عصر نوزایی جمهوری اسلامی کی فرا می‌رسد؟!

حجت‌الاسلام شهاب‌الدین حائری شیرازی در یادداشتی تلگرامی با عنوان «عصر نوزایی جمهوری اسلامی کی فرا میرسد؟!» نوشت:

رنسانس و تحول و پیشرفت در اروپای قرون وسطی زمانی فرا رسید که دگم اندیشی در خصوص نظرات کلیسا که تصمیم گیران اصلی جامعه بودند پایان یافت و آراء ونظرات کلیسا قابل نقد و اصلاح تلقی گردید آغاز این تحول را دوره نوزایی و پایان این دگم اندیشی را در اوائل قرن17 میلادی عصر روشنگری می‌خوانند.

1. هر تصمیمی که از انسان فاقد عصمت صادر شود امکان خطا بودن دارد و به میزانی که شخص از مسئولیت و قدرت بیشتری برخوردار باشد این خطا ممکن است آثار زیان بارتری داشته باشد پس به ضرورت بایست بیشتر امکان نقد نسبت به وی وجود داشته باشد.
2. عقل و شرع بر ضرورت خیرخواهی و نصیحت انسان‌ها نسبت به یکدیگر و خصوصا نسبت به حاکمان تاکید دارد. تا زمانی که نقد رهبری، دشمنی با ایشان تلقی شده در مسیر کاهش اقتدار ایشان ارزیابی گردد و طبعا با ابزار نرم و سخت از خیرخواهی و نقد ایشان جلوگیری شود مانع بزرگی بر سر بهینه شدن تصمیم‌های نهاد رهبری وجود داشته و جامعه از مزایای نقد در این زمینه بسیار مهم، بی بهره می‌ماند.
3. روی دیگر سکه نقد و نظر و خیرخواهی مردم، پاسخگویی مسئولان است اگر نقد یک ضرورت عقلی تلقی شود پاسخگویی حاکمان و عکس العمل اصلاحی و جبران خطای احتمالی، غرضی است که برای وصول به آن غرض، نقد و نظر تجویز شده است.

عصر نوزایی و پیشرفت جمهوری اسلامی زمانی آغاز می‌شود که عملا بتوان تمام تصمیم‌های حکام از صدر تا ذیل را بدون ترس و واهمه وآشکارا به نقد کشید ومسئولان موظف به پاسخگویی در قبال افکار عمومی باشند.

انتهای پیام