آذر منصوری، به بهانه حادثه پارک پردیسان: این مناقشه ویرانگر را خاتمه دهید!

آذر منصوری، دبیر کل حزب اتحاد و فعال زنان طی یادداشتی در صفحه اینستاگرام خود نوشت: پوشش من انتخاب من است، نقض این انتخاب نقض حقوق انسانی و شهروندی من است و هر فرد و نهادی این حق که جزئی از حق انتخاب سبک زندگی من است را نادیده بگیرد، خواسته یا ناخواسته خود را در مقابل من قرار می‌دهد نه کنار من. حال می‌خواهد کشف حجاب رضا شاه باشد یا حجاب اجباری در نظام برآمده از انقلاب اسلامی. مشکل همین جاست که فردی بدون توجه به این حق پوشش مرا به نمادی از رویکرد خود تبدیل می‌کند.

در هر دو حالت اجبار به پوشش یا کشف آن، این حق از من به عنوان یک انسان صلب شده است. در هر دو رویکرد چون اقدام نظام مستقر قصد اجبار یا تحمیل آن را به من دارد به نمادی از مقاومت در برابر وضع موجود تبدیل می‌شود و این مقاومت ممکن است در اشکال مختلفی نیز بروز پیدا کند و حتی به عاملی برای بر هم ریختن نظم مستقر تبدیل شود.

زنان ایران در ادوار مختلف با رفتارهایی اعتراض خود را نسبت به این رویکرد ابراز داشته اند و در بیش از چهار دهه گذشته نیز حجاب اجباری به محلی از مناقشه تبدیل شده استو اما نکته قابل تامل در این دوره‌ها آن بوده که این اعتراض به شکلی کاملا داخلی و مدنی مطرخ بوده، نگاهی به پوشش زنان و تغییرات صورت گرفته در این 43 سوال گواه آن است که زن ایرانی سعی کرده به معدلی از پیش مطلوب خود برسد.

اما وقتی این اعتراض به نمادی تبدیل می‌شود که حتی رنگ پرچم آنرا بیرون از مرزهای ایران تعیین می‌کنند و به شکلی کاملا آشکار به اهرمی برای فشار بر ایران و متاسفانه در پیوند با مخالفین ایران تغییر شکل می‌دهد.

نه تنها هیچ چشم انداز روشنی برای تقق این حق به چشم نمی‌آید، بلکه هر نوع اعتراضی در این قالب به شدیدترین شکل ممکن نیز سرکوب می‌شود. از سوی دیگر چه بخواهیم و چه نخواهیم غلبه رسانه های برون مرزی بر این شکاف دامن خواهند زد و بر واگرایی افزوده خواهد شد.

چه باید کرد؟ به نظر می‌آید تنها راه رها شدن از این دو قطبی ویرانگر کنار گذاشتن روش‌های قهری در مواجهه با پوشش زنان ایران باشد. چه بشا اگر گشت ارشادی نباشد، هیچ فیلمی از درگیری زنان ایران با مامورین نیروی انتظامی در رسانه ها بین المللی و شبکه ای اجتماعی منتشر نخواهد شد. در قانون نیز هیچ متر و اندازه ای برای پوشش ززنان ایران در نظر گرفته نشده است و به نظر بهترین اقدام تطبیق قانون با فرهنگ، عرف و هنجارهای جامعه است. حت نیازی نیست که جایی اعلام شود پوشش زنان از این پس آزاد است، فقط کافی است، مجموعه رویکردها و روش‌های قهری در مواجهه با پوشش زنان از دستورکار خارج و جای خود را به رویکردهای ایجابی بدهد.

به طور قطع و یقین، قاطبه زنان ایرانی پوششی خاح از عرف و هنجارهای جامعه امروز ایران را انتخاب نخواهند کرد. (این هنجارها در مقاطع مختلف بسته به اقتضائات زمان و محیط را نفی می‌کند.) مشروط بر آن که به حق انتخاب آنها احترام گذاشته و این حق به رسمیت شناخته شود. راه حل دراز مدت اما تلاش برای رفع همه اشکال تبعیض علیه زنان ایران است.

انتهای پیام