دانشگاهِ رئیسی | چهار گفت‌وگو
/ گفت‌وگو با رضا شریفی، بامداد لاجوردی، مهدی هادی‌زاده و محسن اسفندیاری /
امینه شکرآمیز، انصاف نیوز: با توجه به انجام واکسیناسیون سراسری، احتمال باز شدن دانشگاهها در روزهای آتی زیادتر شده است. این سوال مطرح است که با توجه به روی کار آمدن دولت رئیسی چه تفاوتی در فضای سیاسی دانشگاهها بعد از بازگشایی ایجاد می‌شود و آیا دانشگاهها به سمت امنیتی شدن حرکت می‌کنند یا خیر.
انصاف نیوز در این رابطه با رضا شریفی (عضو حزب ندا و استاد دانشگاه)، بامداد لاجوردی (فعال سابق دانشجویی در دانشگاه تهران)، مهدی هادی‌زاده (دبیر رسانه‌ی انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه تهران و علوم پزشکی تهران) و محسن اسفندیاری (فعال سابق دانشجویی در بسیج دانشجویی امیرکبیر) گفت‌وگو کرده است.
متن کامل گفت‌وگوی انصاف نیوز با رضا شریفی، بامداد لاجوردی، مهدی هادی‌زاده و محسن اسفندیاری را در ادامه بخوانید:
رضا شریفی: فضای دانشگاهها به یک حالت تقریبا پایداری رسیده است
رضا شریفی در پاسخ به این پرسش که فضای دانشگاهها بعد از بازگشایی با توجه به روی کار آمدن دولت رئیسی چقدر از لحاظ سیاسی بسته‌تر یا بازتر خواهد شد، گفت: «در حال حاضر که اکثرا کلاس‌های دانشگاهی به شکل مجازی برگزار می‌شود اما اگر بعد از واکسیناسیون سراسری فضای فعالیت‌های حضوری و اجتماعی در دانشگاهها فراهم شود بعید می‌دانم تغییر خاصی در فضای عمومی دانشگاهها نسبت به چند سال گذشته اتفاق بیفتد چون قبلا این فضا به یک حالت تقریبا پایدار رسیده است. البته نباید و نمی‌توان از اثر تغییر نسل‌های دانشجویی غافل بود اما فعلا شواهدی برای تغییر رفتار اجتماعی دانشجویان که منجر به واکنش مدیران دانشگاهی بشود مشاهده نمی‌شود».
فعالان دانشجویی و مدیران دانشگاهی به یک بلوغ نگرشی رسیده‌اند
شریفی در پاسخ به این پرسش که آیا دولت آقای رئیسی برای تشکل‌های دانشجویی محدودیتی به‌وجود می‌آورد، گفت: «در مجموع به نظر می‌رسد در سال‌های اخیر هم فعالان دانشجویی و هم مدیران دانشگاهی به یک بلوغ نگرشی یا به عبارتی هم‌زیستی مسالمت‌آمیز رسیده‌اند و بعید است هیچ‌کدام تمایلی به بر هم زدن این نقطه‌ی تعادل داشته باشند. تغییر نسل در فضای دانشجویی و جابجایی مرکز ثقل مطالبات مردم از اجتماعی به اقتصادی هم البته در استمرار فضای آرام فعلی در دانشگاهها بی‌تاثیر نیست».
بعید می‌دانم فضای دانشگاهها امنیتی شود
شریفی در پاسخ به این پرسش که چقدر فضای دانشگاهها به سمت امنیتی شدن می‌رود، گفت «امنیتی شدن فضای دانشگاهها بیشتر واکنشی است به فعالیت‌های رادیکال دانشجویی و با توجه به ویژگی خاص نسل جدید متولدین دهه‌ی هشتاد و چنانکه عرض کردم جابجایی مرکز ثقل مطالبات عمومی از اجتماعی به اقتصادی، من تا چند سال آینده بروز چنین رفتارهایی را در محیط‌های دانشجویی خیلی بعید می‌دانم. بنابراین اینکه شاهد برخوردهای خاص امنیتی در محیط‌های دانشگاهی باشیم دور از ذهن به نظر می‌رسد. مگر اینکه کسانی از خارج دانشگاه بخواهند برخی حساسیت‌ها را در محیط‌های دانشجویی تحریک کنند تا به اهداف سیاسی خود برسند».
