آیت‌الله جنتی و «معجزه سیر کردن شکم مردم»!
رضا سلطان زاده، مدیرمسئول هفته‌نامه‌ی آئینه یزد در یادداشتی نوشت:
آیت‌ا… جنتی در بهمن‌ماه 1396 در نشست هماهنگی برگزاری جشن سی‌ونهمین سالگرد انقلاب اسلامی گفت: «…از امروز که در جشن سی و نهمین سالگرد انقلاب هستیم باید به مردم کشور برسیم، درد آنها را بشنویم و خود را از مردم جدا نکنیم… من وقتی می‌خواهم غذا بخورم ناراحت هستم که چرا عده‌ای دستشان به دهنشان نمی‌رسد؛ مسئولین امروز دارند چه می‌کنند. طبق فرموده امام علی(ع) همه بالادستان باید فقیرانه زندگی کنند تا درد فقرا را بفهمند، اگر افراد بالا دستی جامعه درآمد سنگین داشته باشند، فقرا دق خواهند کرد… ملت اگر ببینند وضعیت مسئولین با مردم یکی است شرایط را تحمل می‌کنند اما در غیر این‌صورت صدایشان بلند خواهد شد؛ در این صورت این حق آنها است که صدای خود را بلند کنند اما این کار باید در چارچوب موازین قانونی باشد…»(1)
جنتی 4سال بعد در نهمین اجلاس مجلس خبرگان رهبری می‌گوید: «…قشر محروم و عائله‌مندان بسیار سختی می‌کشند که قابل تصور نیست. حضرت علی(ع) طاقت دیدن فقیر و گرسنه نداشتند و واقعاً برای ایشان سخت بود. امام علی(ع) نمی‌توانست ببیند شکمی گرسنه باشد، از این‌رو می‌فرمودند در محلی که من حکومت می‌کنم، نه یک شکم گرسنه هست، نه کسی وجود دارد که آب و خانه نداشته باشد و همه اینها تامین می‌شود؛ این حکومت علوی است… امیدوار هستیم ما هم راه امام علی(ع) که راه سخت و مشکلی است و ریاضت می‌خواهد را طی کنیم. من خجالت می‌کشم که این‌چنین نیستم اما آرزوی من این است که چنین باشد و ضمن اظهار تشکر از رئیس دولت اظهار می‌دارد امیدوار هستیم دیگر اعضای کارکنان دولت در مسیر رئیس دولت که دارد تلاش می‌کند، حرکت کنند. سیر کردن شکم گرسنگان اگر محقق شود ما معجزه کردیم. لباس و وسایل زندگی و بهداشت هم لازم است اما حداقل آن برخورداری از آب و نان است…»(2)
احمد جنتی به یقین می‌داند این سرزمین دارای انواع و اقسام معادن و ذخایر و منابع طبیعی است مردان و زنان دانا و توانا در تمام نقاط و مناطق کشور می‌توانند همراه و همگام با حاکمان و کارگزاران و در کنار مدیران و مسئولان اگر متعهد و با عرضه و از همه مهم‌تر ساده‌زیست باشند برای پیشرفت و آبادانی کشور و از بین بردن فقر و بیچارگی در این مرزوبوم تلاش کنند. به یقین سیر کردن شکم مردم را معجزه دانستن اظهارنظری صحیح و منطقی نیست. عده‌ای از کاندیداهای انتخابات ریاست جمهوری خردادماه 1400 که توسط اعضای شورای نگهبان ازجمله آیت‌ا… جنتی صلاحیتشان احراز گردید اصلاح جامعه را نه تنها معجزه ندانستند بلکه قول دادند از تیر و مردادماه 1400 به بعد تنگناهای اقتصادی را سر و سامان دهند، سالی یک میلیون شغل و یک میلیون مسکن ایجاد و احداث کنند و یکی از آنان که اکنون از تصمیم‌گیرندگان مهم اقتصاد کشور می‌باشد گفتار و رفتار دولت حسن روحانی و مدیران و مسئولان وقت را در ردیف وعده و شعار و شعبده‌بازی و در نهایت حرف‌های مفت می‌دانست و وعده اصلاح امور بویژه در زمینه معیشتی می‌داد.
