دولت سیستم پرداخت یارانه بیمه رانندگان را بسته است

یک راننده خاور گفت: دولت یارانه‌ی بیمه‌ی رانندگان برون شهری را حذف کرده است. با افزایش سهم بیمه رانندگان، بسیاری از آنها این کار را رها کرده‌اند. اگر راننده‌های بیشتری از این کار خارج شوند چرخه‌ی حمل و نقل با مشکل روبرو می‌شود.

چند سال پیش بود که دولت رانندگان جاده‌ای را ملزم به پرداخت بیمه تأمین اجتماعی کرد اما با این پیش شرط که 50 درصد حق بیمه را دولت و مابقی را رانندگان بپردازند. در دولت دوازدهم این حق بیمه یارانه‌ای حذف شد اما الزام داشتن بیمه پا بر جا ماند. رانندگانی که نه ساعت کار دارند و نه سختی کار مجبورند کل بیمه را پرداخت کنند.

مهدی مهرزاده، یکی از رانندگان برون شهری در گفت‌وگو با خبرنگار انصاف نیوز درباره‌ی بیمه رانندگان تاکید کرد: دولت چند سال پیش اعلام کرد تمام رانندگان (کامیون و اتوبوس برون شهری) باید تحت پوشش بیمه تأمین اجتماعی باشند و مقرر کرد 50 درصد مبلغ بیمه را دولت و 50 درصد مابقی را رانندگان بپردازند. رانندگان بسیاری از این طرح استقبال کردند. اما 4 – 5 سال پیش دولت این یارانه را قطع کرد. امسال حق بیمه رانندگان به یک میلیون و 750 هزار تومان افزایش یافته است. رانندگان نه سختی کار دارند، نه حقوق ثابت و اگر بار نباشد بیکار هستند.

او افزود: آقای رئیسی در زمان انتخابات اعلام کرد که بیمه رانندگان را درست می‌کند اما بعد از یک سال هنوز هم یارانه‌ای به رانندگان پرداخت نمی‌شود. به آقای رستمی، وزیر راه و شهرسازی نامه زدم و در جواب نامه اعلام شد از 9 فروردین 1401 این یارانه برقرار خواهد شد. به تأمین اجتماعی رفتم و پاسخ نامه را نشان دادم اما آنها گفتند: دولت سامانه را بسته و نمی‌خواهد این یارانه را پرداخت کند. بسیاری از رانندگان این کار را رها کرده‌اند. اگر راننده‌های بیشتری از این کار خارج شوند چرخه‌ی حمل و نقل از بین می‌رود. از سوی دیگر پرداخت نکردن این بیمه باعث باطل شدن دفترچه کار راننده می‌شود.

این راننده درباره‌ی حقوق رانندگان گفت: یک راننده خاور در بهترین حالت ماهی 20 میلیون تومان درآمد دارد که 10 میلیون آن هزینه است. البته تریلی‌ها چیزی حدود 170 تا 180 میلیون تومان و راننده بنز کامیون 70 میلیون تومان در ماه کار می‌کنند ولی هزینه‌های خودرو آنقدر بالاست که صاحب تریلی‌ها و بنز کامیون‌ها هم بیمه رانندگان را نمی‌پردازند و مثل راننده کامیون‌های دیگر با مشکل روبرو هستند چون بدون هزینه چیزی حدود 10 میلیون درآمد دارند و با این پول باید هزینه بیمه، اجاره خانه و… را بپردازند. از سوی دیگر رانندگان نه قرارداد دارند و نه امنیت شغلی. اگر بار باشد آنها کار می‌کنند و اگر باری نباشد با مشکل روبرو می‌شوند. به همین دلیل راننده‌ها دنبال کار دیگری هستند. آنها با دستفروشی هم می‌توانند این حقوق را در بیاورند بدون آنکه مسئولیت بار، دوری از خانواده و خطر جاده‌ها را در سرما و گرما به جان بخرند.

مهرزاده در پاسخ به این سؤال که آیا حقوق رانندگان ثابت است؟ تاکید کرد: گاهی صاحب ماشین حقوق ثابت می‌دهد اما 70 درصد راننده‌ها به صورت درصدی کار می‌کنند و 20 درصد بارنامه را برمی‌دارند. آن‌ها پول خون خود را می‌گیرند چون هر چقدر بار ببرند درآمد دارند و با سرعت‌های وحشتناک در جاده‌ها می‌رانند و گاهی دچار خواب‌آلودگی می‌شوند. البته آنها هم حقوق آنچنانی نمی‌گیرند و در ماه نهایتاً 17 – 18 میلیون تومان درآمد دارند.

او افزود: چرا دولت صاحبان ماشین را مجبور به بستن قرارداد با راننده نمی‌کنند؟ یک راننده نزدیک عید به دلیل نبودن بار، نه عیدی دارد و نه سنوات.

انتهای پیام