ره‌آورد مجلس و دولت انقلابی تورم و گرانی کمرشکن برای مردم
رضا سلطان‌زاده، مدیرمسئول هفته‌نامه‌ی آئینه یزد در یادداشتی با عنوان «ره‌آورد مجلس و دولت انقلابی تورم و گرانی کمرشکن برای مردم» نوشت:
مجلس شورای اسلامی جایگاه بالایی دارد، قانونگذار است، نمایندگان می‌توانند در همه امور کشور تحقیق و تفحص کنند و نظارت بر کلیه امور کشور داشته باشند. رئیس‌جمهور پس از مقام رهبری عالی‌ترین مقام رسمی کشور است مسئولیت امور برنامه و بودجه و امور اداری و استخدامی کشور را مستقیماً عهده‌دار می‌باشد، وزیران را انتخاب و برای اخذ رأی اعتماد به مجلس شورای اسلامی معرفی می‌نماید، نسبت به دیگر روسای قوا جایگاه برتر و بالاتری دارد.
عده‌ای از نمایندگان دوره یازدهم مجلس از ابتدای نمایندگی تا انتهای دوره دولت دوازدهم در مقابله با گرانی‌ها در مجلس سخنرانی‌ها نمودند، عده‌ای به دنبال استیضاح حسن روحانی بودند، بعضی خواهان اعدام وی شدند، گروهی در مراسم گوناگون شعارهای تندی علیه دولتمردان وقت سر می‌دادند، از فقر و بیچارگی مردم یاد می‌کردند، بارها به وزیران دولت دوازدهم کارت زرد دادند، به صورت نمادین برجام را به آتش کشیدند و خواهان رفاه و تامین زندگی عموم شهروندان بودند، برای روی کار آمدن سیدابراهیم رئیسی نامه‌ها نوشتند، نشست‌های متعدد برگزار کردند، از دیگر کاندیداهای اصولگرا خواستند به نفع رئیسی کنار بروند تا راه برای انتخاب وی هموار گردد. اگر به گفتار و سخنرانی‌های یکی دوماه قبل از خرداد 1400 گردانندگان اتاق فکر سیدابراهیم رئیسی و یاران وی نظر بیندازیم مشخص می‌گردد وعده رفاه و آسایش نسبی، از بین بردن گرانی و تورم و آماده نمودن زمینه‌هایی که آسایش ملت را دربرداشته باشد می‌دادند، گاه سه روزه قول برطرف ساختن بعضی از مشکلات اقتصادی می‌دادند و در نهایت سیدابراهیم رئیسی اعلام کرد اگر 29 خرداد 1400 رئیس‌جمهور شود دیگر از فساد و تباهی خبری نیست.
اکنون که حدود ده‌ماه از آن تاریخ گذشته است پیشنهاد می‌گردد آن عده از وزیران و معاونان ریاست جمهوری که امور اقتصادی کشور را به عهده دارند در یک صفحه A4 قیمت خردادماه 1400 تعدادی از کالاهای مایحتاج زندگی مردم را در دفتر کارشان نصب نمایند تا بدانند از آن هنگام که رئیس‌جمهور، وزیران را به مجلس شورای اسلامی معرفی نموده و پس از تأیید و اخذ رأی اعتماد بر مسند وزارت تکیه زده‌اند، بهای نان و گندم و برنج و روغن و میوه و قند و شکر و گوشت و مرغ و تخم‌مرغ و دارو و دیگر اقلام مورد نیاز روزمره زندگی چقدر افزایش داشته تا یقین کنند در کمتر از ده‌ماه قیمت‌ها نجومی شده، سر به فلک کشیده و به اصطلاح مردم مستضعف و فقیر ایران با «سونامی» قیمت‌ها روبرو می‌باشند. ماه مبارک رمضان رو به اتمام است و خبری از کاهش قیمت ارزاق و مایحتاج زندگی نیست.
شادمهر نماینده مردم گنبدکاووس می‌گوید: «کاندیداهای دیروز ریاست جمهوری که همه ادعای نجات اقتصاد ایران را در سر می‌پروراندند و اکنون در بالاترین مسند دولت تکیه زده‌اند اکنون چه می‌کنند؟»
شگفت آنکه افرادی چون قالیباف گناه گرانی‌ها را به گردن دولت حسن روحانی می‌اندازند اما شعارهای نمایندگان مجلس انقلابی و رئیس‌جمهور و یارانش را درباره کنترل گرانی و نظارت بر دستگاه‌های اجرایی نادیده می‌گیرند. در این صورت است که عده‌ای از شهروندان با مقایسه شعارها و تبلیغات انتخاباتی می‌گویند: «خدا پدر روحانی را بیامرزد» و یا «صد رحمت به دولت دوازدهم!»