محسن رضایی دیگر کاندیدای ریاست جمهوری که دوازده و یک‌صدم درصد آرا را به دست آورد و اکنون معاون اقتصادی کابینه رئیسی است در مناظره اول گفت: «رابطه دولت با اقتصاد و رابطه اقتصاد با مردم تنظیم نشده است و دولت دست در جیب مردم می‌کند… مگر زندگی مردم باید از زندگی دولت جدا باشد… چرا قطار انقلاب روز‌به‌روز کوچکتر شده و به اسکوتر تبدیل شده است… مشکلات مردم با شعار، وعده، شعبده‌بازی و حرف‌های مفت حل نمی‌شود بلکه این مشکلات ریشه اقتصادی دارد و با حرف درمانی به نتیجه نمی‌رسد و وعده داد آینده بورس بسیار خوب خواهد بود… و بعداً اظهار نمود در آذرماه 1400 خبرهای خوبی می‌رسد.»
محمد مهاجری از اصولگرایان بعد از پیام نوروزی سیدابراهیم رئیسی گفت: «جناب آقای رئیسی سال نو مبارک، به جدتان قسم، اکثر حرف‌هایی که در پیام نوروزی درباره اقتصاد گفتید تخیل است و گزارش‌هایی که به شما داده‌اند راست نیست. دهن دروغگویان را با خاک پر کنید. (اشاره به فرمایش رسول گرامی اسلام حضرت محمد مصطفی(ص) که فرمود: احثوا التراب فی وجوه المداحین بر دهان چاپلوسان و متملقان خاک بپاشید) اگر نمی‌دانید غلط است و بیان می‌کنید وای بر ما و اگر می‌دانید که… باز هم وای بر ما!»(3)
رئیس مجلس می‌گوید: «…بیش از 2هزار نقطه در کشور داریم که در حوزه حاشیه‌نشینی و محرومیت‌زدایی نیاز به رسیدگی فوری دارند…»(4)
آنچه که عیان است و عموم مردم در زندگی روزمره مشاهده می‌کنند و با آن روبرو هستند افزایش سرسام‌آور و نگران‌کننده بهای بیشتر مواد خوراکی نظیر برنج، گوشت، شیر و ماست، خرما، گوشت مرغ، تخم‌مرغ، حبوبات، غلات، انواع و اقسام میوه‌ها، ماهی و دیگر مایحتاج زندگی بویژه هزینه گزاف دارو و درمان می‌باشد.
شهروندان در هفت هشت ماه اخیر با گوشت و پوست خود تورم و گرانی روزافزون را لمس کرده و می‌دانند در دوران دولت سیزدهم افزایش قیمت‌ها بیداد می‌کند و به اصطلاح کمر مردم را شکسته است و نه تنها برای افرادی که در فقر مطلق به سر می‌برند بلکه برای بسیاری از مردم غیرقابل تحمل و نگران‌کننده می‌باشد و آن‌گونه که همگان شاهد هستند در یک کلام در این زمینه حال و روز خوشی ندارند. شهروندان کاهش پنجاه درصدی خرید میوه شب عید داشته و نمی‌توانند گرانی‌های این‌چنینی را تحمل کنند و دادن یک یا چند بسته غذایی مشکل بسیاری از حاشیه‌نشینان و گرسنگان را حل نخواهد کرد. عده‌ای دلیل گرانی‌های طاقت‌فرسا را نتیجه خشکسالی می‌دانند، دیگری موضوع افزایش تقاضا را مطرح می‌کند و بسیاری از شهروندان به حق عدم نظارت صحیح مدیران و مسئولان بر بازار را یکی از دلایل گرانی‌ها می‌دانند چون قیمت بسیاری از اجناس رکورد زده است، رئیس کمیسیون بازرگانی داخلی اتاق بازرگانی ایران می‌گوید: «…آقای رییس‌جمهور اعلام کردند که دیگر نباید فقر مطلق وجود داشته باشد، اما با شکلی که عمل می‌شود نه تنها فقر مطلق از بین نمی‌رود بلکه بسیار بیشتر می‌شود و دهک‌های کم‌درآمد با مشکلات بسیار بیشتری مواجه می‌شوند…»(5)
