واکنش متفاوت پانته آ بهرام، هنگامه قاضیانی و مستانه مهاجر به جنبش «می تو» : تاکید بر ادله و مخالفت با انتقام جویی
پانته آ بهرام در لایوی اینستاگرامی و همچنین مستانه مهاجر و هنگامه قاضیانی در پست های جداگانه مخالفت خود را با نحوه عملکر جنبش می تو توضیح دادند. پانته آ بهرام در لایوی تقاضا کرد جنبش را به سمت انتقام جویی نبریم و همچنان حمایت خود را اعلام کرد. هنگامه قاضیانی بر دادسری با ادله تاکید کرد و مستانه مهاجر با تاکید بر این که قرار است جنبش اهرمی برای جلوگیری از سواستفاده باشد اعلام کرد امضای خود را پس می‌گیرد
به گزارش انصاف نیوز، پانته آ بهرام در لایو خود گفت: «همانطور که می دانید من هم جزو امضا کنندگان بیانیه زنان سینماگر هستم، علیه سو استفاده از قدرت. اگر چه انتقاداتی داشتم و کمی دیرتر از باقی دوستان به این حرکت پیوستم. علت آن این است که این جنبش باید از سینما خارج شود و به کل جامعه گسترش پیدا کند و بگویند ما خود صاحب اندیشه و بدنمان هستیم. اگر ما سینماگران به عنوان چهره های شناخته شده این جنبش را شروع کنیم بقیه نیز به ما خواهند پیوست. من دایرکت های زیادی داشتم از خانم هایی با مشاغل دیگر که مورد سو استفاده در محیط کار قرار گرفتند.
باید تاکید کنم که تعرض با تجاوز متفاوت است، تعرض می‌تواند تعرضی کلامی باشد تا لمس تا درجه های بالاتر ، چیزی که میخواهم راجع به آن صحبت کنم این است که: من به بخشی از این حرکت مخصوصا در روزهای گذشته معترضم و احساس می‌کنم این جنبش بر ضد خود در حال فعالیت است. من متوجه آن نمی‌شوم که اسم بردن واضح و رو در رو و مشخص چه کمکی به ما خواهد کرد؟ مگر ما هم به دنبال آزار رساندن هستیم؟ قرار نیست شبیه انسان های انتقام جو عمل کنیم و به نحوی عمل کنیم که روان دیگران را اعدام کنیم چون خودمان آسیب دیده ایم. از ابتدا قرار ما این نبود. قرار ما این بود که جلوی این اتفاقات را بیش از این بگیریم . البته این اتفاق باید خیلی زودتر می افتاد، من تبریک می‌گویم به همه بانوان نازنین پیشگام این حرکت، مخصوصا 5 نفری که به آنها رای دادید.
دوستان، اسم بردن از آدم ها نه تنها کمکی نمی‌کند بلکه این جنبش را شبیه آدم هایی نشان می‌دهد که انگار در حال مقابله هستیم. حتی مردانی که به صورت تاریخی از توانایی و قدرتشان استفاده کردند آنها نیز به نوعی قربانی یک اندیشه گسترده جهانی هستند. این که این حرکت را به انتقام جویی تبدیل کنیم باعث دشمن تراشی می‌شود. این کار باعث می‌شود راه غلطی برویم. پیروزی ما در جذب همدلی آدم هاست نه ایجاد خشم
از همه دوستان خواهش می‌کنم این ماجرا را تبدیل به انتقام جویی نکنیم و آن را شخصی نکنیم. لطفا همانطور که قرار بود با روانشناسان و متخصصان صحبت شود و به شکل خصوصی تری مشکلات به وجود آمده حل شود.»
هنگامه قاضیانی در پستی اینستاگرامی نوشت:
«ظهر چهارم خرداد که متنی را براي جنبش يكطرفه و ناعادلانه عليه مردان هنر، بيانيه اعتراضم را منتشر كردم ، ايمان داشتم كه در اين راه همراهان شجاع و پر قدرتي خواهم داشت ، قضاوت تنها با مبدا نور است ،که يكي از نام هاي زيباي او ستار است ، كه مرگ و زندگي ما دست اوست.
گروهی از دوستان و غیر دوستان ، موضوع به این مهمی را تبدیل کرده اند به اخبار زرد که خوشاند مشتاقان زرد است و دور همه ی های زرد.. عدالت خوش رنگ را در پیش بگیریم و با سند و مدرک محکمه پسند به سراغ متجاوزین برویم .»
مستانه مهاجر عکسی از زهرا امیر ابراهیمی گذاشت و طی یادداشتی همراه آن نوشت:
«چه كسى بيشتر از او آزار ديده بود؟
باصطلاح ، (مى تو)ئى تر از او در سينما كيست؟
او در حاليكه معتبرترين جايزهء بازيگرى را در دست داشت عشق را ميان همه مساوى كرد و گفت: عاشق تمام مردم ايران هستم حتى آنها كه زندگى ام را نابود كردند. و همه را بخشيد. ديشب براى من درس بزرگى شد و يكبار ديگر ياد آور اين نكته بود كه صبر و صداقت فقط رنج نيست بلكه رشد و صيانت هم هست.
و همچنان ديدم كه توفيق و جايزه ها هميشه با نقشه و سياست بدست نمى آيد. براى من ديشب اين معصوميت بود كه گوى سبقت را از ماجراهاى شخصى مى ربود. قرار ما اين نبود. مى پنداشتم اين فعاليت مدنى و راهى كه به آن پيوستم اهرمى است براى توقف آزار و تعرض به زنان جامعه، نه بدنام كردن و فروپاشى روح و روان افراد ، آنهم فقط سينما . ولى مدتى است ميبينم اين اقدام مهم اجتماعى ، با روشى غلط به ضدِّ خودش دارد تبديل ميشود و در اين ميان اين فقط سينماى مااست كه مورد هجوم بى وقفه قرار گرفته است. شايد نميتوانم بدرستى احساسم را بگويم اما اينرا ميدانم كه بدلايلى با روش شما ( نه با اهدافمان ) در تعارضم و فكر ميكنم ديگر براى جمع ٨٠٠ نفرى شما مفيد نيستم. ترجيح ميدهم در وقتى ديگر با راهكارى خردمندانه تر ، دور از هر گونه خشمى به اين راه بپيوندم. از اين رو امضاى خود را از شما دوستان پس ميگيرم.»