احتمال تفکیک جنسیتی در دانشگاهها وجود دارد
رضا شریفی در پاسخ به این پرسش که چقدر احتمال دارد که مانند دوره‌ی آقای احمدی‌نژاد تفکیک جنسیتی در دانشگاهها اتفاق بیفتد، گفت: «احتمال اینکه در برخی مراکز دانشگاهی برخی کلاس‌های درس به شکل تفکیک‌شده برگزار شود وجود دارد؛ کما اینکه در دولت قبل هم در برخی مراکز آموزشی این‌طور بود. اما اینکه انتظار داشته باشیم حضور دانشجویان در دانشگاهها در روزهای هفته مثلا زوج و فرد بشود را بسیار بعید می‌دانم. لااقل چنین دیدگاه‌هایی تا جایی که من می‌دانم در سطوح عالی دولت آقای رئیسی غالب نیست و به نظر می‌رسد بیشتر مخالفین ایشان بنا دارند جامعه را از وقوع چنین فضاهایی بترسانند».
دولت رئیسی محدودیت خاصی برای پوشش دانشجویان ایجاد نمی‌کند
شریفی در پاسخ به این پرسش که حساسیت روی حجاب و پوشش دانشجویان چه تفاوتی با دولت روحانی خواهد داشت و آیا ممکن است انتظامات مانند دوره‌ی احمدی‌نژاد متحجرانه‌تر با این مسئله برخورد کنند، گفت «اجازه بدهید با این تعمیم شما موافق نباشم. در دوره‌های قبلی هم خیلی برخوردهای سلیقه‌ای ناشی از برنامه‌ریزی سیستماتیک نبوده و اکثر موارد در اجرا تا حد زیادی وابسته به نوع نگرش و دیدگاه مدیران دانشگاهی بوده است. بنابراین صرف‌نظر از چارچوب‌های عمومی مورد پذیرش و جاافتاده در محیط‌های دانشجویی، نمی‌توان انتظار داشت که دولت آقای رئیسی هم محدودیت خاصی برای پوشش دانشجویان ایجاد کند».
هر دوره‌ای ویژگی‌های خاص خودش را دارد
شریفی در پاسخ به این پرسش که فضای دانشگاهها چقدر شبیه دوره‌ی آقای احمدی‌نژاد خواهد شد، گفت: «به نظر می‌رسد هر دوره‌ای ویژگی‌های خاص خودش را دارد که متاثر از عوامل داخلی و بیرونی متعددی است. مهم‌ترین ویژگی فضای دانشجویی هم سیالیت آن است که باعث می‌شود نتوان دقیقا فضای یک دوره را به دوره‌های دیگر تعمیم داد. می‌توان انتظار داشت این دوره هم با توجه به ویژگی‌های خاص متولدین دهه‌ی هشتاد، فضای منحصربه‌فردی را داشته باشیم که قابل شبیه‌سازی با ادوار گذشته نیست. البته مدیران دانشگاهها هم کم‌وبیش به این تفاوت‌ها و تغییر نسل‌ها واقفند و بعید است تمایلی به ارائه‌ی نسخه‌های مشابه برای ادوار مختلف داشته باشند».
بامداد لاجوردی: بدنه‌ی دانشجویی برای ترمیم نیاز به زمان دارد
بامداد لاجوردی در پاسخ به این پرسش که فضای دانشگاهها بعد از بازگشایی چقدر نسبت به قبل بازتر یا بسته‌تر خواهد بود، گفت: «یک مسئله‌ی مهمی که فضای دانشگاهها در روزهای آتی با آن روبرو می‌شود، این است که دانشگاهها دو سال در حالت مجازی بوده است. احتمالا تشکل‌های دانشجویی و روابط دانشجویی در این دو سال صدمه‌ی خیلی زیادی خورده است. بنابراین این مهم‌ترین نکته است که باید در نظر داشته باشیم. احتمالا خیلی از مجموعه‌ها به سختی ترمیم شدند و دانشجویان جدید آمدند. فضای دانشجویی به هر حال تغییر خواهد کرد. سخت است که بگوییم چه شکلی خواهد شد، چون تا به حال چنین اتفاقی را تجربه نکرده‌ایم. همچنین نیاز به زمان است تا بدنه‌ی دانشجویی بتواند خودش را ترمیم کند. این علاوه بر تغییر سبک زندگی است که نسل‌به‌نسل یا ورودی به ورودی در دانشگاه در حال اتفاق افتادن است و احتمالا فعالیت دانشجویی کمی دارد به‌طور کلی کمرنگ‌تر می‌شود. بنابراین دو تا مسئله‌ی اصلی وجود دارد. دو سال فضای دانشگاه در حالت مجازی بوده است، بنابراین تشکل‌ها و گروه‌های دانشجویی یا شکل نگرفتند یا نیاز به ترمیم جدی دارند، چون گروهی فارغ‌التحصیل شدند و گروهی هم جذب نشدند».
