بهانه هایی که با آن حقوق بالا می گیرند

علیرضا ایمانخانی، از مخاطبان انصاف نیوز در یادداشتی نوشت:

مطلبی که این روزها بخش بزرگی از صفحات روزنامه ها. فصای مجازی و یا زمان صدا و سیما را به خود جذب کرده مبحث و یا حتی معضل فیش های حقوقی میلیاردی چند شرکت و یا بانک دولتی است. ظاهر غالب مدیران این دستگاهها همگی با بر شمردن سه آیتم خود را از شر قانون خلاص می کنند:

اولا از خزانه پول نمی گیریم.

ثانیا پرداخت ها شامل مزایا بوده و حقوق نیست.

ثالثا پرداختها با فیش و علنی بوده و ضمنا مالیات آن نیز پرداخت شده و اصطلاحا پنهانکاری در آن به چشم نمی خورد.

حتی جناب دکتر نوبخت ریاست سازمان مدیریت نیز تلویحا حداقل غیر قانونی نبودن پرداخت ها را تایید و بر آن مهر غیر اخلاقی گمارد.

ولی ذکر نکاتی چند و قابل توجه بیشتر مسوولان تقنینی و نظارتی را در اصلاح قانون و نظارت بیشتر متوجه می کند:

1: قانون مدیریت خدمات کشوری اگر چه قانونی کامل است ولی متاسفانه در چند ماده از جمله 68 استثناهایی را لحاظ کرده که خود آن دروازه ی سوء استفاده ی خیلی از دستگاه ها شده که باید اصلاح شود و این فوقالعاده ها نصیب دستگاه هایی شود که واقعا شرایط کاری خاص دارند نه همه ی دستگاه ها.

2: مطابق قانون تجارت درصدی معین از سود خالص از شرکت نصیب هیات مدیره می شود که این هم باید اصلاح شود و حتما سقفی برای پاداش و کارانه ی مدیران تعیین شود زیرا بیشتر این شرکت ها اگر چه در واقع سود ده نیستند ولی با سند سازی و خلق سود به جای ایجاد سود واقعی شرکت خود را سود ده نشان می دهند تا از پاداش بهره مند شوند.

ولی از همه ی اینها مهمتر بعد اخلاقی ماجراست. چطور مدیر بانکی حاضر به اخذ پاداش 20 و 30 میلیونی است ولی متقاضیان وام ازدواج همان بانک به علت نداشتن موجودی چندین ماه است در نوبت وصف انتظارند؟

چطور مدیر عامل شرکتی در اراک حاضر است حقوق 40 میلیونی بگیرد ولی چند صد کارگر همان شرکت به خاطر ضعف مالی شرکت در خطر تعدیلند؟

چطور مدیران دانشگاهی حاضرند حقوق 25 میلیونی بگیرند در صورتی که پدر دانشجوی ثبت نامی همان دانشگاه به خاطر شهریه ی بالا مجبور است دو یا سه جا کار کند؟

چطور پزشکان بیمارستانی در اردبیل و شیراز حاضرند پرکیس دویست میلیونی [حق الزحمه کار اضافی] بگیرند در جایی که همان بیمارستان به علت نداشتن بودجه دستمزد نیروهای طرح خود را چند ماهی است نداده؟

آیا مدیران مسلمان نمی دانند که خیلی از خانواده های ایرانی در جنوب کرمان و زابل و … فقط با یارانه ی ماهانه امرار معاش می کنند و دلشان می آید یارانه ی چند هزار نفر را در ماه پاداش بگیرند؟

درد دل واقعی مردم امروز این است که واقعا اگر این دستگاه ها انقدر درامد دارند که پاداش های میلیاردی می دهند دیگر چرا از دولت بودجه می گیرند؟

انصاف این است که دولت و مجلس با اصلاح قانون و بستن مفرهای قانونی و شبه قانونی گامی بلند در جهت رفع تبعیض در پرداخت دستگاه برداشته و منویات مقام معظم رهبری در اقتصاد مقاومتی را اجرایی کنند. انشا الله.

انتهای پیام