دو نقد بر عصر جدید

کافه سینما نوشت: دو یادداشتِ انتقادی، بر “عصر جدید”؛ برنامه‌ای که ادعای “کشف استعدادها” را دارد!

رضا صائمی با انتشار این تصویر، نوشت: این قاب، تصویری از ماهیت باطنی همه برنامه های مضحک استعدادیابی در تلویزیون است!….آنچه بیش از هر چیز در اینجا به لجن کشیده می شود خود مفهوم “استعداد” و مصادیق آن است!….تقلیل و تنزل استعداد به دلقک بازی و نمایش متهوع خودنمایی های ذوق زده مقابل دوربین و ارضای بصری خودشیفتگی های بلاهت وار آن، معرکه ای برای استحاله مخاطب در ابتذال سرگرمیست نه محکی برای سنجش استعداد و کسب خودآگاهی!…

رسانه ای که خود محل دفن و طرد استعدادها بوده چگونه می تواند مرجع و مدعی کشف استعدادها باشد!…کاش به جای ساخت انواع “برنامه های تفریحی استعدادیابی”، یک “برنامه تحلیلی استبدادیابی” ساخته می شد تا نشان می داد چگونه استعدادهای درخشان در ساختارهای مستبد نهاد خانواده و مدرسه و دانشگاه و رسانه و نهادهای اجتماعی و فرهنگی و سیاسی و مراکز دولتی و تمام ساختار و بافتار این جامعه مسدود و افسرده، سرکوب و سرخورده می شوند و به فرسایش و انزوای اجباری تن می دهند!….

جامعه ای که کابوس استعدادهاست، رسانه اش نمی تواند کاشف استعدادها باشد!

از سوی دیگر کیوان کثیریان نوشت:

اصولا نمی‌توان برنامه عصرجدید را یک برنامه استعدادیابی با معنای واقعی‌اش دانست. فضای اجتماعی، سیاسی و اقتصادی ایران بیش از آنکه استعدادهایش را جذب کند، یا لهشان می‌کند یا فراری‌شان می‌دهد و در چنین جامعه‌ای، استعدادیابی از معنای واقعی‌اش تهی است. مباحثی مثل تحقق آرزوهای محال، ایجاد فرصت برای افراد با استعداد و ایجاد فرصت برابر میان طبقات مختلف و جنسیت‌ها و قومیت‌ها با فرض بالا، اساسا موضوعیت ندارند و طرح کردنشان شوخی به‌نظر می‌رسد. ممنوعیت‌های بی‌اساس برای زنان و نوازندگان را هم علاوه کنید.
در جامعه‌ای که به زنان بلیت می‌فروشند و بعد به ورزشگاه راهشان نمی‌دهند و اسپری فلفل به چهره‌شان می‌پاشند، شوی بی‌مزه‌ای مثل عصر جدید نه یک شوخی تلخ، که یک توهین برخورنده‌ست.
از این رو بیایید از ضعف و بی‌منطقی قضاوت داوران، روند منکوب کردن استعدادها، فاجعه‌ای اعصاب خردکن به‌نام احسان علیخانی، شیوه‌ی بد‌ِ اجرایی مسابقه و غیره بگذریم.

انتهای پیام