دولت رئیسی در بدنه‌ی دانشجویی سهم و پشتوانه‌ای ندارد
لاجوردی در پاسخ به این پرسش که روی کار آمدن دولت رئیسی چقدر روی فضای دانشگاهها تاثیر می‌گذارد، گفت: «صحبت درباره‌ی این موضوع سخت است، به‌خاطر همان متغیری مهمی که گفتم عوض شده است. اما به‌خاطر اینکه دولت رئیسی یک دولت به‌طور کلی غیر دانشجویی است و خیلی در بدنه‌ی دانشجویی سهم و پشتوانه‌ای ندارد، به نظر می‌رسد که خود دولت خیلی تمایلی نداشته باشد که بخواهد تشکل‌ها یا به‌طور کلی فعالیت دانشجویی را ترمیم بکند. بنابراین خیلی نمی‌توانیم انتظار داشته باشیم که از جانب دولت یا نهادهای رسمی، فعالیت دانشجویی تقویت شود. هر اتفاقی بیفتد خود‌جوش و در اثر خودانگیختگی خود دانشجویان خواهد بود».
روسای جدید دانشگاهها خیلی با تیپ فضاهای دانشجویی هم‌دل نیستند
لاجوردی در پاسخ به این پرسش که آیا ممکن است دولت رئیسی برای تشکل‌ها محدودیت ایجاد کند، گفت: «منطق چینش ر‌ؤسای دانشگاه‌های برتر که تا حالا اتفاق افتاده است این را نشان می‌دهد که این اتفاق خواهد افتاد. یعنی الان از کسانی برای ریاست دانشگاه صحبت می‌شود یا حکم سرپرستی کسانی خورده است که خیلی با تیپ فضاهای دانشجویی هم‌دل نیستند. بنابراین می‌توانیم این انتظار را داشته باشیم که فضا بدتر از دوره‌ی روحانی شود؛ چون دوره‌ی روحانی هم دوره‌ی مطلوبی نبود. علاوه بر این در متغیرهای کلان کشور هم تغییراتی ایجاد می‌شود. یعنی احتمالا تورم یا مجموعه‌ای از متغیرهای اقتصادی و اجتماعی به سمت بدتر شدن می‌رود. حاکمیت طبق سنوات گذشته و طبق تجربیات گذشته فاز امنیتی به خود می‌گیرد و طبیعتا اولین قربانی آن دانشگاهها است».
اگر نتوانیم با دنیا تعامل کنیم، فضای کشور و در نتیجه دانشگاهها امنیتی می‌شود
لاجوردی در پاسخ به این پرسش که چقدر فضای دانشگاهها امنیتی می‌شود، گفت: «اگر نتوانیم با دنیا تعامل کنیم در متغیرهای کلان شاهد تورم خواهیم بود، در نتیجه طی تجربیات پیشین فضای کشور فضای امنیتی می‌شود، اولین جایی که لطمه می‌خورد، دانشگاهها هستند. چون یک بدنه‌ی جوان و فراغ‌بالی دارند که می‌توانند فعالیت بیشتری داشته باشند. بنابراین احتمالا دانشگاهها اولین جایی است که لطمه می‌خورد».
