی می‌دهد(ر. ک نامه مفصل امام به عبدالله نجاشی حاکم اهواز در دولت عباسی؛ کشف الریبه/86 به بعد) طبیعی است که خادمان اسلام و مردم در حکومت جمهوری اسلامی به چنین وعده‌ای سزاوارترند ولی این غیر از تقدس تراشی بی‌مورد است. به امید الگو بودن حکومت جمهوری اسلامی در فراهم آوری زمینه تعالی معنوی، اخلاقی، رفاهی، اقتصادی و اجتماعی مردم ایران.

انتهای پیام