آقای پزشکیان! خبر به شما نرسید؟
محمد توکلی، عضو بخش تحلیلی انصاف نیوز در یادداشتی نوشت:
به «مجلس انقلابی» که حاصل رای اقلیت است نگاهی کنیم می‌بینیم که چند نفری در آن هستند که اگر اکثریت هم در زمستان ۹۸ راهی صندوق‌های رای می‌شد احتمالا پارلمان‌نشین بودند؛ یکی از آن چند نفر، مسعود پزشکیان است که به دلایل سیاسی و غیرسیاسی در دیار خود رای خوبی دارد. پزشکیان یکی از معدود افراد حاضر در مجلس یازدهم است که با خیال راحت می‌توان پس از نامش، عنوان «نماینده‌ی مردم در مجلس شورای اسلامی» را به کار برد.
طبیعی‌ست در چنین شرایطی انتظار آن است که «نماینده‌ی مردم» بخشی از صدای ملت که به سختی به گوش حاکمان رسانده می‌شود را از طریق تریبون «خانه ملت» فریاد بزند تا شاید شنیده شود!
یکی از صداهایی که در این روزها از سوی اهالی قدرت شنیده نمی‌شود یا نشنیده گرفته شده است، صدای اعتراض به بگیر و ببندهاست؛ از دستگیری‌های سیاسی تا سخت‌گیری‌های اجتماعی!
بسیار بعید است که فردی در جایگاه نماینده‌ی مجلس باشد و از آنچه در جامعه پیرامون اعمال سخت‌گیری‌های بیش از حد معمول همیشگی در مورد حجاب زنان در این روزها رخ داده بی خبر باشد و یا ماجرای بازداشت‌های صورت گرفته را نداند. دست‌کم بازداشت سیدمصطفی تاجزاده آنقدر در سپهر سیاست ایران سر و صدا داشته است که به گوش «نماینده‌ی مردم در مجلس» هم رسیده باشد اما ظاهراً هیچ‌کدام از این خبرها به گوش آقای پزشکیان نرسیده!
روز گذشته بود که تریبون مجلس روشن شد و مسعود پزشکیان نطق میان‌دستور داشت؛ بدیهی است وقتی که تریبونِ روشن مجلس در اختیار کسی که می‌توان با خیال راحت او را «نماینده‌ی اصلاح‌طلب مجلس یازدهم» نامید، قرار می‌گیرد انتظار داشته باشیم به صراحت یا دست‌کم به اشاره و غیرمستقیم از سخت‌گیری‌های بلاوجه سیاسی و اجتماعی اخیر بگوید اما در آنچه از سخنان مسعود پزشکیان مخابره شده هیچ اثری از سخنی در این باب نیست که نیست!
او در نطق خود به حق از گسترش فقر و گرانی‌ها و عملکرد «فرمانروایان» در این باره گلایه می‌کند، به عملکرد دولت در موضوع احیای دریاچه ارومیه معترض است و از کمرنگ شدن وحدت ابراز نگرانی می‌کند و نشانه‌ی آن را نیز این می‌داند که «دولت، مجلس، ادارات و سازمان‌ها همه از یک جناح و یک دسته هستند». همه‌ی این سخنان صحیح است و بیان آن لازم و ضروری اما آیا نباید اعتراض به بازداشت تاجزاده جایی در نطق «نماینده‌ی اصلاح‌طلب» داشته باشد؟!
ممکن است در واکنش به این نقد گفته شود که رایزنی‌های پشت پرده با مقامات تصمیم‌گیر برای حل این مسئله معقول‌تر و نتیجه‌بخش‌تر از فریاد زدن از تریبون مجلس است که در پاسخ باید گفت:
اولاً در شرایط فعلی یک نماینده‌ی مجلس چه توان و اختیاری در ساختار قدرت دارد که بتواند با رایزنی‌های پشت پرده‌ی خود چنین مسائلی را حل کند؟ واقعیت این است که توان و اختیار نماینده‌ی مجلس در چنین مسائلی تحقیقاً هیچ است و به جز کلام ابزاری برای مواجهه با آن ندارد.
ثانیاً تجربه‌ی هشت ساله‌ی دولت حسن روحانی در مسائل سیاسی و اجتماعی به روشنی نشان داد که امید بستن به رایزنی و توافقات در خفا با اهالی قدرت تا چه حد ناکارآمد است و نمی‌تواند کمکی به بهبود شرایط و تغییر وضعیت کند.
انتهای پیام
ضمن تایید نظر جناب توکلی ، انتظار دیگری نیز از جناب پزشکیان می‌رفت و آن ورود محکم و پیگیر و پرقدرت در مسئله قانون شکنی دولت برای حقوق بازنشستگان سایر سطوح تامین اجتماعی بود که بدلیل اینکه این قانون شکنی قلدرمآبانه و اصرار عجیب بر اعمال آن توسط دولت، آنچنان روشن و اظهر من الشمس است که تصور عموم این بود که افرادی چون پزشکیان با قاطعیت و با صلابت ورود کرده و دولت را مجبور به عقب نشینی کنند، اما متاسفانه…، حیف از شما جناب پزشکیان.
آقای پزشکیان اگر عرضه داشتید که نداریدراه اهن میانه تبریز را پیش می بردید شما در میان مردم تبریز منفور هستی از سخنان پوچ وقلابی دست بردارید …
کاملا درست فرمودید، جناب پزشکیان اعتبار مردمی خودتان را خدشه‌دار نکنید، باز هم صدای همه مردم باشید.