در این دوره آزادی‌های دانشجویان را محدود می‌کنند
لاجوردی در پاسخ به این پرسش که چقدر احتمال دارد در دانشگاهها تفکیک جنسیتی اتفاق بیفتد، گفت: «این هم خیلی دور از ذهن نیست. خیلی راحت می‌شود این دوره را با دوره‌ی احمدی‌نژاد مقایسه کرد، چون گزینه‌ها از لحاظ فکری نزدیک به آن دوره هستند. احتمالا اصلا مطالبه‌ی آنها این است که آزادی‌های اجتماعی را به هر شکلی محدود کنند. این می‌تواند هم در قالب حجاب و پوشش دختر و پسر باشد و هم می‌تواند در قالب روابط دختر و پسرهای داخل دانشگاه باشد. به هر حال محدود می‌کنند. اما نکته‌ای که وجود دارد این است که این نمی‌تواند مانند تجارب گذشته به‌خصوص در دوره‌ی آقای خاتمی، یک حرکت دانشجویی ایجاد کند. یک دلیل آن این است که تقریبا الان اغلب دانشجوها یک زیست دوگانه دارند؛ یک ساعاتی را برای درس و گرفتن مدرک می‌گذرانند و یک حوزه‌ی خصوصی و بیرون از دانشگاه نیز دارند که روابط خود را با دوستان‌شان یا حلقه‌های اجتماعی‌شان در بیرون از دانشگاه پی‌گیری می‌کنند. این مسئله طبیعتا بیشتر مربوط به دانشجویان بومی است ولی به‌طور کلی این نکته هم مهم است. یعنی نمی‌توان خیلی انتظار داشت این محدودیت بتواند آن واکنش‌هایی که در گذشته داشت را داشته باشد».
فضای دانشگاهها در دو حوزه شبیه دوره‌ی احمدی‌نژاد می‌شود
بامداد لاجوردی در پاسخ به این پرسش که چقدر فضای دانشگاهها شبیه دوره‌ی احمدی‌نژاد می‌شود، گفت: «خیلی. الان هم داریم زمینه‌های آن را می‌بینیم. فضای دانشگاهها در دو حوزه شبیه دوره‌ی احمدی‌نژاد می‌شود. یکی در حوزه‌ی کنترل‌هایی که بر روی دانشجویان اتفاق می‌افتد؛ مثل حجاب و غیره. از طرف دیگر جامعه انتظار دارد وقتی محدودیت‌ها ایجاد می‌شود، یک دستاوردی داشته باشد. طبیعتا اینها شروع می‌کنند به مقاله‌سازی و کارهایی که بر مبنای آن ادعا کنند ما داریم علم را توسعه می‌دهیم و اگر آزادی‌ها را گرفتیم به نفع علم بوده است. بنابراین می‌توانیم انتظار داشته باشیم که دوباره اتفاقات این چنینی بیفتد؛ مثلا ممکن است گزارش‌های غیرواقع از مقالات آی‌اس‌آی بدهند یا مقالاتی منتشر کنند که صوری و ضعیف‌اند و استانداردهای کافی ندارند و در ژونال‌های داخلی چاپ می‌شوند، یا می‌گویند ما ژونال‌های غربی را قبول نداریم. اینها هم حوزه‌هایی است که می‌توان انتظار داشت در دانشگاه اتفاق بیفتد».
مهدی هادی‌زاده: ایران ۱۴۰۰ به هیچ‌وجه ایران ۱۳۸۸ نخواهد بود
مهدی هادی‌زاده در پاسخ به این پرسش که فضای دانشگاهها بعد از بازگشایی با توجه به روی کار آمدن دولت رئیسی چقدر بسته‌تر یا بازتر خواهد شد، گفت: «مسئله‌ی بازگشایی دانشگاه به‌خودی‌خود یک اتفاق بزرگی است که دولت اگر موفق به اجرای صحیح آن شود، قدمی بزرگ برداشته است؛ لذا تا آن زمان باید صبر کرد و دید که اولا دولت آقای رئیسی اصلا در بازگشایی دانشگاه و پیشبرد آموزش حضوری موفق خواهد بود یا خیر. در مورد فضای دانشگاه باید عرض کنم که اتمسفر دانشگاه متاثر از جامعه بوده و وجه جدایی‌ناپذیر آن نگاه اجتماعی-سیاسی به کشور و جامعه است.
