ایران آینده | علی صارمیان

علی صارمیان، روزنامه‌نگار، در یادداشتی درباره‌ی آینده‌ی ایران نوشت:

بسیاری می گویند آینده این سرزمین درخشان است.

این‌ها سه تیپ هستند.

تیپ اول کسانی هستند که ادامه نظام را منجر به شکوفایی اقتصادی و قدرت نظامی می‌دانند و تلویحاً ایران را کشور اول منطقه می‌دانند. به نظر می‌رسد که این رؤیا چندان با برنامه ریزی سازگار نیست. سند چشم انداز ۱۴۰۴ که مورد تاکید رهبری انقلاب بود حتی دیگر اسمی از آن نیست. ما در مورد حداقل‌های ابزار دفاعی و معیشت حرف می‌زنیم.

تیپ دوم:

گروه براندازان حکومت مرکزی هستند. این گروه آزادی منفی را طبق اصول جامعه شناسی سیاسی مطرح می‌کنند. آن‌ها مرتب می‌گویند با رفتن «این‌ها» کشور به سرعت نور، آباد و آزاد می‌شود.

از آنان که بپرسی از چه راهی آباد و آزاد می‌شود؟ دو صفحه برنامه ندارند. آن‌ها نعل وارونه انقلاب ۵۷ هستند. گاهی رضا شاه را از گور در می‌آورند که کشور را اداره کند ‌ (آنقدر مطمئنند که نوه‌اش این توانایی را ندارد)، گاهی گروه تروریستی رجوی، گاهی حتی گروه مذهبی افراطی حجتیه (احمدابن الحسن).

تیپ سوم:

آن‌ها نسل دهه پنجاه و شصت و تحصیل کردگانی هستند که سرنوشتی شبیه مشروطه پیدا کردند. وقتی رضا خان به قدرت رسید، گروه تحصیلگردکان و تکنوکرات‌ها توانستند جنازه توسعه را از زیر لاشه محمدعلی شاه و قحطی بزرگ و احمد شاه بیرون بکشد.

رضا شاه سواد چندانی نداشت لذا دولت و کابینه را به تحصیلکردگان سپرد و حالا نامی اگر دارد بخاطر آنست. در کنار این اقدام، اغلب ظلم‌ها دیده نشدند. شما خاطرات کشتارهای عجیب و غریب سپهبد امیر احمدی (جد همین امیر احمدی) را بخوانید. این‌ها مورد تأیید هیچ تحصیلکرده و هیچ مخالف اعدام و زندانی نیست. مجلس اجازه نفس کشیدن نداشت و کسی که مخالف خاندان صحبت کرده بود به راحتی آب خوردن کلک‌اش کنده می‌شد. خواه فرخی و خواه مدرس و خواه ارانی و خواه بعدها محمد مسعود.

تصور می‌شود که این طیف متنوع آزادیخواه، درس خوانده، باهوش و مغرور و اغلب انسان گرا، برگ برنده هر نظام در ایران است. آن‌ها علیه نظام فعلی باشند، حتی با سکوتشان باعث انحلال خواهند شد. اما اگر نظام از تخیلات دهه شصت و ناب سازی و تنگ کردن حلقه ارتباطات و امنیتی کردن مسائل عادی گذر کرده باشد و شرایطی تبادل آزاد و کافه نشینی اندیشه و شایسته سالاری (نگاهی به شخصیت دولتمردان بیندازید که سخن و راهبرد نغزشان نشان از چه می‌دهد و حدس بزنید در پایین دست چه خبر است، تقریباً همه برگزیدگان توسط افراد کم سواد و مدعی تعهد به انقلاب گلچین شده و به مدیریت و نمایندگی رسیده‌اند)، اگر این هرم شایستگی شکل بگیرد، گام دوم انقلاب، منهای اشکالات فرصت سوز گام اول خواهد بود وگرنه گام دوم، دهه شصت خونین‌تری خواهد ساخت (یا در نزاع داخلی یا طمع خارجی).

تیپ سوم را چه کسی همراه خود خواهد کرد؟ شما تمام افراد کند ذهن جامعه را همراه کنید، به یک نخبه که در خدمت بیگانه باشد نمی‌ارزد. چون افکار عمومی را هم آن نخبه می‌سازد.

انتهای پیام