دغدغه امام علی درباره “مهاجرت”

حجت الاسلام هادی سروش، استاد حوزه، در یادداشتی درباره‌ی دغدغه امام علی نسبت به “مهاجرت” نوشت:

دو مقوله برای اهل اندیشه و اصحابِ فهمِ ، گران است ؛
یکی فرار مغزها و دیگری مهاجرت !
و البته فرار مغزها بسیار دردآورتر !

اگر حکومتی حکومت دینی است باید دو چیز را ارج نهد و روی دیده قرار دهد :

اول ؛ “آموزه های دین” ، البته مقصود از دین ؛ متن دین است ، و نه حاشیه های سلیقه ای و اضافه شده بر متن .

دوم‌ ؛ ابراز توجه و یا تاسف های “مرجعیت دینی” در پیرامون مسائل مختلف سیاسی ، اجتماعی و اقتصادی و آموزشی .

ملاحظه کنید که امام علی (ع) که نماد کامل و تحریف نشده از یک حکومت دینی است و سیره حکومتی او “متن دین” است و نه حاشیه ، درباره “مهاجرت” چه میفرماید ؟

امیرالمومنین علی(ع) چهارده قرن قبل ، “مهاجرت” به گونه ای زیر دقت جامعه شناسی و روانشناسی قرار داده که شگفت آور است .

چنین به‌ حاکم بخش مرکزی ایران که به فارس شناخته میشد ، نوشت :
«با عدل‌ و انصاف رفتار كن، و از تندروى و ستم بپرهيز؛ زيرا تندروى منجر به ‌”مهاجرت” شده ، و ستمكارى باعث قیام مسلحانه مى ‌گردد !

• اِسْتَعْمِلِ الْعَدْلَ وَ احْذَرِ الْعَسْفَ وَ الْحَيْفَ ؛ فَإِنَّ الْعَسْفَ يَعُودُ بِالْجَلَاءِ وَ الْحَيْفَ يَدْعُو إِلَى السَّيْفِ.»(نهج ، حکمت ۴۷۶).

براساس این نامه امام علی (ع) جلاء وطن و مهاجرت را براساس یکی از سه عاملِ بی انصافی و عدالت کُشی ، و یا تندروی ، و یا ستم ، در جامعه معرفی فرمود .

این سخن حضرت امیر (ع) درباره “مهاجرت” است. آن روزگار چیزی بنام “فرار مغزها” مطرح نبود ، به نظر شما اگر امروز حضرت امیر مومنان (ع) بود و فرار مغزها را میدید ، چه میفرمود؟!

انتهای پیام