طلبگی یعنی سربازی

حجت الاسلام شهاب الدین حائری شیرازی در یادداشتی تلگرامی نوشت:

سال 74 بود که به مناسبت وصلت با خاندان توکلی، سفری به همراه خانواده همسرم به بهشهر داشتم.
دورادور نکته‌هایی در خصوص عالمی از علماء مازندران بنام ایت الله ایازی شنیده بودم و راه افتاده و پرسان پرسان منزل و حسینیه این عالم بزرگوار را پیدا کرده و در سالنی که کف و دیوارش بیشتر با حصیرهای ساخته شده از ساقه برنج مفروش و دیوار کوب شده بود منتظر ماندم تا امدند.
من حدودا بیست ساله وبرادر خانم کم سن وسال ام تنها میهمانهای ایشان بودیم که ناشناس وسر زده به طمع شنیدن نصیحتی دق الباب کرده بودیم.

چند دقیقه ای نگذشته بود که با روی گشاده و خنده ای ملیح وارد شدند و نشستند و از ما با سخنانی حکیمانه و ارزشمند پذیرایی نموده وبعدتر به اصرار نهار را آش میهمان مان کردند.

از من پرسیدند به چه کار مشغولی؟
گفتم : طلبه ام
گفتند: طلبگی یعنی سربازی و سرباز از خودش اختیاری ندارد به او میگویند کجا اعزام شدی بی چون وچرا باید برود.
طلبه هم باید ببیند خدا از او چه میخواهد امام زمانش چه میگوید و گوش بفرمان باشد …

امروز با خود می اندیشم علی رغم تحقیرها و له شدن اعتماد بنفس هایی که در طول تاریخ ایران، نصیب مردم زندگی کرده در زیر سایه ظل الله ها و ظل السلطان ها وخوانین شده است اگر روحانیت، امروز که فضا تا حدودی مهیاست همین نصیحت سترگ را آویزه گوش خود مینمود و به وظیفه خود در قبال کج فکری ها و ناراستی حکام عمل میکرد، وضع بهتری بر دین ودنیای مردم مظلوم وبی پناه ایران حاکم بود.

انتهای پیام