حق آسدمحمود بر گردن تاریخنگاری معاصر
علی نیلی، عضو تحریریهی انصاف نیوز در یادداشتی دربارهی مرحوم سیدمحمود دعایی نوشت:
سیدمحمود دعایی در نیمه خرداد 1401 خرقه تهی کرد و داغ آن وجود مهربان، بیادعا و بیتکلف را به دل خیلیهامان گذاشت. به قول محمود شمسالواعظین، سیدمحمود دعایی، نماد آن روحانیتی بود که دل نسل انقلاب را ربود و همگان را پشت سر امام خمینی به صف کرد. دعایی نماد روحانیتی بود که حرفزدنش از مکارم اخلاق و برشمردن سجایای پیامآور محبت و اخلاق، گزافهگویی نبود و میشد گرتهای از آن محبت بیکران را در ایشان هم سراغ گرفت. دعایی نماد رواداری بود و در برهوت «گفتوگو» و «مفاهمه» چون چراغ میدرخشید.
درباره او گفتنی زیاد است و از زوایای گوناگون میتوان درباره کسی نوشت که جامعه مطبوعاتی و رسانهای ایران، به تمامی، داغدارش هستند و در رسایش، وجیزهای نوشتهاند و به خود و دیگران تسلا دادهاند؛ از مسعود بهنود گرفته تا حسین شریعتمداری.
بزرگان قوم باز هم درباره او خواهند گفت اما من میخواهم از زاویهای دیگر، حق استاد را بجای آورم و او را گرامی بدارم؛ اینکه سیدمحمود دعایی حق بزرگی بر گردن تاریخنگاری معاصر دارد. او در جایگاه مدیریت یکی از بزرگترین بنگاههای مطبوعاتی کشور، به راستی امانتدار میراث مسعودیها بود و به ما نشان داد «مصادره به مطلوب» چه معنایی میدهد.
او به کسان زیادی مجال داد در اطلاعات بنویسند و آن را خانه دومشان قرار دهند. به کارگران چاپخانه بها میداد و نگذاشت اطلاعات ورشکسته شود. اینها همه در جای خود مهم، اما گشودن آرشیو غنی روزنامه اطلاعات به روی پژوهشگران تاریخ معاصر، کار بزرگ و مفیدی بود که از کسی چون مرحوم دعایی برمیآمد. او با وسعت نظر، نگذاشت آرشیو اطلاعات به گنجینه اختصاصی گروههایی تبدیل شود که اعتبار «سند» را با بزرگی «افشاگری» و «رسواگری»اش میسنجند. دعایی نگذاشت اسناد روزنامه اطلاعات، ابزار کتابسازی و جعلهای تاریخی شود و به این اعتبار، او حق بزرگی بر گردن تاریخنگاری ایران دارد.
تجربه 4 دههای سیدمحمود دعایی در روزنامه اطلاعات نشان داد دستاوردهای اعتماد و همراهی و همدلی با اهالی فرهنگ به مراتب بیشتر از خسارتهای احتمالی آن است. او از میان ما رفت اما میتوان امیدوار بود نهادی که برساخت؛ روزنامه اطلاعات، همچنان به عنوان نماد رواداری، پابرجا بماند و اخلاف سید، به راه او بروند. چنین باد.
انتهای پیام