طرح صیانت یا طرح «شتابدهی مهاجرت نخبگان»؟
محمدتقی فاضل‌میبدی پژوهشگر حوزه علمیه قم در روزنامه آرمان ملی: در تاریخ در اثر عملکرد بد دولتمردان، آسیب‌های زیاد و مصیبت‌های فراوانی اعم از جنگ‌ها، کشتارها و خیلی از مواردی که نسل بشر را تهدید می‌کرده، بر مردم وارد شده. ولی وقتی در وقایع تاریخی دقت می‌کنیم، هیچ آسیب و مصیبتی بدتر از محدودیت فکر نبوده است. امروز بخش عمده‌ای از رشد و پیشرفت فکری بشر به اینترنت و دیجیتال گره خورده است. امروز اگر در دنیا اینترنت نباشد، مثل این است که در خانه یخچال نباشد. طبیعی است هر پدیده‌ای که محاسنی دارد ممکن است در کنارش مفاسدی هم مترصد شود. همان‌طور که بنا به آمار منتشره طی 9 ماهه اخیر در ایران بالغ بر 14 هزار نفر کشته در تصادفات جاده‌ها داشتیم. آیا باید بگوییم مقصر سازندگان خودرو هستند و باید خودروها و رفت و آمدها را محدود کنیم یا باید مردم را به گونه‌ای تربیت کنیم که درست رانندگی کنند و جاده‌ها را مرمت کنیم؟
پهنا و باند اینترنت همانند باند جاده‌هاست اگر از اینترنت سوءاستفاده کنند، مقصر اینترنت نیست. با محدود کردن اینترنت، نسل جامعه تربیت نمی‌شود. همان‌طور که بخواهید ترافیک را محدد کنید به این امید که راننده درست شود! فرهنگ جامعه را باید درست کرد. ما معمولا در درست کردن فرهنگ جامعه ناتوان بودیم، جوانان را از خودمان فراری دادیم، مقصر اینترنت نیست که آن را محدود کنیم. ما کسانی بودیم که در اوایل انقلاب ادعا می‌کردیم اگر تلویزیون دست ما بیفتد همه دنیا را حق‌جو، عدالتجو و اخلاق‌‌مدار تربیت می‌کنیم اما اکنون 44 سال است که تلویزیون در دست ماست، روحانیون در آن تریبون دارند و سخنرانی می‌کنند، نهادهای فرهنگی هم الی ماشاءا… ولی می‌گوییم نسل جوان ما دارد از اینترنت سوءاستفاده می‌کند! بنابراین بر این باورم یکی از بدترین مصوباتی که در این مجلس دارد صورت می‌گیرد این است که خواسته باشیم تحقیقات و فکر بشر را محدود کنیم که در این صورت به تحقیقات علمی و پژوهش ضربه وارد می‌شود. امیدوارم چنین نشود و در این مسیر تجدیدنظر صورت بگیرد.
از سویی در اینباره تجاربی داریم. اوایل دهه 60 که ویدئو وارد کشور شده بود را ممنوع و قانون وضع کردیم. بعد از آن با ورود شبکه‌های ماهواره‌ای، آن را نیز ممنوع و دیش‌ها را جمع کردیم اما کمتر نشد که بیشتر شد. اکنون در شهر قم در اغلب خانه‌های آقایان، دیش‌های ماهواره‌ای وجود دارد و از شبکه‌های ماهواه‌ای استفاده می‌کنند. یعنی همان تجربه تلخ برخورد با ویدئو و ماهواره درباره اینترنت تکرار می‌شود. غافل از آنکه تکنولوژی و فکر بشر برای خودش راه فراری پیدا می‌کند و اثر معکوس دارد. بعد می‌گوییم چرا جوانان مهاجرت می‌کنند؟ جوانی که نتواند از اینترنت استفاده کند و مدت‌ها معطل شود تا فایلی باز شود، طبیعی است که سرخورده می‌شود. ما غالبا ابزار شاد بودن را از مردم گرفته‌ایم. از ورزشگاه‌ها گرفته تا خیلی جاهای دیگر برای مردم محدودیت ایجاد کرده‌ایم، حال می‌خواهیم ابزار فکر کردن را هم از آنها بگیریم. در این‌صورت چه باقی می‌ماند؟ بر فرض نسل جوانی که در این کشور مانده، بخواهد برنامه‌ای ببیند که به‌زعم برخی درست نباشد. نمی‌شود او را بدون توجه به عکس‌العمل احتمالی‌اش، محدود کرد. حرکات و اعمال ما جز جوان‌گریزی و سوق دادن آنها به آن طرف آب حاصل دیگری نخواهد داشت. واقعا آقایان مجلس باید فکر کنند چون این‌طور اداره کردن کشور، کشور را نجات نمی‌دهد.