رئیس‌جمهور می‌پرسد: پشت پرده گرانی‌ها چیست؟ روزی می‌گویند: «تورم کم شده است» یا قیمت‌ها یک شبه کاهش پیدا کند. میلیون‌ها نفری که زیر خط فقر زندگی می‌کنند، آنان که برای تهیه پول درمان یکی از اعضای خانواده کلیه خود را برای فروش عرضه می‌کنند، طبقات متوسط جامعه که روز‌به‌روز قدرت خریدشان کمتر شده است، حقوق‌بگیران ثابتی که هر ماه که بگذرد اداره زندگی بر آنها سخت‌تر می‌گردد، بیکاران، حاشیه‌نشینان، کارتن‌خواب‌ها و آنان که در بیغوله‌ها روز را به شب و شب را به صبح می‌رسانند کاهش بهای اجناس را احساس نمی‌کنند و به دروغ‌هایی نظیر این عبارت که «تورم کم شده» و یا «قیمت‌ها یک شبه کاهش یابد» باور ندارند. آیا تاکنون این‌گونه شعارها، مصاحبه‌ها و بیان جملات به ظاهر زیبا دردی از جامعه را درمان کرده است؟ آیا پشت میز نشستن و دستور کاهش قیمت صادر کردن مشکلی را حل خواهد کرد؟
یکی از فرماندهان سپاه می‌گوید: «اوضاع کنونی اقتصادی کشور در شان ملت بزرگ ایران نیست و به این دلیل که به قواعد الهی توجه نکرده و دستورالعمل‌های دشمنان را مبنای خود قرار دادیم امروز از لحاظ وضعیت اقتصادی شاهد شرایط فعلی در جامعه هستیم لذا وضعیت اقتصادی امروز جامعه به دلیل همراهی با آمریکا در گذشته است»(1)
از گوینده باید پرسید مردم چه تقصیری دارند مگر اداره امور سیاسی و اقتصادی این سرزمین بدست نمایندگان، حاکمان و دولتمردان رقم زده نمی‌شود؟ مردم عادی و ناتوان از اداره زندگی که کمرشان زیر بار گرانی‌های سرسام‌آور خم شده چه گناهی دارند و در چه شرایطی با آمریکا همراهی کرده‌اند؟
امام جمعه رشت می‌گوید: «فقر، گرانی، زلزله، سیل، فساد، سلطه ظالمان و… به نوعی امتحان است و انسان باید بداند چگونه با امتحان‌های الهی مواجه شده و از آن خارج شود.»(2)
امام جمعه به یقین می‌داند در ماه مبارک رمضان برای رسیدگی به وضع زندگی فقرا و بیچارگان و به دادن افطاری و سر و سامان دادن به زندگی بینوایان تأکید فراوان شده است و از پیامبر گرامی اسلام حضرت محمد مصطفی(ص) نقل گردیده که آن حضرت فرمود: ازجمله این دعا را در ماه رمضان بعد از هر نماز واجبی بخوانند «خداوندا بر درگذشتگان نشاط و سرور بفرست، هر گرسنه‌ای را سیر کن، هر برهنه‌ای را بپوشان، قرض هر قرض‌داری را ادا کن، غم و اندوه هر غم‌زده‌ای را برطرف کن، هر غریبی را به وطن بازگردان و هر اسیری را آزاد کن…» آیا مناسب نبود امام جمعه رشت از رئیس‌جمهور و نمایندگان مجلس و دولتمردان و مسئولان بخواهد توضیح دهند چرا در این ده ماه بهای خوراک و وسایل زندگی مردم با این رشد سرسام‌آور افزایش یافته است؟ و چرا نتوانسته‌اند در ماه مبارک رمضان گرانی‌ها را کنترل کنند؟ و آیا وقت آن نرسیده است تا درخواست آزادی محصورین که سال‌ها در مقام‌های بالا انجام وظیفه نموده و تاکنون در هیچ دادگاهی محاکمه نشده‌اند مطرح گردد و حداقل با گذشت بیش از 11سال رأفت اسلامی شامل حالشان گردد؟ یا از دولتمردان و نمایندگان مجلس بپرسد چرا وعده‌های داده شده تحقق نیافته است؟
نگارنده این سطور وظیفه می‌داند از آن عده نماینده مجلس شورای اسلامی سپاسگزاری نماید که گاه تذکراتی درباره عملکرد ضعیف دولت سیزدهم بویژه تیم اقتصادی سیدابراهیم رئیسی می‌دهند و به مشکلات زندگی مردم اشاره می‌کنند اما انتظار این است که عموم نمایندگان مجلس در این برهه حساس وظیفه نظارتی خود بر امور مملکت را بیش از گذشته انجام دهند باشد که مقامات اجرایی زمینه‌هایی فراهم نمایند تا جلوی گرانی و تورم روزافزون کالاها گرفته شود.
