سکوت رسانه ها در حوزه زنان

توران ولی مراد، مدیر شورای همکاری ها و شبکه ایران زنان طی یادداشتی در خبرآنلاین نوشت: در نظام مردمسالار که مردم نقش تعیین کنندگی دارند و مسولین قرار است خادمین مردم باشند از رسانه ها چه می خواهیم؟

رسانه ها وظیفه دارند که روشن کنند مسولین با بیت المال اعم از پست و اموال چه می کنند. مطالبات مردم را پی گیر باشند و آن ها را به گوش مسولین برسانند. با استفاده از نخبگان و صاحب نظران سیاست ها و برنامه های اجرایی عملی مورد نیاز جامعه را تا رسیدن به مقصد هدایت و دنبال کنند. از این رو شفاف سازی عملکرد افرادی که در پست ها قرار گرفته اند از وظایف رسانه هاست.

دولت مسولیت اجرایی کردن اسناد بالادستی، سیاست های ابلاغی و قوانین مصوب را دارد، در حوزه زنان معاون رئیس جمهور در راس این مسولیت قرار گرفته است. رسانه ها باید نشان دهند که در این مسیر چه می شود. خاصه این که پایگاه اطلاع رسانی این معاونت یک سری خبرهای سطحی را پوشش می دهد که اخبار شخص معاون است تا عملکرد معاونت. وقتی معاون محترم می گوید حمایت می کنیم روشن نمی کند جهت این حمایت کدام وزارتخانه ها را چه گونه فعال کرده است.

معاون محترم یک صفحه هم در اینستاگرام دارد که از سفرها و دید و بازدیدها و سخنرانی ها و آرزوهای شخص معاون خبر می دهد که به نسبت جایگاه معاون رئیس جمهور دیده شدنش در حد صفر است. بگذریم از این که این عکس ها و گزارش ها و فیلم های مستند و تیزهای تبلیغاتی که برای معاونت ساخته می شوند بیت المال و سهم زنان از بیت المال است که خرج شخص خانم معاون می شود و این گونه هرز می رود.

نظام مردمسالار با این تعداد رسانه های رسمی و غیررسمی و در زمان انفجار اطلاعات و تسلط رسانه، مردمسالاری خود را با حضور زنده و فعال لحظه به لحظه رسانه ها، خود را نشان می دهد. سوال این است که رسانه ها در حوزه زن و خانواده جهت شفاف سازی عملکرد مسولین و پی گیری مطالبات مردم کجا هستند؟ چه می کنند؟ خوابند یا بیدار یا مرده؟ چرا صدایی در نقد و بررسی عملکرد مسولین این حوزه از رسانه ای بلند نمی شود؟ چرا رسانه ها اعم از رسانه ملی تا نشریات رسمی تا سایت های خبری و تا کانال ها و گروه ها و شبکه های اطلاع رسانی در فضای واقعی و مجازی غایبان صحنه هستند؟ اطلاع رسانی و شفاف سازی و نقد و بررسی کارشناسی عملکرد مراکز اصلی و رسمی لازم است تا توسط رسانه ها انجام گیرد، که نمی گیرد.

مسائل مربوط به زنان بیشتر از این که متعلق به حوزه زنان و خانواده باشد و موضوعات مرتبط با آن پی گیری شود یک بستر سیاسی جهت فعالیت های سیاسی هم برای جریانات مختلف سیاسی داخلی و هم برای مخالفین خارج نشین شده است. آن رسانه ها که همراه دولت و مجلس هستند در این همراهی کم نمی گذارند و همه با هم موافق کار یکدیگرند. کارشان تایید دولت و مجلس و تقابل سیاسی با جریان رقیب است حول محور مسائل زنان. جریان و طیف سیاسی و موضوع مطرح شده هم ربطی به این روش کار ندارد.

به عنوان مثال چهره سرشناس یک جریان سیاسی با شلیک پنج گلوله یک زن را کشت ولی از رسانه های آن جریان غیر از همراهی و توجیه این کار و حمله به مقتول و سکوت حرفی شنیده نشد حتی از فعالین زنان دوآتیشه این جریان سیاسی.

هم اکنون دولت سیزدهم در حوزه زنان و خانواده حتی قانون مصوب مجلس و قانون برنامه ششم را هم کاملا نادیده گرفته و به سکوت می گذراند و از رسانه های همراستا با دولت و مجلس یک کلمه حرف شنیده نمی شود. معاونت زنان در تهیه طرح “جامع توانمندسازی زن سرپرست خانوار” –بند ت ماده هشتاد- و شاخص های عدالت جنسیتی و تشکیل مستمر جلسات ستاد ملی زن و خانواده و ارائه گزارش از ستاد به مجلس کوتاهی می کند و رسانه ها که باید نقش نظارتی داشته باشند غایب صحنه هستند. آیا عجیب نیست که رسانه هایی که ادعای دفاع از انقلاب اسلامی و عدم حیف و میل کردن بیت المال را دارند چشمشان را بر این صدمه ها که از این بستر به انقلاب اسلامی زده می شود و بیت المال اعم از پول و پست این گونه حیف و میل می شود بسته اند؟

