چند کلمه از «حرف حساب»

حمزه فیضی‌پور در یادداشتی ارسالی به انصاف نیوز با عنوان «چند کلمه از «حرف حساب»» نوشت:

وقتی که در ذهن فرد و یا در حضور جمع از کلمهٔ “حساب” صحبت به میان می‌آید از یک طرف معمولاً واژه‌هایی چون «حساب، هندسه، خطوط راست و منظم، عرض و طول اشکال هندسی، منطق اعداد ریاضی، تفریق و جمع، ضرب و تقسیم، توان و جذر، زاویه و ضلع و…» به ذهنِ فرد و جمع متبادر می‌شوند و از طرفی دیگر در اجتماعِ زوج و فردِ آدمی و در دایرهٔ زندگی واژه‌های همترازی نیز مطرح می‌گردند: آدم حسابی، هندسه زندگی، دفتر زندگی، عرض و طول عمر و زندگی، هندسه شخصیت، زاویه و دید باز، عمر حسابی وحسابِ عمر و امور.

به بهانه همه ماه‌های سال و به طور ویژه ماه مبارک رمضان از ریاضی و واژگانش مدد می‌گیریم تا عدد 24 ساعت، 7 و 30 روز، 12 ماه و چندین سال کهنه شدن شناسنامه و عرض و طول عمر در تناسبی معقول از خطوط منظم و راست برخوردار باشد و خاص‌تر در ماه رمضان از عدد یکِ سی روز، روزه خوب شروع نماییم و هم در پایان عدد 30 طوری به توان، جمع، ضرب و جذری مفید رسیده باشیم که در 11 ماه دیگر این حساب و کتاب، حسابی پابرجا باشند (با این حساب که یک ماه یازده ماه دیگر را بیمه نمی‌کند!). نه آنکه بعد از 30 که گذشت! روز از نو و روزی از نو در روی پاشنه‌ای بچرخد که فقط زبان و شعار طبق روالی می‌چرخد: من آنم که رستم بود پهلوان! و بر آن «مرغ پخته هم در قابلمه به خنده می افتد».

هر کدام از ما حسب توانایی خود تا حدودی با امور واجب، مستحب، مباح، مکروه و حرام آشنایی داریم، اموری که اگر عمل شوند و عمل نماییم بازخورد مثبت‌شان زاویه دید ما را در زندگی “منفرجه” خواهند کرد به‌طوری‌که با آنها مواظب اضلاع زندگی هستیم، حساب عمرمان را داریم و آدم حسابی خواهیم بود و حسابی زندگی خواهیم کرد. اموری شبیه قواعد و قوانین راهنمایی و رانندگی که رانندگان با رعایت آنان (بستن کمربند، سرعت وسبقت ممنوع و مجاز، خطوط ممتد و بریده بریده، چراغ سبز، زرد و قرمز) از جان خود محافظت می‌کنند و هم برای جان و مال دیگران ارج و ارزش قائل هستند و با سلامت و نشاط به مقصد و منزل می‌رسند. به تبع و در سال‌های گذران عمر و درماه روزه هم این امور نوشته شده‌اند و هستند. این که روزه و این قواعد چه سودی به حال فرد، جمع و توان جامعه دارند لازمه‌اش این است که باید عمل به صحنه بیاید و چهار عمل اصلیِ ریاضی هم عمل نمایند که صرف نطق ونوشته کافی نیست، همانطور که بزرگان فرموده‌اند (سفارش نبی مکرم اسلام (ص)): یا علی! لاخیر فی قولٍ الاّ مع العمل. 

 سعدیا گرچه سخندان و مصالح گویی                
به عمل کار برآید به سخندانی نیست 

اثرگذاری عبادات و قواعد زمانی معنادارو زیبا هستند که در دایره زندگی چهار واژه «دانش، بینش، نگرش و کنش» با هم باشند و هم‌افزایی کنند و با آنها نفاق، دروغ، ریاکاری، اختلاس را از زندگی تفریق و صداقت، پاکدستی، نیک رفتاری، یکرنگی، امانت‌داری و عمل به توان بالا را ضرب و جمع کنیم و از صورت ظاهر، نفرت‌ها و ظاهرسازی‌ها جذر بگیریم.

انتهای پیام