توضیح سیدهادی هاشمی درباره‌ی اتهام ساده لوحی آیت الله منتظری!

سیدهادی هاشمی مسئول دفتر آیت الله منتظری در باره اتهام ساده لوحی به آن مرحوم توضیحی داده که به نقل از کانال حجت الاسلام مجتبی لطفی در پی می‌آید:

آقای منتظری در بیان و در برخورد خود با افراد یک ویژگی خاصی داشت که دیگران نداشتند و خود ایشان هم این را می‌گفتند این بود که همیشه صریح اللهجه بودند، اگر می‌خواستند حرفی بزنند در لفافه‌های قلمبه سلمبه های سیاسی و امثال اینها بیان نمی‌کردند. بر خلاف برخی دیگر که سعی می‌کنند در لفافه سخن بگویند و با عبارت‌های قشنگ امروزی و ادبی مطلب خود را عرضه نمایند. خودمانی حرف زدن، یکی از ویژگی‌های ایشان بود. قطعاً از این ویژگی ممکن است ساده اندیشی برداشت بشود. ایشان به خود امام می‌گفتند ما به اصطلاح ساده گفتن و شفافیت را از خود شما آموخته‌ایم. به همین دلیل، راست و پوست کنده نظرات خود را به امام می‌گفتند. چه بسا برای امام خیلی جالب نبود که ایشان به صراحت با ایشان صحبت کنند. در حالی که دیگران همان حرف‌ها یا نمی‌گفتند و اگر و شاید می‌گفتند اما در لفافه‌های مختلف. این یک نکته. نکته بعد اینکه در طول مبارزات، قبل از انقلاب و بعد از انقلاب، مشی و اظهار نظرات ایشان را ببینید، آیا اینها کافی نیست برای اینکه ایشان یک آدم ساده لوحی نبود؟ قبل از انقلاب چقدر علما را ساواک گول زد، فریب داد به انواع مختلف مالی، غیر مالی، حربه‌های گوناگون و آنان را ساکت می‌کرد اما همین کارها را برای آقای منتظری هم می‌کرد اما کارساز نبود و نتوانست. من یادم هست ایامی را که تبعید بودند به نجف‌آباد، چندین بار یک هیئتی، دو سه نفر از آن کله گنده‌های ساواک پهلوی ایشان می‌آمدند و با ایشان حرف‌هایی می‌زدند، که مثلاً ایشان را یک قدری به دستگاه خوشبین کنند. گاهی دو ساعت می‌نشستند و حرف‌های مختلفی می‌زدند که هم یک التیامی بشود به واسطه زندان یا تبعید ایشان. بعد که می‌رفتند، آقا می‌گفتند: این‌ها آمدند من را گول بزنند! خیال می‌کنند من حرف این‌ها را باور می‌کنم! در حالی که ساواک همین کار را با برخی علمای دیگر می‌کرد و موفق هم بود و خیلی از علما می‌گفتند: بابا! در رادیوی این نظام شاهنشاهی «اشهد ان امیرالمؤمنین» می‌گویند! این ظواهر را دیگران پذیرفته بودند. اما بعد از انقلاب؛ کدامیک از کارهای ایشان ساده‌لوحی است؟ یک نمونه از کارهای ساده لوحی! ایشان بعد از انقلاب، برخورد با مسئله زندانی‌ها است که ایشان با شکنجه و برخوردهایی در زندان‌ها می‌کردند، مخالف بود! نامه‌هایی که ایشان می‌نوشت به امام و دیگران در باره مسائل گوناگون، این نامه‌ها را یک کسی بخواند، با انصاف بخواند، کدامیک از اینها ساده‌لوحی است؟! تمام، نشان از نگرانی اوضاع کشور دارد و اینکه مردم دارند ناراضی می‌شوند، دارند به انقلاب بدبین می‌شوند. به امام می‌نویسند اگر چنین شود، عنوان و حیثیت شما مخدوش می‌شود، همه این کارها به اسم اسلام دارد تمام می‌شود، این‌ها در آینده مردم را از دین و ایمان زده می‌کند. محتوای نامه‌های ایشان این‌ها بود که حالا همه دیدیم که پیش بینی‌های ایشان درست از کار در آمد، همین وضعی که الآن پیش آمده است. خوشبختانه، در گذشته اینها را آقای منتظری در نامه‌های خود می‌نوشتند. بارها به احمد خمینی می‌گفتند: حاج احمد آقا! دلسوزی من برای امام کمتر از تو نیست، من می‌خواهم این وجهه‌ای که امام حالا دارد یا اول انقلاب داشت تا صد سال دیگر حفظ بشود، اما این کارهایی که دارد می‌شود، به ضرر انقلاب و به ضرر حیثیت امام است و متأسفانه عاقبت خوبی ندارد. خب مگر غیر از این شد؟ توجه کردید؟

اما عمده، ارجاعات سیاسی امام به آیت الله منتظری است. ممکن است در مسائل فقهی بگویند بله! آقای منتظری ملأ بود، اما ساده بود! آقای خمینی ایشان را ملای ساده‌ای می‌دانست! اما در ارجاعات سیاسی و مسائلی که به نبض کشور، انقلاب و نظام متصل است، مانند دادگاههای انقلاب، شورای عالی قضایی، نمایندگانی در سپاه، معلمان، دانشگاه‌ها و… که ایشان به آقای منتظری رسماً ارجاع می‌دادند، آیا می‌توان گفت به عقیده آقای خمینی ایشان یک آدم ساده لوح بود و یک چنین مسائل مهم نظام و انقلاب را به او واگذار کرده است؟!

انتهای پیام