ایران ۱۴۰۰ به هیچ‌وجه ایران ۱۳۸۸ نبوده و نخواهد بود، خیل بحران‌های پس و پیشِ امروز، آن روزها به مثابه‌ی نوک کوه یخی بود که به‌واسطه‌ی دریای اصلاح‌طلبی در بطن جامعه، عمق آن دیده نمی شد؛ امروز اما وضعیت متفاوت است و ما باید منتظر بمانیم و شاهد حوادث ایام باشیم».
جوانان ایرانی باید متحدانه به سمت انعکاس مستقیم مطالبات مردم حرکت کنند
هادی‌زاده در پاسخ به این پرسش که آیا دولت آقای رئیسی تشکل‌های دانشجویی ناهم‌سو را محدود یا منحل می‌کند، گفت: «به‌واسطه‌ی یک قیچی دولبه که یک لبه مسائل داخلی و لبه‌ی دیگر سوءاستفاده و رویکرد قهرآمیز دولت احمدی‌نژاد و نهادهای نظارتی و حاکمیتی بود؛ امروز اما فارغ از نگاه به حزب، جناح و دولت، جوانان ایرانی و البته تشکیلاتی، باید انجمن شوند و متحدانه به سمت انعکاس مستقیم مطالبات مردم حرکت کنند. مردمی که این سال‌ها را با شرافت و عزت و با صبر و «مقاومت» به سر برده‌اند و امروز ناظر به بدتر شدن روزبه‌روز اوضاع معیشتی و رفاهی خود می‌باشند. البته انتظار می‌رود که جناب رئیسی راه گذشتگان را طی نکند که به قول حافظ شیرازی «من جرب المجرب حلت به الندامه».
امنیتی شدن دانشگاه منوط به دولت‌ها نیست
هادی‌زاده در پاسخ به این پرسش که فضای دانشگاهها چقدر به سمت امنیتی شدن می‌رود، گفت: «به اعتقاد بنده امنیتی شدن دانشگاه منوط به دولت‌ها نیست؛ چالشی که از دیروز تا به امروز با آن مواجه بوده‌ایم این است که روسا و معاونین دانشگاهی تا چه حد می‌توانند از دست‌اندازی نهادهای امنیتی و نظامی به دانشگاه جلوگیری کنند. آنچه که ملموسانه به سمع و نظر دانشجویان رسیده این است که در اکثر موارد پیش‌آمده، رویکرد عزیزان منفعل و مستاصل بوده و گویی اصلا اختیاری برای مقابله با این موارد نداشته و ندارند».
تفکیک جنسیتی از اساس تقابل مستقیم با خط امام است
هادی‌زاده در پاسخ به این پرسش که چقدر احتمال دارد مانند دوره‌ی احمدی‌نژاد، تفکیک جنسیتی در دانشگاهها اتفاق بیفتد، گفت: «این قضیه از اساس تقابل مستقیم با خط امام است و رسما بدعتی خطرناک در تاریخ انقلاب اسلامی به شمار می‌رود. چادر کشیدن، دیوار کشیدن، نابرابری جنسیتی، رفتاری که امروز از طالبان جنایتکار شاهدیم نباید سرلوحه‌ی مدیران جمهوری اسلامی باشد؛ دوستان آقای رئیسی که پیش‌بینی دیوارکشی خیابان‌ها در دولت متبوع‌شان را یک توهم می‌دانستند، طبعا نباید به این توهم دامن بزنند.»
تنها راهکار پیش‌رو این است که مفهوم تکثر پذیرفته شود
هادی‌زاده در پاسخ به این پرسش که حساسیت روی حجاب و پوشش دانشجویان چه تفاوتی با دوره‌ی روحانی خواهد داشت، گفت: «جبر، جمود و جهالت سه ضلع یک مثلث هستند. در تقابل با این مثلث، سه ضلعی آزادی، «اختیار» و انگیزه واقع می‌شود و من بعید می‌دانم کسی با این سه‌گانه مخالف باشد که اگر فردی هم مخالفت کند یحتمل منظورش آزادی و اختیار دیگران بوده نه خودش. دولت احمدی‌نژاد همین‌گونه بود که بعدها آقایان از فسادش آگاه شدند. با آنکه آقای میرحسین موسوی همان سال‌ها هشدار وقوع چنین وضعی را داده بودند.