اگر مدیران، حاکمان و کارگزاران ازجمله روسای قوای سه‌گانه وزیران، معاونان وزراء، نمایندگان مجلس شورای اسلامی، اعضای مجمع تشخیص مصلحت نظام، نمایندگان مجلس خبرگان، استانداران، مدیران کل، مدیران و اعضای هیات‌مدیره شرکت‌های دولتی بگویند در برابر فقرا خجالت می‌کشند و در نهایت سیر کردن شکم گرسنگان را معجزه بدانند، درحالی که حقوق و درآمد کافی دارند، در بهترین آپارتمان‌ها و ویلاها و یا کاخ‌ها زندگی می‌کنند، گاه خدم و حشم اطرافشان در رفت و آمد هستند، بر مرکب چند میلیارد تومانی سوار می‌شوند، به سفرهای تفریحی و زیارتی می‌روند، بعضاً خود و خانواده‌هایشان از بهترین و مجهزترین وسایل درمانی و تجهیزات پزشکی استفاده می‌کنند، در ساختمان‌های مجهز و اتاق‌های لوکس امور اداری را انجام می‌دهند، فرزندانشان در بهترین مدارس و دانشگاه‌ها تحصیل می‌کنند این که احیاناً بگویند از فقر و بیچارگی مردم نگران هستند و غصه می‌خورند، شعاری بیش نیست و دردی از جامعه را درمان نخواهد کرد. این‌گونه رفتارها با نوع حکومت علوی هیچ‌گونه سنخیتی نخواهد داشت و این نوعی گفتار درمانی است و بهره‌ای عاید مردم نخواهد شد. کدام یک از آنها فقیرانه زندگی می‌کنند و وضعیت زندگی و معیشت آنان با مردم عادی یکی است؟
عده‌ای از فعالان سیاسی یکی از راه‌های برون‌رفت از موقعیت فعلی را در تعامل با دیگر کشورها با رعایت عزت و مصلحت و در نهایت امضای برجام می‌دانند. مهدی نصیری، مدیرمسئول سابق روزنامه کیهان در یادداشتی تلگرامی می‌نویسد: «…همه شواهد و برآوردها حکایت از این دارد که اکثریت ملت ایران خواستار بقا و زندگی هستند و مایل به فنا شدن و عقب ماندن از قافله پیشرفت و توسعه نیستند و بر این اساس به حکم موازین دینی نمی‌توان مقاومت را بر آنها تحمیل کرد. خداوند در قرآن بارها پیامبرش را از تحمیل دین و احکام دینی و به زور بردن مردم به بهشت نهی کرده و حضرت امام حسن(ع) دقیقا به دلیل همین اصل دینی و قرآنی، جنگ را بر مردمش تحمیل نکرد و در یک اقدام دموکراتیک و مردم‌سالارانه به صلح با معاویه تن در داد و پای همه نتایج آن ایستاد و سرزنش عناصر تندروی زمانه خودش را نیز به جان خرید. آقایان جمهوری اسلامی! به حکم قرآن و سیره اهل بیت(ع) و قانون اساسی، حق ندارید توافق برجام را نپذیرید و مقاومت و تحریم و فنا و فقر و فلاکت را بر مردم تحمیل کنید، مگر آن که دست به انجام یک رفراندوم برای انتخاب یکی از دو گزینه «مقاومت و تحریم» و یا «صلح و زندگی» بزنید و اگر اکثریت ملت خواهان مقاومت بودند، آنگاه با همه توان و نیرویتان بر تنور مقاومت بدمید و حاکمیت را بیش از این جهادی و نظامی کنید و به زعم خود به رسالت تاریخی‌تان برای فتح منطقه و اصلاح جهان ادامه بدهید!»(6)
به عنوان تذکری به مسئولان و مدیران حسن ختام مقاله به درج فرازی از سخنان مولای متقیان حضرت علی(ع) به فرزندشان محمد حنفیه درباره اثرات مخرب فقر و بیچارگی اختصاص می‌یابد. آن حضرت به محمد حنفیه می‌فرماید: «ای فرزند! من از تهیدستی بر تو هراسناکم از فقر به خدا پناه ببر که همانا فقر دین انسان را ناقص و عقل را سرگردان و عامل دشمنی است» (یعنی برانگیزاننده خشم است، خشم خدا یا خشم بندگان خدا)(7) والسّلام.
پی‌نوشتها:
1- خبرآنلاین، 16/11/1396
2- روزنامه دنیای اقتصاد، 17/12/1400
3- انصاف‌نیوز، 2/1/1401
4- اقتصاد آنلاین، 20/12/1399
5- انتخاب، 2/1/1401
6- انصاف نیوز، 4/1/1401
7- «نهج‌البلاغه»، ترجمه محمد دشتی(ره)، حکمت 319، صفحه 505
انتهای پیام
