راه تهدید به جای پاسخگویی؟
امید کاجیان، روزنامه‌نگار در یادداشتی با عنوان «راه تهدید به جای پاسخگویی؟» که در اختیار انصاف نیوز قرار داده است، نوشت:
بعد از مدت‌ها سکوت یک واکنش ناامیدکننده از قالیباف درباره سیسمونی گیت، یک جلسه غیر علنی در مجلس و بعد اعلام اینکه ماجرای سفر خانواده او به ترکیه با ابعاد سیاسی چنین اشده و پروژه تخریب بوده است و حالا بخش‌های امنیتی در مورد آن به نتایج خوبی رسیده‌اند. اظهاراتی که بیشتر از آنکه نشانهای از پشیمانی در آن باشد نوعی تهدید و خط و نشان کشیدن و به نوعی شانه خالی کردن از اصل ماجراست و بعد هم بیانیه عجیب 230 نماینده که خواستار ورود نهادهای امنیتی به آنچه که پروژه تخریب می‌نامند شده‌اند. بیانیه‌ای که حالا عده‌ای از نمایندگان مدعی شده‌اند در جریان آن نبودند و به نام چیز دیگری آن را امضا زده‌اند و یا نمی‌دانستند چه چیزی را امضا می‌کنند. دست پیش قالیبافی‌ها در این ماجرا و سروشکل امنیتی دادن به آن و زبان به تهدید گشودن در حالی است که پیشتر عده‌ای از نزدیکان قالیباف خود فاش شدن این موضوع را پروژه امنیتی می‌دانستند مانند وقتی که سیدمحمود رضوی، از چهره‌های نزدیک به محمدباقر قالیباف و مشاور فرهنگی وی ادعا کرد: «این پروژه هم مانند چند پروژه قبلی یک پروژه امنیتی بود»
اما این روزها نه فقط شانه خالی کردن و زبان تهدید را در بیانیه مجلسی‌ها و واکنش قالیباف در جلسه غیر علنی می‌بینیم بلکه پیشتر نیز این ادبیات در شکل و شمایل بعضاً شکایت‌هایی از سوی قالیبافی‌ها نیز مشاهده کردیم. تهدید به شکایت‌هایی که مسبوق به سابقه است و مروری بر برخی از انواع این شکایت‌ها به واسطه اتفاقات مختلف خالی از لطف نیست.
*شکایت‌ها
نخستین بار نیست که قالیباف در قبال برخی شائبات به جای شفافسازی در میان افکار عمومی، حتی به حرف هم شده راه خط و نشانهای اینچنینی و برخوردهای سلبی را بر می‌گزیند. پیش از این نیز یاشار سلطانی فعال رسانه‌ای خبر از شکایت قالیباف داده بود و در صفحه اینستاگرامی خود اعلام کرد با توجه به شکایت محمد باقر قالیباف از او و در پی آن حکم قاضی جهت دفاع حضوری طرفین در مقابل هم قرار می‌گیرند. اتفاقی که البته رخ نداد و قالیباف به محل حضور نیافت اما این شکایت در حالی بود که پیشتر در مورد سلطانی قرار منع تعقیب صادر شده بود اما احتمالاً با اعتراض قالیبافی‌ها بار دیگر پرونده به جریان افتاد. سلطانی چندباری موضوعاتی مانند رانت، زمین خواری، املاک نجومی را مطرح کرده بود.
با این حال موضوع شکایت از خبرنگاران و اصحاب رسانه و البته نمایندگان مجلس و … از سوی قالیباف به این فقره ختم نمی‌شود. نشان به آن نشان که در خبرها آمده بود صدرا محقق و وحید اشتری از چهره‌های دیگر رسانه‌ای بودند که در معرض تهدید و شکایت بودند. یکی از عجیب‌ترین اتفاقات موضوع شکایت قالیباف از یک کارتونیست و طراح یعنی هادی حیدری بود شکایتی که مورد سؤال خیلی‌ها قرار گرفت. حیدری به خاطر طرحی که از قالیباف در روزنامه سازندگی کشیده بود مورد شکایت قرار گرفت. کاریکاتوریست برای مقاله یک نقاشی (و نه یک کاریکاتور) از روی عکس‌های رئیس مجلس که قدری گرفته یا عرق کرده بود، کشید همین مسئله یعنی نقاشی از روی عکس رئیس مجلس در رابطه با یک مقاله باعث می‌شود تا قالیباف از او هم شکایت کند. شکایت‌های قالیباف از چهره‌های رسانه‌ای به اینجا ختم نمی‌شود. او در سال 98 هم در پی انتشار گزارش مفصلی در خصوص پرونده شریفی، معاون وقت شهرداری تهران در خبرگزاری ایرنا، از این خبرگزاری شکایت کرد.
اسفند سال ۹۵ بود که مجلس دهم طرح تحقیق‌وتفحص از عملکرد شهرداری تهران را که قالیباف بر مسند ریاست آن بود، در واگذاری املاک و پروژه‌ها به اشخاص حقیقی و حقوقی در دستور کار قرار داد؛ اما با رأی مخالف نمایندگان مواجه شد. مصطفی میرسلیم وقتی به‌عنوان نماینده تهران وارد مجلس یازدهم شد، این ادعا را مطرح کرد که دلیل رأی‌نیاوردن این تحقیق‌وتفحص به خاطر یک رشوه ۶۵ میلیاردی بوده است. این همانا و مطرح شدن طرح شکایت قالیباف از میر سلیم همان. به غیر از این چندین بار نیز تهدید به شکایت‌های دیگرصورت گرفت از جمله اینکه مشاور قالیباف از طرح شکایت از پیروز حناچی، شهردار سابق تهران می‌گفت. البته این روند شکایت فقط به شخص قالیباف ختم نمی‌شود، بلکه الیاس قالیباف، فرزند او نیز همین راه را رفت و مثلاً در مورد پرونده باغ برره و موسسه شمس الشموس از محمدعلی نجفی، شهردار اسبق تهران شکایت کرد.
چندی پیش مشاور قالیباف شکایت از جعفرزاده ایمن آبادی نماینده سابق را نیز مطرح کرد نکته‌ای که خود جعفرزاده نیز در توئیت‌هایش بارها از آن گفته. در مورد بسیاری از شائبات که دراین ماه‌ها و سال‌ها به قالیباف نسبت داده می‌شود شفافسازی بایسته صورت نگرفته و برعکس، رفتارهایی مثل شکایت‌ها و بیانیه‌هایی از جمله بیانیه آخری مجلس صورت گرفته که مردم را بیش از پیش مأیوس کرده. بی تردید راه در پیش گرفته شده از سوی تیم قالیباف یعنی تداوم تهدیدها و برخوردهای سلبی و عدم شفافسازی‌ها، تنها این فرصت را در اختیار مخالفان وی قرار می‌دهد تا با گوشزد این موضوع که واکنش و رفتاری منطقی از سوی قالیباف در قبال مجموعه‌ای از گاف‌ها و اتهامات سیاسی‌اش نمی‌بینیم به انتقاد از عملکرد او به واسطه طرح شکایت‌های متعددش بپردازند. قالیبافی‌ها باید بدانند به جای اینکه در زمانه جریان باز اطلاعات و رسانه‌ها در دفاع از خود بر بیایند روی آوردنشان به تهدید و فشار، گام برداشتن علیه آزادی بیان است. در حالی که پاسخگویی باید در اولویت قرار بگیرد.
انتهای پیام