اینک که به لطف مهندسی‌های دقیق و جراحی‌های بی‌سابقه، قوای حاکمیتی یک‌دست شده، تنها راهکار پیش‌رو این است که مفهوم تکثر پذیرفته شود وگرنه این چرخه‌ی منحوس ادامه‌دار خواهد بود. چهار سال دیگر چه می کنیم؟ مگر ۱۴۰۰ آخرین انتخابات جمهوری اسلامی است؟ امروز که بیش از نیمی از مردم در انتخاب رییس‌جمهور خود مشارکت نمی‌کنند، فردای خود را چگونه خواهند دید؟ تا کجا باید این بدن نحیف تکه‌تکه شود که نمیرد؟ این هوا آلوده است و آرام‌آرام از وضعیت هشدار به اضطرار و بحران دچار می شود.»
محسن اسفندیاری: در اوایل هر دوره، دوران انتظار و ثبات در دانشگاهها را داریم
محسن اسفندیاری در پاسخ به این پرسش که چقدر فضای دانشگاهها از لحاظ سیاسی باز یا بسته می‌شود، گفت «ما در اوایل هر دوره‌ی ریاست جمهوری دوران انتظار و ثبات در دانشگاهها را داریم و فضای سیاسی در کل کشور یک مقداری افت می‌کند. به این دلیل است که اکثر جریان‌های سیاسی و تشکل‌ها دوران انتظار را به سر می‌برند که می‌خواهند خط مشی و دست فرمان دولت جدید را تشخیص دهند و متناسب با آن خود را تعریف کنند. قاعدتا در دانشگاهها این اتفاق می‌افتد و یک بخشی از انفعالی که رخ می‌دهد طبیعی است. چون با توجه به عوض شدن فضا بسیاری منتظر می‌مانند تا دست فرمان دولت و تکلیف دولت در خیلی از حوزه‌ها و موارد مشخص شود. اما در خصوص خط مشی عمومی که صورت خواهد گرفت اگر رنگ کار دست خود آقای رئیسی باشد با توجه به تجربه‌ای که ایشان در قوه‌ی قضاییه دارند، اعتقاد به آزادی بیان و آزادی فکر و انتشار عمومی افکار دارند، طبعا این تفکر در دانشگاهها نیز سرریز خواهد شد. اما اگر کار از دست ایشان خارج شود و نیروها و نهادهای دیگری خارج از دولت بخواهند کار ساماندهی دانشگاهها را به عهده بگیرند، طبیعتا اتفاق دیگری خواهد افتاد».
روحانی یکی از امنیتی‌ترین دولت‌های تاریخ جمهوری اسلامی را تشکیل داد
اسفندیاری در پاسخ به این پرسش که چقدر احتمال دارد تشکل‌های دانشجویی که وجود دارد محدود شوند، گفت: «به نظر من اتفاق خاصی نمی‌افتد؛ خط مشی آقای رئیسی که نشان‌دهنده‌ی این است. دولت هم به نظر من چنین کاری را نمی‌کند. ما چنین کارهایی را بیشتر در دولت آقای روحانی داشتیم که آن اوایل به یک سری از تشکل‌های هم‌سو با خودش مجوز می‌داد، بعدها هم که فضا را بر روی همه بست. در زمان آقای روحانی به‌وفور شکایت از روزنامه‌ها و فعالین سیاسی اتفاق افتاد و تقریبا ایشان رکورددار بود. ایشان یکی از امنیتی‌ترین دولت‌های تاریخ جمهوری اسلامی را تشکیل داد. من خیلی بعید می‌دانم این اتفاق در دولت آقای رئیسی رخ دهد. ما یک دوره‌ی ثبات و انتظاری را در پیش‌رو داریم که بعید می‌دانم در آن این اتفاقات رخ دهد».
