یادداشت و مصاحبه صادق زیباکلام درباره اعتراضات مردمی با یادآوری 29 بهمن 56 تبریز

صادق زیبا کلام طی یادداشتی اینستاگرامی نوشت: ۴۵سال پیش، در ۲۹بهمن سال ۱۳۵۶، رویداد تاریخی در تبریز اتفاق افتاد. آنروز بعد از ظهر، قرار بود مراسم چهلم شهدای اعتراضات ۱۷دیماه قم در مسجد قدیمی بازار تبریز برگزار شود. اما ساعتی قبل از شروع مراسم، و درحالیکه مردم بطرف مسجد می‌آمدند،نیروی انتظامی درب مسجد را قفل کرده و در برابر مسجد صف‌آرایی می‌کنند. مردم خشمگین هم شروع به اعتراض کرده و دست به راهپیمایی می‌زنند. شدت و گستردگی اعتراضات، آن‌قدر وسیع میشود که تبریزبمدت ۲۴ساعت بدست مردم میافتد.

دو روز بعدحکومت در واکنش به آن وقایع اقدام به یک گردهم‌آیی بزرگ با شرکت بیش از یکصد هزار نفر در تبریز می‌نماید. مرحوم جمشید آموزگار نخست وزیر، شماری از وزرا، نمایندگان مجلس، رهبران حزب رستاخیز و شماری از چهره‌های برجسته حکومت در آن گردهم‌آیی بزرگ شرکت میکنند.دکتر باهری، رئیس حزب رستاخیز، در یک سخن‌رانیِ مهیج اعلام می‌کند: «اغتشاشگران از آن‌سوی مرز آمده بودند. تبریزی‌ها و آذری‌های میهن‌پرست و وفادار به اعلیحضرت، شما هستید که این‌جا جمع شده‌اید» خود اعلیحضرت هم مستقیماً آن گردهم‌آیی بزرگ را نظاره میکردند. بعد هم یک هیأت ویژه از جانب دفتر بازرسی شاهنشاهی بمنظور رسیدگی به حوادث تبریز تشکیل گردید. نتایج تحقیقات هیأت بازرسی آن بود که استاندار می‌بایستی این‌کار را می‌کرده و نکرده بوده، نیروی انتظامی مرتکب این اشتباهات شده بوده و تشکیلات امنیتی هم این ضعف‌ها را داشته اند؛ تمام شد و رفت.

دریغ از یک پرسش ساده از سوی مقامات و دستگاه‌های اجرایی رژیم شاه که درد مردم، خشم مردم، بغض و کینۀ هزاران دانشجوی دانشگاه تبریز، بازاری‌ها، نویسندگان، کارگران تراکتورسازی، کارکنان ماشین‌سازی، کسبه، زنان، روحانیون و غیره، چه بوده؟ فقط مسابقه‌ای میان مسئولین نظام براه افتاده بود که به اعلیحضرت بگویند: «همۀ مردم ایران، از جمله تبریزی‌ها، وفادار به خدایگان شاهنشاه آریامهر هستند و با جان و دل از معظم‌له طرف‌داری می‌کنند». صدالبته که هیچیک از مسئولین رژیم شاه که آن‌گونه با جان و دل و شبانه‌روز در صدد نشان‌دادن وفاداری مردم به اعلیحضرت و طرفداری‌شان از نظام شاهنشاهی میبودند، در خواب هم تصور نمی‌کردند که کمتر از یکسال بعد آن رژیم مقتدر و پرصلابت، آنگونه حیرت‌انگیز فرو بپاشد.

دوش در حلقۀ ماقصۀ گیسوی تو بود
تا دل شب، سخن از سلسلۀ موی تو بود

دل که از ناوک مژگان تو در خون می‌گشت
باز مشتاق کمان‌خانۀ ابروی تو بود

انتهای پیام