دفاع از اختلاسگران یا حقوق مردم؟!
حجت‌الاسلام احمد حیدری در یادداشتی ارسالی به انصاف نیوز با عنوان «پیشنهاد رئیس قوه قضائیه، «دفاع از اختلاسگران یا حقوق مردم»؟» نوشت:
اخیراً رئیس قوه قضائیه گفته است: «در فکر این هستم طرحی را قانونی کنم که سرمایه‌داری که مثلا پرونده سه چهار هزار میلیاردی اختلاس یا فساد دارد و ده بیست سال هم زندان گرفته، به جای اینکه برود زندان مثلا برود با پول خودش و کار خودش خلیج گرگان را لایروبی کند». کانال اصولگرای «مکتوبات» هم در واکنش به این اظهارات؛ آن را در راستای دفاع از سرمایه‌داران فاسد شمرده و گفته است: «آقای اژه‌ای خیلی به فکر سرمایه دارهاست و حتی می‌خواهد این تضمین را به این «عزیزان کارآفرین اما احیانا مختلس و فاسد!» بدهد که حتی زندان هم در انتظارشان نیست و جریمه‌شان نهایتا لایروبی خلیجی و جایی است.»
به نظر می‌رسد این نگاه به سخنان آقای اژه‌ای از قیاس نوع مواجهه امام علی(ع) با مختلسان و غارتگران بیت المال و نوع مواجهه مسئولان کشور با آنان ناشی شده است. امام علی در مواجهه با مختلسان از جمله ابن هرمه والی اهواز دستور می‌دهد: «1. بلافاصله ابن‌هرمه را برکنار کن. 2. به مردم معرفی‌اش کن. 3. او را زندان بیانداز. 4. رسوایش کن. 5. جرم و کیفر او را به تمام زیردستانت بنویس. 6. در مورد او غفلت و کوتاهی مکن که مورد غضب خدا واقع می‌شوی و من هم به بدترین وجه عزلت می‌کنم. 7. روز جمعه او را از زندان بیرون بیاور و در ملأ عام ۳۵ تازیانه بزن. 8. در بازار او را بگردان تا مردم ببینند و بشناسند. 9. وقت گرداندن، اگر کسی آمد و شاهدی آورد که ابن هرمه از او پول گرفته و قسم هم خورد، از اموال ابن هرمه بردار و طلب او را بده. 10. دوباره او را خوار و سر افکنده و بی‌آبرو! به زندان برگردان و برپایش زنجیر بزن و فقط هنگام نماز زنجیر از پایش بردار. 11. نگذار کسی با او ملاقات کند و راه فرار از ادای حق مردم را به او یاد دهد. 12. اگر کسی رفت و مطلبی به او رساند، او را هم بگیر و زندان بیانداز و با تازیانه تأدیب کن».( دعائم الإسلام 2/533) در این فرمان دو نکته اساسی سلبی و ایجابی اهمیت فوق العاده دارد:
- قاطعیت حضرت در بی‌آبرو کردن مختلس حکومتی؛ به ویژه آن که «آستانه تحمل» حضرت در این مورد بسیار کوتاه بود و منتظر نماند تا ابن هرمه نصف زمین‌های اهواز را چپاول کند و بعد عکس‌العمل نشان دهد.
- برای مجازات وی دستور «محرمانه» صادر نکرد بلکه علنی و به صراحت تمام بر «بی‌آبرو کردن» وی تأکید ورزید با این که دلایل به ظاهر موجهی برای صرف نظر از صدور دستور علنی و صریح وجود داشت از جمله این که خطا را ابن هرمه کرده است نه خانواده او و محاکمه و مجازات عملی و مشهور کردن او سبب سرشکستگی خانواده بی‌گناهش می‌شد!
با محاکمه عملی و مشهور کردن او، وی برای همیشه بی آبرو شده و دیگر شانس بازگشت به جامعه از وی گرفته می‌شد دشمنان و منتقدان بهترین بهانه برای سوء استفاده و تبلیغ علیه حکومت امام را به چنگ می‌آورند و ایشان نباید خوراک تبلیغاتی برای دشمن خود فراهم کند و مردم را به حکومت اسلامی بدبین نماید؛ اما امیرالمؤمنین (ع) برای دلایلی از این دست، ارزشی قائل نشد.
ظاهرا معترضان به پیشنهاد رئیس قوه با توجه به اهمیتی که نظام قضایی در این چند دهه به ادله واهی و ناپذیرفتنی فوق داده و با مختلسان و متعرضان به اموال عمومی به شدت لازم برخورد نکرده، بلکه حداکثر آنان را به «بازگرداندن اموال و چند سال زندان در سوئیت‌های اختصاصی و لاکچری اوین»(!) کرده؛ پیشنهاد فوق را هم در آن راستا دیده و بدان اعتراض کرده‌اند.
در عین حال به نظر می‌رسد پیشنهاد رئیس قوه قضائیه پیشنهادی مناسب ولی «بسیار ناقص»؛ مناسب آن بود که رئیس قوه تصریح می‌کرد ضمن «محاکمه علنی، مجازات شدید و بی‌آبرو ساختن این مختلسان»، باید آنان را به جای حبس، به تأمین هزینه و انجام پروژه‌های سخت، طاقت‌فرسا و پرهزینه که کارفرمایان به سرمایه‌گذاری و انجام آن اصلا رغبتی ندارند، وادار سازیم تا هم با انجام آن پروژها، به سختی‌ای بدتر از سختی زندان گرفتار شوند و هم کیفر آنان برای مردم غارت شده، نفعی داشته باشد.
انتهای پیام