برخوردی که با انجمن اسلامی دانشگاه امیرکبیر شد خارج از اختیار دولت وقت بوده است
اسفندیاری در پاسخ به این پرسش که ممکن نیست مشابه دولت آقای احمدی‌نژاد که در آن همه‌ی تشکلات دانشجویی اصلاح‌طلب مثلا در دانشگاه امیرکبیر بسته شدند، در دولت آقای رئیسی هم شاهد چنین اتفاقاتی باشیم، گفت: «باید ببینید آن اتفاق ناشی از وجود کدام نهاد بوده است. آقای احمدی‌نژاد سال ۸۵ به دانشگاه امیرکبیر می‌آید؛ او تنها مقام عالی کشور بود که برای اولین‌بار به دانشگاه امیرکبیر آمد و یک سری اتفاقاتی افتاد. جز برخوردی که با انجمن اسلامی دانشگاه امیرکبیر شد، هیچ‌جای دیگری چنین برخوردهایی اتفاق نیفتاد. این برخورد هم خارج از اختیار دولت وقت بوده است و از سوی نهادهای دیگری صورت گرفت. این اتفاق خیلی بعید است در این دوره بیفتد. آن دوره هم که این اتفاق افتاده با اراده‌ای خارج از اراده‌ی دولت بوده است. چون اگر قرار بود، اراده، اراده‌ی دولت باشد، باید در همه‌ی دانشگاهها این اتفاق می‌افتاد، ولی در چهار سال اول این‌طور نبود. در چهار سال دوم که اتفاقات و وقایع ۸۸ رخ داد، کل فضای کشور امنیتی شد و به طبع آن فضای داشگاه‌ها هم تحت تاثیر قرار گرفت».
تفکیک جنسیتی با خط مشی امام و رهبری نمی‌خواند
اسفندیاری در پاسخ به این پرسش که چقدر ممکن است تفکیک جنسیتی در دانشگاهها اتفاق بیفتد، گفت: «تجربه نشان داده است که این کار، کار غلطی است. ما در امیرکبیر هم این تجربه را داشتیم. این اتفاق خوبی نبوده است چون با خط مشی امام و رهبری هم نمی‌خواند. اوایل انقلاب هم که مجمع روحانیون مبارز چنین دست فرمانی گرفتند و در دانشگاه تهران تفکیک جنسیتی انجام دادند، مورد اعتراض امام و رهبری قرار گرفتند. کار، کاری غلط و غیرانسانی است. اگر کار در دولت آقای رئیسی دست نیروهای خودسر و غیرهم‌سو با دولت باشد و کار از دست دولت خارج شود، بعید نیست این اتفاق بیفتد. اما اگر کار دست خود دولت باشد، بعید می‌دانم چنین اتفاقی رخ دهد و دولت در برابر فشارها تسلیم نمی‌شود».
نباید درمورد پوشش دانشجویان متحجرانه برخورد شود
اسفندیاری در پاسخ به این پرسش که چقدر از لحاظ حساسیت روی پوشش دانشجویان تغییر ایجاد می‌شود، گفت: «حساسیت روی پوشش را ما در سال‌های اخیر هم در امیرکبیر داشتیم و کسانی که پوشش یا حجاب خوبی نداشتند، مورد تذکر از سوی حراست و انتظامات دانشگاه قرار می‌گرفتند. یک حدی از پوشش و رعایت شئونات در محیط علمی و آکادمیک مورد نیاز است. البته نباید به این صورت باشد که بخواهیم خیلی متحجرانه برخورد کنیم. تقریبا تمام دانشگاه‌های معتبر دنیا هم چنین پروتکل‌هایی را دارند. یک حدی از پوشش نیاز است. ولی اگر قرار باشد چنین برخوردهایی صورت بگیرد به نظر من برخوردهای غلطی است و خیلی بعید می‌دانم در دوره‌ی آقای رئیسی -اگر کار در دست دولت و وزارت علوم باشد- این اتفاقات رخ دهد. ولی اگر جریانات غیررسمی و خارج از حیطه‌ی دولت بخواهند وارد عمل شوند، رخ دادن این اتفاقات محتمل است».
چیزی که دراین مباحث بنظرمی ایدبیرون از شرائط جامعه سخن گفتن است….دیگرازاین فضاانتظارسیاسی اندیشی وجامعه گرایی نداشته باشد..وقتی سخنی یا گفته ای اندکی با شرائط حاکم غیرهمسوباشدبه شدیدترین وجهی پاسخ می گیرد..