مردم به این امید که دولت محترم پهنای سفره‌شان را بیشتر و مسئله اینترنت را حل کند، بودند ولی هم پهنای سفره کم شد و هم پهنای اینترنت. این همه قول‌ها و وعده‌ها و مبارزه با فقر و تبعیض چه شد؟ واقعیت این است که میان حرف تا عمل فاصله خیلی زیاد است و امیدوارم که این فاصله کم شود و مردم به ما اعتماد کنند. امروز مردم به‌ویژه نسل جوان اعتمادشان به حکومت‌ها ودولتمردان کم شده به خاطر اینکه در کارزار انتخابات قول‌هایی می‌دهیم ولی به محض اینکه حاکم و انتخاب شدیم، راه و عمل‌مان چیز دیگری است. از این‌رو طرح صیانت را مفید نمی‌دانم که تاثیر منفی آن برای همین جامعه و جامعه علمی و فرهنگی خواهد بود. رادیو درحالی اخباری حول کلاهبرداری در اینستاگرام را پخش می‌کند که باید پرسید آیا سوءاستفاده‌هایی که از بانک‌ها شده، کلاه‌هایی که ملت سر بانک‌ها یا بانک‌ها سر ملت گذاشتند بیشتر بوده یا کلاهی که در اینستاگرام سر مردم گذاشته می‌شود؟ واقعیت این است که وقتی می‌خواهیم چیزی را خراب کنیم، یک مورد پیدا می‌کنیم و نتیجه می‌گیریم که کل مورد خراب است! چرا به جاهای دیگر که این همه کلاهبرداری و خدعه و فریب در مسائل اقتصادی صورت گرفت، اختلاس‌های هشت هزار میلیارد تومان و… وارد نمی‌شویم و یکی، دو مورد کلاهبرداری صورت‌گرفته در اینستاگرام را در شبکه خبری در بوق و کرنا می‌کنیم. درحالی که کلاهبرداری و اختلاس‌های صورت‌گرفته درهیچ کجا معلوم نیست و منعکس هم نمی‌شود. از طرفی اجرای طرح صیانت ضررهای مالی و اقتصادی زیادی هم خواهد داشت چون امروز خیلی از کسب و کارها در فضای مجازی صورت می‌گیرد. همچنین به خاطر شیوع بیماری کرونا اغلب آموزش‌ها و تدریس‌ها در مدارس و دانشگاه‌ها مجازی است و با این پهنای اینترنت، اعصابی برای استاد، معلم، دانش‌آموز و دانشجو باقی نمی‌ماند.
واقعیت این است که عده‌ای معدود در مجلس یا دنبال منافع خودشان هستند که این کارها را می‌کنند یا دنیا را نشناخته‌اند و یا اسلام را درست نشناخته‌اند. یک جای کار ایراد دارد. شبیه برجامی است که زمان آقای روحانی می‌خواست در مجلس تصویب شود و الان دارند همان کار را دنبال می‌کنند و می‌گویند تکلیف ما این است که برجام را تصویب کنیم. معلوم نیست آقایان به خاطر منافع شخصی ومسائل جناحی چرا حاضرند آن قدر خسران بر منافع ملی ما وارد کنند؟ خیال می‌کنند ملت فقیر شوند، کارخانه‌ها تعطیل شوند، مراودات بانکی با دنیا تعطیل شود، اف‌ای‌تی‌اف تصویب نشود، به سود ماست اما همان‌طور که تابه‌حال به سود کشور نبوده، منبعد هم نخواهد بود.
انتهای پیام
