تشنگی قدرت و حکمرانی

مسیح مهاجری در سرمقاله روزنامه جمهوری اسلامی نوشت:

«بسم‌الله الرحمن الرحیم
امروز، نهم ذیحجه ‌الحرام، روز عرفه است که از مهم‌ترین فرصت‌ها برای دور شدن از رذائل اخلاقی و نزدیک شدن به خدای متعال است. دعای معروف عرفه که سرتاسر آموزش خودسازی و تهذیب نفس است، از تعالیم به یادگار مانده از حضرت سیدالشهدا امام حسین علیه‌السلام است. آن حضرت، ازجمله درس‌های ارزشمندی که در این دعا به تمام بندگان خدا می‌دهد اینست که از خدای متعال بخواهیم ما را از درون نسبت به همه چیز بی‌نیاز کند «وَاجْعَلْ غِناىَ فى نَفْسى».
بی‌نیازی از درون وجود برای آحاد مردم، ثروتی بی‌انتهاست که هیچ ثروتی و هیچ قدرت و شهرت و امکان مادی دیگری نمی‌تواند جای آن را بگیرد. اگر کسی از درون جان و وجود خود بی‌نیاز نباشد، همواره در طلب مادیات و تمنیات نفسانی است بطوری که هر قدر ثروت و مکنت و قدرت و انواع کاخ‌ها و امکانات مادی در اختیارش باشد باز هم سیر نمی‌شود و در انتظار بیشتر از آنست. ولی اگر به بی‌نیازی درونی برسد، این تشنگی قدرت و اشتیاق نسبت به ازدیاد ثروت را نخواهد داشت.
اهمیت بی‌نیازی از درون، هنگامی بیشتر می‌شود که انسان در مسند قدرت سیاسی و مدیریت جامعه باشد. لذت قدرت حکمرانی بقدری زیاد است که انسان‌های ساخته نشده را کر و کور می‌‌کند و تا آنجا به جنون سلطه‌خواهی بر هر آنچه غیر خود اوست دامن می‌زند که حتی حاضر می‌شود نزدیک‌ترین عزیزانش را در برابر حفظ قدرت خود قربانی کند، همان واقعیتی که هارون‌الرشید خلیفه عباسی به آن اعتراف کرد. مامون، پسر هارون با مشاهده تکریم پدرش نسبت به حضرت امام موسی بن جعفر علیه‌السلام و اینکه هارون گفته بود خلافت حق اوست که فرزند پیامبر و پسرعموی من است، از پدر پرسید پس چرا خلافت را رها نمی‌کنی؟ گفت «المُلک عقیم» حکمرانی، قوم و خویش نمی‌شناسد بطوری که اگر تو نیز که پسرم هستی روزی درصدد تصاحب قدرت و کنار زدن من برآئی چشمانت را از کاسه خارج خواهم کرد. هارون، مامون و سایر خلفای غاصب حکمرانی اسلامی چون از بی‌نیازی درونی که نتیجه تهذیب نفس و خودسازی است بهره‌مند نبودند، گرفتار زیاده‌خواهی، دیکتاتوری، استبداد و تشنگی دائمی نسبت به قدرت گردیده و برای ماندن در قدرت مرتکب زشت‌ترین جنایات شدند تا جائی که بهترین انسان‌های عصر خود یعنی امامان معصوم را به شهادت رساندند، بیت‌المال مسلمین را غارت کردند و حکمرانی را در خاندان خود موروثی نمودند.
در عصر حاضر که فداکاری ملت ایران به رهبری امام خمینی موجب تاسیس نظام مردمی جمهوری اسلامی بر مبنای تعالیم اهل‌بیت پیامبر اکرم صلی‌الله علیه وآله وسلم در این کشور شد، به همان اندازه که تاسیس این نظام به فداکاری و گذشت از خواهش‌های نفسانی نیازمند بود، بقاء آن نیز به پشت ‌پا زدن به نفسانیات نیاز دارد. پشت ‌پا زدن به نفسانیات، فقط نتیجه بی‌نیازی از درون است، همان کیمیائی که امام حسین علیه‌السلام در دعای عرفه از خدا خواست و به ما یاد داد که در جستجوی آن باشیم «وَاجْعَلْ غِناىَ فى نَفْسى».
تاکید امام خمینی بر تلاش مسئولین نظام جمهوری اسلامی برای کسب تهذیب نفس، دقیقاً در چارچوب عمل به درس بزرگ امام حسین علیه‌السلام در دعای عرفه بود چون می‌دانست تا حکمرانان، خودساخته نباشند و از درون وجودشان بی‌نیاز نشوند، شایسته حکمرانی نخواهند بود. اینکه بعد از 42 سال استقرار نظام جمهوری اسلامی در ایران، هنوز مسئولین این نظام گرفتار جنگ قدرت هستند، مفهومی غیر از این ندارد که برای تهذیب نفس نکوشیده‌اند. تهذیب نفس مسئولین، مهم‌ترین توصیه زمین مانده بنیانگذار نظام جمهوری اسلامی ایران است و درست به همین دلیل است که امروز جامعه ما گرفتار عوارض بسیار منفی جنگ قدرت میان آنان است.
آیت‌الله بهشتی را در نیمه دوم سال 1359 یعنی حدود 2 سال بعد از پیروزی انقلاب اسلامی برخلاف روحیه شادابی که همیشه داشت، یک روز نگران دیدم. از علت نگرانی پرسیدم، گفت: «نشانه‌های نگران‌ کننده‌ای از غلبه خودخواهی بر خداجوئی در بدنه حکمرانی می‌بینم که با آنچه انقلاب اسلامی درصدد تحقق آن بود فاصله دارد». بر مبنای همین نگرانی بود که بهشتی در سخنرانی‌های خود مکرراً می‌گفت: «ما شیفتگان خدمتیم نه تشنگان قدرت».
امروز بیش از آن زمان به عمق دغدغه شهید مظلوم آیت‌الله بهشتی می‌توان پی برد، چون آشکارا می‌بینیم بر زمین ماندن توصیه تهذیب نفس که امام خمینی بر آن بسیار تاکید داشت چگونه حکمرانی ما را اسیر تشنگی قدرت کرده است»

انتهای پیام