به کجا می‌رویم؟!
صفدر دوام، روزنامه‌نگار در یادداشتی ارسالی به انصاف نیوز با عنوان «به كجا مى رويم؟!» به بهانه‌ی اعتراضات اخیر معلم‌ها نوشت:
مطالبات صنفى اقشار مختلف در جامعه ما و ساير جوامع از پيشينه‌اى طولانى برخوردار است، قشر معلمان نيز از اين قاعده مستثنى نبوده و هرآينه در ادوار مختلف براى رفع مشكلات معيشتى خود اعتراض‌ها و تجمعات آرام برگزار كرده‌اند.
در اين ايام هم بحث لايحه رتبه بندى و افزايش حقوق از مطالبات جدى جامعه فرهنگى ما مى‌باشد كه تجمعات هفته گذشته با بيانيه‌ها و شعارهاى صنفى گواه ادعاى ياد شده است.
در يك نگاه آسيب شناسى بايد انديشيد چرا با گذرِ زمان از آغاز تعليم و تربيت نوين در كشور طى سده اخير جامعه فرهنگى ما هنوز در خم كوچه پرپيچ و خمِ مطالبات معيشتى قرار دارد؟!
آن هم كشورى كه در دوره‌هاى مختلف و دولت‌ها تعاريف متنوعى جهت توليد علم و توسعه علمى كشور در شعارها و برنامه‌هاى نامزدهاى انتخاباتى مجلس و دولت سرداده شده است شوربختانه هنوز معلمانش از كمبود حقوق و نابرابرى تسهيلات معيشتى آه و ناله و افغان دارند!
اگر اين بحث را با نگاه طنزآلود (چنانچه در فضاى مجازى منتشر شد!) بنگريم كه روزى معلمان به دانش آموزان گفته اند؛ علم بهتر از ثروت است و اكنون در پى ثروت هستند! نگاهى حماقت‌وار به جايگاه علم و تعليم و معلم داشته‌ايم و اين بى معرفتى هم نشان از عدم درك جايگاه معلم نه تنها در جامعه خودمان بلكه ساير جوامع است!
زمانى كه براى تعطيلى سه ماهه معلمان جامعه كه جهت تجديد يافته‌هاى نو تحصيلى و رفاه شخصى در فضاى بى در و پيكر مجازى خرده مى‌گيريم ديگر چه انتظار از فلان نماينده مجلس و يا وزير و سردمدارِ امور در هر مقطع و با هر ديدگاه سياسى بايد داشت كه جايگاه معلمان را نه در شعارها بلكه به صورت عملى به رسميت بشناسد؟!
نزديك به دو سال پديده پرتراژدى كرونا ويروس كه با وجود همه زيان‌ها به سرمايه‌هاى بشرى درس‌هاى خوبى به مردم جوامع آموخت، مى‌گذرد و در اين رهگذر بسيارى از والدين پيچ و خم‌ها و سختى‌هاى آموختن به فرزندان خود را اندكى درك كردند هر چند به روى خود نياوردند!
حالا معلمانى كه در طى نيم روز بايد ده‌ها دانش‌آموز با تربيت‌ها و رفتارها و فرهنگ‌هاى متفاوت آموزش دهند، حق ندارند جهت رفع مشكلات معيشتى‌اش در حد حقوق ماهيانه نزديك به زير خط فقر مطالبه كنند كه روزى شعار برترى علم از ثروت داده اند؟!
در حاليكه بسيارى از دانش آموزانشان درآمدهاى ماهيانه اى برابر با چند ماه حقوق معلم خود دارند.
كاش نوع نگاه ما در نقد و نگرش اجتماعى ساير امور از نگاه‌ها و دلبستگى‌هاى سياسى كمى دور مى گرديد تا روى خوش توسعه آموزشى، فرهنگى، اجتماعى و اقتصادى ببينيم، همين امروز كه فردا دير است!
انتهای پیام