فرشاد مومنی اقتصاددان می‌گوید: «از گزارش کار وزیر اقتصاد متاسف شده است یعنی همان فردی که در گذشته به عنوان «اپوزیسیون» دولت روحانی در تلویزیون ادعا می‌کرد که در سال بعد (یعنی از خرداد 1400 به بعد) اگر دولت سیزدهم هیچ کاری هم نکند، شاهد کاهش 15درصدی قیمت‌ها هستیم، الان که به وزارت اقتصاد در دولت جدید رسیده، سرگردان از افزایش قیمت‌ها نمی‌داند که جواب سفره‌های خالی مردم را چه دهد؟»
آیا تیم اقتصادی دولت سیزدهم باور می‌کردند در اردیبهشت‌ماه سال 1401 قیمت پراید 200 میلیون تومان و بهای یک کیلو برنج به بیش از یکصد هزارتومان می‌رسد راستی اکنون که به اصطلاح قوای سه‌گانه یکدست شده است چه پاسخی می‌دهند؟
در خردادماه 1399 که نمایندگان مجلس یازدهم در میدان بهارستان بر صندلی‌های سبز تکیه زدند قیمت یک دلار حدود هفده هزارتومان، یک کیلو مرغ دوازده هزارتومان، برنج بیست و پنج هزارتومان و پراید شصت و پنج میلیون تومان بوده است و از مردادماه 1400 که دولت سیزدهم با آن شعارهای زیبا و وعده گل و بلبل شدن و سر و سامان دادن به اقتصاد، بر سر کارآمد تاکنون قیمت‌ها آن‌چنان سیر صعودی طی کرده که گفتن و نوشتن مجدد آن ملال‌آور و نگران‌کننده است. نمایندگان مجلس! مقامات مسئول! و… خود حدیث مفصل از این مجمل بخوانید و تا دیر نشده چاره‌جویی کنید.
همگان بیاییم در این ماه رحمت و مغفرت در پیشگاه خداوند غفار بابت کوتاهی‌ها و تقصیرات خود عذرخواهی کنیم و از باری تعالی بخواهیم ما را در جهتی هدایت کند که برای این ملت مومن، غیور، صبور و همراه بیش از گذشته خدمت کنیم و در یک کلام اگر با احیای برجام آن هم با رعایت عزت مردم این سرزمین، زمینه برای گشایش وضعیت اقتصادی کشور فراهم می‌گردد و آن‌گونه که حسن روحانی در اواخر دوران دولت خود پیش‌بینی کرد و سیدابراهیم رئیسی در آینده باید پاسخگوی این موضوع باشد، اقدام مناسب به عمل آورید یا با هرگونه اقدامی که کشور را از این همه گرانی‌های سرسام‌آور و کمرشکن نجات می‌دهد وضعیت فعلی را به سامان برسانید تا بیش از این مردم در تنگنا قرار نگیرند.
آخرین نکته این‌که در حال حاضر اکثر مسئولان و مقامات و نمایندگان و تصمیم‌گیرندگان برای این ملت خارج از «شِعب» زندگی می‌کنند درحالی که عموم مردم در داخل «شِعب» با سختی‌ها و تنگی معیشت روزگار می‌گذرانند و حق دارند بگویند: آنان که غرق در ناز و نعمت هستند چشمانشان را به روی سختی‌های زندگی دیگران بسته‌اند یعنی در حقیقت «سیر از گرسنه خبر ندارد». اگر قصدشان آمدن به شِعب ابی‌طالب و هم‌دردی با مردم است، مجلس انقلابی حقوق دولتمردان اعم از رئیس‌جمهور، وزرا، نمایندگان مجلس، معاونان وزرا، استانداران و همه حقوق‌بگیران ارشد را طی یک اقدام انقلابی تنزل دهند تا همه باهم وارد شِعب شویم و به مانند دولت بازرگان و شهید محمدعلی رجایی نان و پنیر و هندوانه برای همه یکسان تأمین شود. در غیراین‌صورت امکان ندارد دلی بسوزد، اشکی جاری شود و یتیم و فقیر و تهیدستی سروسامان گیرد تا آن زمان که میان فقیر و غنی شکافی به وسعتِ تفاوت از زمین تا آسمان است هرگز امری اصلاح نمی‌شود، فقر و تهیدستی و رنج محرومان و نیازمندان پایان نمی‌یابد و به سرانجام نمی‌رسد.
پیشوای پرهیزگاران آن هنگام که اعلام می‌کند مردم کوفه نان گندم و آب سالم می‌خورند، خودش که رئیس حکومت است نان جو می‌خورد و به یک لباس و دو قرص نان جوین سر می‌کند تا مبادا در حجاز و یمامه کسی گرسنه بخوابد البته حضرتش احتمال می‌دهد چرا که اگر یقین داشت برای سیر کردن همان گرسنه سر از پا نمی‌شناخت از خداوند بزرگ می‌طلبیم همه ما و مخصوصاً مسوولین و کارگزاران نظام از غفلت و بی‌مبالاتی و بی‌توجهی برهاند و بخود آورد. چنین باد.
پی‌نوشتها:
1- فرازی از سخنان جانشین فرمانده سپاه پاسدار علی فدوی، عصرایران
2- همان، 29/1/1401
انتهای پیام
