دولت رئیسی و «جراحی اقتصادی» در بدترین زمان ممکن!

حجت‌الاسلام احمد حیدری در یادداشتی با عنوان «دولت رئیسی و «جراحی اقتصادی» در بدترین زمان ممکن!» که در اختیار انصاف نیوز قرار داده است، نوشت:

اقتصاد کشور بعد از جنگ و در دولت سازندگی و اصلاحات، تا مقدار زیادی سامان گرفت و بر روی ریل افتاد اما دولت اصولگرای «معجزه هزاره سوم» با وجود درآمد کم‌نظیر نفتی، با اتخاذ سیاست‌های ناصحیح «اقتصادی، سیاسی، فرهنگی، اجتماعی و هسته‌ای» آن را به نابسامانی رساند و سبب رفتن ایران تحت فصل سوم منشور سازمان ملل و وضع تحریم‌های ظالمانه گردید. «دولت تدبیر و امید» توانست با برجام، ایران را از تحت فصل هفتم درآورد و با جذب سرمایه ایرانیان خارج از کشور و سرمایه خارجی، جهش اقتصادی شروع شد و طلیعه‌های آن مشاهده گردید که دیوانه‌ای به نام «ترامپ» یک طرفه از برجام خارج شد و تحریم‌های ظالمانه علیه ایران وضع کرد و کشور باز با وضعیت نابسامان اقتصادی مواجه شد. «دولت گذشته هر چه سعی کرد برجام را احیا کند، با ناهمراهی مواجه شد و بالاخره ناکام ماند و برای مقابله با تنگناهای اقتصادی ناشی از تحریم‌ها و رعایت محرومین، ارز ترجیحی (معروف به جهانگیری) را با قیمت پایین به اجناس ضروری اختصاص داد. دولت فعلی در این شرایط بحرانی به جای تخصیص دقیق آن ارز و نظارت مؤثر در مرحله اجرا، در صدد جراحی اقتصادی و حذف آن و تک نرخی کردن ارز برآمده که گر چه در زمان مناسب ضروری و بسیار ارزشمند است ولی الآن نامناسب‌ترین زمان برای انجام آن است زیرا:

1. جراحی اقتصادی را زمانی انجام می‌دهند که کشور دچار تحریم‌‌های کمرشکن و ظالمانه نباشد حال آنکه تحریم‌های آمریکا که دیگر کشورها هم از ترس آن ابرقدرت جرأت تخطی از آن را ندارند و تحریم بانکی به خاطر نپیوستن به «اف‌ای‌تی‌اف» کشور را در وضعیت بحرانی از لحاظ اقتصادی و گرانی کمرشکن قرار داده است.
2. این جراحی باید زمانی باشد که بحران فراگیر جهانی وجود نداشته باشد. امروز جنگ روسه و اوکراین با توجه به تهدید اتمی روسیه نسبت به اروپا و آمریکا و «انبار جهانی غلّه» بودن اوکراین، برای جهان شرایط بحرانی به وجود ‌آورده و کشور ما هم از عوارض و عواقب این بحران در امان نیست.
3. جراحی اقتصادی باید زمانی باشد که درآمد مملکت مناسب بوده و اندوخته قابل اعتنایی برای مواجهه با عوارض جراحی داشته باشد که کشور ما با توجه به تحریم‌های ظالمانه آمریکا در سال‌های گذشته و عدم فروش نفت حتی به مقدار ضروری، نه تنها اندوخته‌ای ندارد که از تأمین بودجه عادی هم ناتوان است.
4. جراحی اقتصادی باید توسط دولت و مجلسی صورت گیرد که از بالاترین رأی و پشتوانه مردمی برخوردار باشد نه دولت و مجلسی که منتخب اقلیت در شرایط قهر اکثریت از صندوق رأی به خاطر نبودن زمینه انتخاب آزاد، بوده و از همراهی مردم در تحمل عوارض جراحی محروم است و چه بسا با مخالفت و ناهمراهی عمومی مواجه شود.
5. کسانی باید مجریان جراحی اقتصادی باشند که سابقه درخشان مدیریت داشته و تجربه و تخصص بالای عملی و تجربه شده در اقتصاد، فرهنگ و اجتماع داشته باشند و مجموعه‌های بزرگ اقتصادی را که تحت نظارت عموم بوده، اداره کرده و مدیریت و علمیت‌شان در «امتحان تجربه و نقد»، سربلند بیرون آمده باشد حال آنکه مجریان فعلی دارای چنین علم، مدیریت و تجربه‌ای نیستند. آنها حداکثر مجموعه‌های انتصابی و دور از چشم ناقدان را اداره کرده و در کوره نقد تفتیده نشده‌اند تا توان مدیریتشان علما و عملا ثابت شده باشد.[مهم‌ترین رجال اقتصادی این دولت معاون اول و معاون اقتصادی رئیس جمهور؛ اولی مدیریت یک مجموعه اقتصادی را بر عهده داشته که تحت نظارت عمومی نبوده و در کوره نقد تفتیده نشده و دومی هم فرمانده سابق سپاه بوده که بعد از جنگ دبیر مجمع تشخیص مصلحت و حداکثر عضو یا رئیس کمیسیون اقتصادی این مجمع بوده و هیچ مدیریت اقتصادی چشمگیر نداشته است]. ناتوانی رجال این دولت چنان واضح و آشکار شده که مدیر مسئول روزنامه جمهوری اسلامی که از کارشناسان مسلّم و سابقه‌داران انقلاب است، به صراحت از رئیس جمهور خواسته چون توان مدیریتی و علمی لازم را ندارد، استعفا دهد!
6. دولتی باید مجری این جراحی باشد که عقبه تخصصی توانمند داشته و رجال طرفدارش بتوانند مردم را قانع کنند ولی این دولت فاقد چنین عقبه‌ای است؛ مثلا آقای مصباحی مقدم سخنگوی جامعه روحانیت مبارز و عضو مجلس تشخیص مصلحت و از رجال اصولگرا و حامی، در دفاع از عملکرد دولت می‌گوید: «نرخ تورم نزولی شده؛ منتقدان اینها را نمی‌بینند؟ فقط بلدند چهار کالا را ببینند که قیمت‌های جهانی‌اش تغییر کرده و بر قیمت‌های داخلی تاثیر گذاشته؛ این چندتا را علم کرده و بزرگنمایی می‌کنند». به ایشان می‌گویند: «ما نمی توانیم ببینیم، شما که می‌توانید، نام چند کالا که قیمتش در این مدت سیر نزولی داشته و با توجه به آن، تورم سیر نزولی یافته، را برای ما نام ببرید!».

انتهای پیام