در سوگ سربازان گمنام و مظلوم

به گزارش انصاف نیوز، دكتر عباس شيری، جامعه شناس در یادداشتی تلگرامی درباره ی حادثه ی اتوبوس سربازان نوشت:

‎در سحرگاه دوم تیرماه تعداد دو دستگاه اتوبوس حامل سربازان مرکز آموزش 05 شهید سرلشکر گنجوی ، در محور سروستان و نی ریز استان فارس دچار سانحه گردید که متاسفانه در این حادثه تعداد نوزده نَفَر از سربازان نیروی زمینی ارتش كشته و تعدادی نیز مصدوم شدند. خبرى دردناك و تلخ كه هـيچ واكنشي قابل تأملى هم از طرف مقامات كشور نداشته است. ظاهرا بايد بپذيريم كه اهميت آشكارشدن تار موي زنان و شركت چند جوان در جشن فارغ التحصيلي و سلب تابعيت يك تبعه ی توسط كشورش و غيره، از جان هم وطنان بي پناه ما بيشتر است. چون در آن موارد بلافاصله مقامات كشور در تلويزيون حاضر شده و شديدا موضع مى گيرند.

به زودي اين موضوع هم فراموش مى شود و خانواده هاى بي پناه كه عزيزانشان را از دست داده اند بايد بر سر مزار آنان بروند و شيون كنند و با خود زمزمه كنند كه چه كسي مسوول مرگ آنان است. اگر امروز اين اتفاق در يك كشور عربى مي افتد چه بسا ما سفارتخانه اش را آتش مى زديم و رهبران آن كشورها را تهديد مى كرديم كه چرا چنين شده است. يا تحليل هايي ارايه مي كرديم كه اين حوادث توطئه اي عليه جهان اسلام است!

چرا امروز حوادث مهم داخلي در كشور ما در درجه ی دوم اهميت قرار دارد؟ چرا نبايد عزاى عمومى اعلام شود، چرا نبايد بلافاصله سران كشور شخصا به محل حادثه بروند و موضع بگيرند، كارى كه هميشه در كشورهاي ديگر انجام مى شود، چون اين افراد سرباز بوده اند؛ مظلوم، گمنام، از طبقات زيرين جامعه، از خانواده هايي كارگر و كشاورز. نه وابستگي سياسي داشته اند كه عده اي از آنها دفاع كنند، نه كس و كارى كه دنبال كارشان باشد. از اين نقطه گسست ها عميق مى شود و دولتي كه وظيفه اش را در قبال شهروندانش ترك كند، سرمايه ی اجتماعى اش كاهش مى يابد. براى آمرزش روح اين جوانان مام وطن دعا كنيم و از خداوند براى خانواده ی آنان صبر طلب كنيم.

در سوگ سربازان گمنام و مظلوم (٢)

يكي از اساتيد در ذيل مطلب من نقدی را وارد كردند كه اين اتفاق ويژگي خاصي نداشته كه مستلزم واكنش خاص هم باشد، و إظهار داشتند در هر جاي دنيا هم اتفاق مي افتاد، يك اتفاق معمولي بوده است. من در پاسخ به ايشان اين مطلب را نوشتم؛ البته من از همه جاى دنيا خبر ندارم، ولي بعيد مي دانم فرمايش شما صحيح باشد كه نسبت به كشته شدن بيست جوان سرباز در يك كشور، عكس العملى وجود نداشته باشد. مي دانم جنگ ٣٣ روزه ی اسرائيل با لبنان به دليل كشته شدن يا گروگان گرفتن فقط يك سرباز شروع شد. مي دانم در ايران بارها مسائلي اتفاق افتاده كه هـيچ ربطي به ايران نداشته است، بحران هاى عظيم ملي ايجاد شده است و كشور را در آستانه ی جنگ كشانده است. و مثال هاى متعدد، اما دلائل اهميت خاص؛

١- من با بافت نيروهاي مسلح خيلي دقيق آشنا هستم، سرباز ركن اصلي نيروهاي مسلح را تشكيل مي دهد، الان دقيقا نمي دانم ولي دو دهه پيش حتي تا يك ميليون نَفَر هم آمار سربازان كشور مي رسيده است و الان هم احتمالا آمار بالاي نيم ميليون نَفَر را دارد.

٢- مأموريت هاى اصلي و سخت در نيروهاي مسلح، به وسيله ی سربازان انجام مي شود، بيش از ٩٠ درصد پاسگاه هاى مرزي با سرباز تأمين مى شود. تمام ايستگاه هاي ايست و بازرسي جاده ها، با سرباز اداره مى شود، و البته درجه داران و أفسران هم معمولا از داخل ساختمان نظارت مى كنند. اكثر مأموريت هاى مهم در تعقيب بزهكاران مواد مخدر با سرباز انجام مي شود، حتي امروز در كلانتري ها و پاسگاه ها به وسيله ی سرباز امور رتق و فتق مى شود (كه البته سياست اشتباهي است)
تمامي مكان هاى دولتي و حساس، زندان ها، پادگان هاي نظامى و غيره، به وسيله ی سرباز حفاظت فيزيگي مى شود.

٣- بنابراين نقش سرباز در امنيت كشور و تك تك شهروندان مشهود و آشكار است و طبقه اي نيست كه بتوان آن را ناديده گرفت.

٤- اگر تعداد سربازان را در تعداد اعضاي خانواده و دوستان آنها ضرب كنيد، معلوم مى شود كه ميليون ها نَفَر در اين كشور، درگير مساله ی سربازى و كلمه ی سرباز هستند و هر خبري در باره ی سرباز مؤثر بر آنان است.

٥- قبلا هم مشاهده كرده ايد كه در مورد گروگان گيري سربازان در نقاط مرزي، بلافاصله شوراي امنيت ملي تشكيل جلسه داده و موضوع را بررسي كرده است.
اگر سربازان، با قصور و كوتاهي فرماندهان خود مانند گل پر پر شوند، بقيه ی سربازان از نظر روانى در همه جاى ايران تحت تاثير قرار خواهند گرفت و انگيزه ی خود را براي خدمت از دست خواهند داد و بر كيفيت كار آنها تاثير خواهد داشت.

٦- به فهرست بالا اضافه مى شود؛ قدر داني يك ملت نسبت به كساني كه امنيت شان مديون آنهاست ظاهر مى شود. در اين گونه موارد ظاهر مى شود كه آيا ملتي قدر شناس است يا اصلا نمي فهمد امنيت چيست و چگونه تأمين مى شود.
ملت آزمون خوبي در اين قضيه پس داد. كودكان روستايي به محل رفتند و با دستان كوچك و پاك خود نشان دادند درکشان از مقامات كشوری خيلي بيشتر است و قدردان تأمين كنندگان امنيت خويش هستند. در شبكه هاي مجازي هزاران عكس و ميليونها پيام و شعر رد و بدل شد. مطلب كوتاه من را در چند ساعت بيش از ٢٠ هزار نَفَر خواندند و عكس ها صدها هزار بازديد كننده داشت.
اين موج عظيم اجتماعي نشان از حيات معنوي يك ملتي دارد كه به أولويت هايش اهميت داده نمي شود.

انتهای پیام