اروند، سازمان بازنده

عباس مدحجی، روزنامه‌نگار خوزستانی، در یادداشتی درباره‌ی سازمان منطقه آزاد اروند که در اختیار انصاف نیوز قرار داده است، نوشت:

سازمان منطقه آزاد اروند از بدو تولدش تاکنون خیلی کم و کوتاه توانسته رضایت نسبی جامعه تحت حاکمیتش را راضی نگه دارد. تعریف های خصوصی گردانندگانش علیرغم عام بودن آن سازمان از مهمترین و طولانی ترین عوامل این نارضایتی ست چرا که هدف از ایجاد این سازمان را تحت الشعاع قرار میدهد. شاید همین عامل هم بوده که باعث شده این نهاد در طول عمر کوتاهش با لیست بلند بالایی از انتصابات از رأس هرم مدیریت تا نیروی حراستی دم دربش درگیر باشد.

بعد از عزل آخرین مدیر عامل منصوب دولت بنفش یعنی اسمعیل زمانی (بجز دوران مدیریت گروسی که روند قومیتی خاصی در آن تقویت شد) بعلل مختلف از سیاسی گرفته تا اتهام های مالی که البته نتیجه عینی آن برای افکار عمومی هیچوقت مشخص نشد، پیش بینی میشد دولت جدید با شعار پُرطمطراق “علیه فساد” علاوه بر جبران مافات نقض حقوق مردم و کوتاه کردن دست متخلفین و احیانا مفسدین، در جهت بهبود اوضاع مدیریتی سازمان و تغییر ذهنیت ناخوشایند مردم نسبت به ساختار سازمان گام بردارد. مهمی که نه تنها محقق نشد که طی دوران کوتاه سرپرستی تا مدیر عاملی محمدرضا اسکندری ‌رو به افول گذاشت و امیدواری به تغییر خوشایند را به یأس بدل کرد.

بر سبیل مثال می‌توان به ماجرای پُرحاشیه‌ی مشاور سازمان که به دوماه نرسیده با افشاگری و برکناری ‌(یا استعفا) همراه شد، تعلل مشخص در تایید حکم مدیرعاملی اسکندری، اعتراض به جریان‌های تاثیرگذار بر تصمیمات مدیرعامل، عَلَم کردن موضوع فروش ساختمان سازمان که بعد مشخص شد چه طرحی زیرکانه‌ای برای توافقات است، کارزار سازی و جریان سازی‌های واهی و کاملا مدیریت شده برای دریافت حکم مدیر عاملی و ربط دادنش به غصه‌ی دلسوزان و انتصابات پازلی در بدنه‌ی سازمان اشاره کرد.

محمدرضا اسکندری که سبقه‌ی وزارتش را مدیون دولت بهار احمدی نژاد‌ است اکنون سازمانش را با گروگان گرفتن آینده خرمشهری‌ها، آبادانی‌ها و مینوشهری‌ها در ضعیف‌ترین حالت ممکنه نگاه داشته است. انتصاباتی که بیشتر به مهره چینی میمانند در کم‌کیفیت‌ترین دوران مدیریتی، صدای اعتراض حتی هم مسلکان دولت را درآورده و کار از محافل سیاسی به هراتاق اداره و هر میز دولتی رسیده و اخیرا هم در نماز جمعه مطرح شده. با نگاهی اجمالی به روند دستکاری‌های اخیر نه تنها حضور مدیران پرونده‌دار که ورود مدیران فاقد رزومه و تجربه حتی در رشته‌های خودشان را براحتی می‌توان یافت. جذب‌های سفارشی عهد قاجار را می‌توان به عینه در سازوکار اسکندری دید با این تفاوت که دیگر امیرکبیری درمیان نیست.

اخیرا هم اخباری غیررسمی از واردات مدیر و مشاور از اصفهان به منطقه بگوش رسیده که باتوجه به انتصابات پیشین، چیز دور از انتظاری نیست. بارها مشاهده شده جمعیت حدودا نیم میلیونی ساکن منطقه آزاد اروند به چشم آقایان نیامده و با تمنای آنچه خود دارند ز بیگانه، اقدام به ترنسفر مدیران پروازی نموده‌اند که ماحصل نهایی اغلب چیزی جز افسوس نبوده.

رفت و آمدهای مسئولان به منطقه هم بُعد دیگر ماجراست. شاید کمتر کسی باور کند سفرهای رئیس جمهور، وزیر کشور، وزیر بهداشت، وزیر آموزش و پرورش، معاون‌های اجرایی و اقتصادی رءیس جمهور، دبیرعالی شورای مناطق آزاد کشور و… به شهرهای آبادان و خرمشهر آن هم در برهه‌ی زمانی کوتاه ایچنین خنثی و بی حاصل بوده باشد. البته بجز برای عکاسان و رپورتاژ نویسان. دولت رئیسی دانسته یا نادانسته در حال تبر زدن به ریشه نهالی ست که خود روز اول با کسب اعتماد مردم غرس کرد. نهالی که مردم محروم به اندازه‌ی کافی برای نخوردن میوه‌هایش که فقط دیدن شکوفه‌هایش صبر کرده‌اند.

مردم این نقطه تماما به دارایی‌ها و پتانسیل‌های خود واقفند و نجیبانه در انتظار عمل به وعده‌ها برای کسب مایملک خویش‌اند. دولت رئیسی اگر می‌خواهد نظر اعتماد مردم را همچون مرداد ماه ۱۴۰۰ در صندوق خود نگه دارد بهتر است با نگاهی جدی و عمقی و پرهیز از سفارش پذیری و نگاه‌های سطحی دست بکار شود و داستان این بازدیدهای فله‌ای بدون حاصل را با پایانی پُر محصول ببندد. دولتی که هم به زعم خود پشتوانه‌ی مردمی دارد و هم به زعم سیاستمداران همراهی لایه‌های مختلف حکومتی را، دیگر دلیلی برای ادامه شرایط بغرنج آبادان و خرمشهر ندارد. آنچه مسلم است از دست دادن زمان توسط قوه‌ی مجریه در خوزستان با این استاندار و در منطقه آزاد اروند با این مدیر عامل است.

بهتر است حداقل با کمی تغییرات واقعی به نفع مردم، ورقی که در حال برگشتن است را سر جای خود نگه داشت و به مردم دلیلی برای امیدواری و رضایت و تاب آوری شرایط سخت بخشید. فراموش نکنیم عمر دولت‌ها خیلی کوتاه‌تر از آن است که به نظر می‌رسد. به زعم دلسوزان، سکوت انتقاد و فرصت دادن برای تغییر دیگر بس است و بهتر است تا اندک وقتی هست سازمان بازنده را با مدیریت و مشاوره صحیح به برنده تبدیل کرد که پیروزی دنیا و عقبی در رضایت مردم است.

انتهای پیام