تاثیر میانجی گری مورا و امیر قطر در نتیجه برجام چیست؟

نامه نیوز نوشت: فریدون مجلسی، تحلیلگر مسائل بین‌المللی به اثربخشی سفر انریکه مورا و امیر قطر به تهران امیدوار نیست و می‌گوید اینکه میانجیگری آنها به نتیجه برسد در گرو تصمیم و رویکرد طرف ایرانی است.

هفته پیش رو را باید هفته مهمی در روند مذاکرات برجامی دانست. دلیلش هم مسافران مهمی است که به تهران می‌آیند تا به نوعی در این قضیه میانجیگیری کرده و با پیشنهادات احتمالا تازه خود، زمینه برون رفت از شرایط موجود را فراهم کنند.

آنطور که رسانه‌ها گفته‌اند و خطیب‌زاده، سخنگوی وزارت خارجه کشورمان هم تایید کرده انریکه مورا معاون مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا و امیر قطر به زودی به تهران خواهند آمد. احتمال می‌رود که نماینده اروپایی‌ها دست پر باشد و پیشنهاد جدیدی ارائه کند البته خطیب زاده در آخرین نشست خبری خود اینطور فکر نمی‌کرد. تکلیف امیرقطر که در یکی دو سال اخیر سعی کرده جای سلطان قابوس را به عنوان یک میانجی سنتی بگیرد، معلوم است. قطری‌ها پیش تر هم در این زمینه تلاش‌هایی کرده‌اند و وزیرخارجه‌شان هم به ایران آمده بود.

بر همین اساس است که گمان می‌رفت این آمد و رفت‌ها بتواند تغییری در وضعیت بلاتکلیف مذاکرات هسته‌ای ایجاد کند. البته برخی تحلیلگران معتقدند که خروج از وضعیت فعلی نه به این آمد و رفت‌ها بلکه به موضع و رویکرد طرف ایرانی بستگی دارد. مثلا فریدون مجلسی به «نامه نیوز» گفت: «ما می‌دانیم که آنها برای میانجیگری، به اعتدال کشاندن، رفع التهاب و … به اینجا می‌آیند اما نمی‌دانیم که نتیجه دیدارهایشان چیست و این را باید از آنهایی که تصمیم گیرنده هستند و اختیار دارند، پرسید. باید دید که از نگاه آنها هم وقت خروج از التهاب است یا پذیرش هر پیشنهاد جدیدی را سازش‌کاری می‌دانند و مخالفت می‌کنند».

او سفر امیر قطر به تهران و میل آنها به میانجیگری در این بین را ناشی از نگرانی‌های منطقه‌ای‌ آنها دانست و گفت: « نها مردمان خوشبختی هستند که در سال‌های اخیر که ما توسعه‌ای نداشتیم، در حال پیشرفت بوده‌اند. صحراها را تبدیل به شهرهای درجه یک و مدرن جهانی کرده‌اند. برق پاک و سبز تولید کردند، آب تولید کردند، کشاورزی خود را رشد دادند و از خیلی جهات به خارج نیازی ندارند. کویت، قطر، امارات، مسقط و عمان یا عربستان همه در یک مسیر توسعه‌ای قرار دارند و حالا که به این زندگی عادت کرده و می‌دانند که زندگی آرام ترچطور زمینه توسعه بیشتر اقتصادی را فراهم می‌کند، مایل نیستند که در دردسرهای دیگران شریک شوند. همچنین مایل نیستند به التهابات و تشنج‌ها تن دهند. آنها به جایی رسیده‌اند که به افکار و زندگی دیگران احترام بگذارند و آزادی خود را هم حفظ کنند.»