جراحی سرپایی یا عمیق و اساسی | داوود سلیمانی

دکتر «داوود سلیمانی» نماینده‌ی اسبق مجلس شورای اسلامی، در یادداشتی در روزنامه همدلی بمناسبت ۱۲ فروردین روز جمهوری اسلامی ایران نوشت:

روز ۱۲ فروردین یادآور فرار مردم از دیکتاتوری و حکومت خودکامه و پیوستن به آزادی و استقلال و حکومتی بر مبنای رأی مردم بود. این مهم شاید بیانگر چشم اندازی نو در عرصه زندگی فردی و اجتماعی مردم بر اساس آموزه‌هایی بود که در تبلیغ از حکومت اسلامی خود را بسیار زیبا و معقول نشان می‌داد، ولی رفته رفته نگاه‌های محدود، برداشت‌های شخصی و سلیقه‌ای موجب شد که حاکمیت از مردم فاصله بگیرد.

 امروز که به جاده پیموده شده ۴۳ سال گذشته نگاه می‌کنیم، در می‌یابیم که این معبر پر از سنگلاخ بوده است، و متاسفانه نتوانسته‌ایم در طول این ۴۳ سال زندگی آبرومندانه ای را برای ملت رقم بزنیم. بنابراین احساسی که در مردم وجود دارد شکاف بین آمال و آرزوهای گذشته و واقعیت‌های تلخ امروز است و این شکاف، همان بی اعتمادی مردم به روند کنونی حاکمیت است که باید اصلاح شود.

 اصلاح حاکمیت نه به عنوان یک جراحی سرپایی بلکه، نیازمند جراحی عمیق و اساسی است. برخی از غده‌های سرطانی در جسم نظام خود را نشان می‌دهد بنابراین دیر یا زود یا خود باید به جراحی دست بزنیم، و یا اینکه دست روزگار دست به جراحی خواهد زد. فرق اولی با دومی در این است که در اولی خونریزی کمتر و احتمال درمان بیشتر است، ولی در دومی خونریزی بیشتر و به دلیل تنوع و تعدد پزشکان و جراحان و سلایق گوناگون آن آنها خطر مرگ و نابودی بیشتر است.

 سال ۱۴۰۱ باید سال تجدید نظر در شیوه حکومت داری و تدبیر و مدیریت و جراحی حداقل در سه بعد باشد:

 ۱. باید محوریت تصمیم‌ها با مردم به مفهوم واقعی و جمهور مردم، در قالب نهادهای مدنی، رسانه‌های آزاد، احزاب، تشکل‌های صنفی و آزادی انتخابات، بدون اعمال نظرهای غیرقانونی و سلیقه‌ای شورای نگهبان باشد.

۲. ما می‌بایست در نوع نگاه و تعامل با جهان پیرامون خود چه در منطقه و چه در سطح بین الملل تجدید نظر اساسی کنیم و بتوانیم به جای ایجاد تنش به تنش زدایی و تحکیم روابط با کلیه دول منطقه و جهان دست بزنیم. و با تمامی کشورها روابط دوستانه برقرار کنیم. در این رابطه ما باید مذاکره با آمریکا را در برنامه اصلاحی خود داشته باشیم

 ۳. می‌بایست به انحصارهای غیر شفاف پایان دهیم و از چندگانگی حاکمیت در اقتصاد، امنیت، قانون گذاری و تعدد مراکز تصمیم گیری به شدت پرهیز و ساختارهای غلط را اصلاح کنیم.

این چالش‌ها می‌تواند آینده هر حاکمیتی را دچار بحران‌های بزرگ کند، پس حل آن در برنامه‌های کوتاه مدت، میان مدت و دراز مدت امری ضروری است.

 دوازدهم فروردین باید پاسخگوی آمال ۴۳ سال پیش این ملت فرهیخته و صبور باشد. وضعیت کنونی و فقر و فاقه و زندگی در این فضا و شرایط شایستهٔ این ملت نیست.

نکند بشود آنچه که نباید بشود.

که گوش اگر گوش تو و ناله اگر نالهٔ ماست، آنچه البته بجایی نرسد فریاد است؟

انتهای پیام