این در حالی است که رسانه ها از ارکان نظام مردمسالار هستند. وقتی رسانه وظایف خود را در شفاف سازی عملکرد مسولین، شفاف سازی صرف بیت المال، و پی گیری مطالبات مردم از مسولین و پی گیری عملیاتی شدن آن چه ماموریتشان است انجام ندهد مردمسالاری است که صدمه می خورد. وقتی رسانه کار نظارتی خود را انجام ندهد و صدای مردم نباشد یک رسانه مرده است. وقتی رسانه عامل دست مراکز قدرت باشد یک رسانه جیره خوار است.

زنان و خانواده ها مطالباتی دارند که لازم است توسط رسانه ها با پرسشگری از مسولین و با هدایت فکری و کارشناسی نخبگان و اندیشمندان پی گیری و هدایت شود. انتشار عکس و گزارش های تصویری معاون رئیس جمهور از ایران گردی و سخنرانی در شکل خانم های جلسه ای و وعده های “خواهد شد” آن هم در اینستاگرام به عوض اطلاع رسانی کامل و عمیق و شفاف سازی نه از معاونت ریاست جمهوری سلب مسولیت می کند و نه از رسانه ها که اطلاع داشتن حق مردم است. رسانه ها کجا هستند و چرا مسولیت خود را انجام نمی دهند؟

مقام شامخ معاونت خود بگوید ما این کار را کردیم و این کار را می کنیم کفایت نمی کند بلکه لازم است رسانه ها تا عمق کار و مهمتر از تطابق عملکرد با ماموریت معاونت و انجام وظیفه در سطح ملی و نه منطقه ای ورود کنند. اطلاع از آن چه انجام می شود و آن چه باید انجام شود و نمی شود حق مردم است چرا که رای های داده شده متعلق به مردم است. رسانه ها در کوتاهی در این کار حق مردم و نظام و آراء مردم را تضییع می کنند.

صداو سیما در مقام رسانه ملی و سایر رسانه ها موظف هستند عملکرد معاونت و دولت و مجلس و سایر مراکز عالی را در حوزه زنان و خانواده پی گیر باشند. هم خدمت ها را اطلاع دهند و هم کاستی ها و نواقص و غلط کاری ها را. دولت از یک طرف با عدم عملکرد لازم دستگاه های اجرایی و از طرف معاونت امور زنان و خانواده ریاست جمهوری در یک بستر بی شیرازه و در قالب پخش پول به شکل خیریه ای که وظیفه جایگاهی خود را نمی داند و انجام نمی دهد نقش خود را انجام نمی هد. رسانه ها در نقد و بررسی این نوع عملکرد خود را به خواب زده اند.

وقتی رسانه مرده است شاید مراکز قدرت بتوانند مردم را در بی خبری نگه دارند و امروز بگذرد که می گذرد ولی از عدم انجام ماموریت هایی که به لحاظ جایگاه ساختاری و ماموریت محوله بر آن جایگاه که بر عهده دولت و مجلس و سایر نهادها هست آسیب روی آسیب اضافه می شود. قربانی این تکثیر آسیب ها مردم و قربانی اصلی انقلاب اسلامی است.

زنان و خانواده ها مسائل مبتلا به و مشکلات دارند که مسولین هر یک متناسب با شان دستگاه و ماموریت محوله جایگاهی که در اختیار دارند موظف به رفع این مشکلات هستند. مشکلاتی از قبیل عدم ازدواج به موقع جوانان، وضع اسفبار مهریه، تنش و کشمکش و طلاق عاطفی درون خانواده ها تا طلاق رسمی، اشکال در هویت زنان و دختران و کرامت انسانی و منزلت اجتماعی زنان که یکی از مظاهر آن کمرنگ شدن حجاب و پررنگ شدن نگرش ابزاری و جنسی به زن است، خشم یا افسردگی نوجوانان و جوانان، زنان سرپرست خانوار و تقویت اشتغال زنان متناسب با نقش ها و هویت زنان و از این قبیل مسائل که رسانه ها موظف به بررسی عملکرد مسولین در این ارتباط هستند.

رسانه ها موظفند که زنده باشند، بینا و گویا، پی گیر مطالبات مردم با بررسی کارشناسانه عملکرد مسولین. رسانه ها موظفند که حضور فعال داشته باشند و به عوض گرفتن انگشت اتهام به سوی مردم مسولین را در بوته نقد بگذارند تا وظیفه نظارتی خود را به درستی انجام داده باشند. متاسفانه رسانه ها نقش مرده بازی می کنند که بهتر است این نقش را ترک کنند.

انتهای پیام