آسیب‌های استفاده جناحی از تریبون نماز جمعه

محمد تقی فاضل میبدی (عضو مجمع محققین و مدرسین حوزه علمیه قم) در یادداشتی در روزنامه ی امید ایرانیان نوشت:

توهین در اسلام حرام است. این حکم اسلام نیز درباره همه صدق می‌کند یعنی چه به دوست و چه به دشمن و چه به افرادی در داخل کشور و چه به کسانی خارج از کشور توهین شود، حرام است. اما این نکته نیز حائز اهمیت است که توهین‌هایی که صبغه سیاسی دارند، حرمتش بیشتر است. بدین معنی که وقتی به فردی توهین می‌شود، گاه ضررش به خود فرد می‌رسد اما گاهی به افرادی توهین علنی می‌شود که ضررش به کل جامعه برمی‌گردد و از دایره اشخاص خارج می‌شود. از این رو می‌توان گفت که کسانی که به اشخاصی در مراتب بالای کشوری توهین می‌کنند، چون به کل جامعه ضرر می‌رسانند، گناه بیشتری مرتکب می‌شوند.

متأسفانه در کشور ما باب شده است که برخی برای رسیدن به مقصودی چون قدرت و یا کشیدن فرش قدرت از زیر پای کسی، توهین می‌کنند. از آنجایی هم که در کشور ما برخی مبارزات سیاسی مبنای اخلاقی ندارد، بلکه مبنای حذفی دارد، می‌توان گفت که اغلب شاهد توهین‌هایی به مقامات رسمی کشور هستیم. توهین‌هایی که مردم با جنس آن در سال‌های گذشته به خوبی آشنا شده‌اند و اکنون اگر فردی از تریبونی رسمی به مقام رسمی کشور توهین می‌کند، می‌دانند که تنها هدفش مبارزه سیاسی است. البته از آنجایی هم که مردم با این جنس الفاظ و افراد به خوبی آشنا هستند، به نظر می‌رسد که دیگر این صحبت‌ها که اغلب برای آن مستندات کافی هم وجود ندارد، در آنها تأثیری ندارد و مردم حرف اول و آخر خود را همیشه پای صندوق‌های رأی زده و می‌زنند. از این رو می‌توان گفت که تنها زیانی که بعضاً ممکن است وارد شود، به تریبون‌های مقدسی است که از آنها برای بیان الفاظ توهین‌آمیز استفاده می‌شود. به هر حال سابقه تریبونی رسمی چون نماز جمعه مربوط به امسال یا 10 سال گذشته نیست. بلکه صبغه آن به تاریخ اسلام برمی گردد به همین دلیل استفاده برای تصفیه‌حساب‌های شخصی از این تریبون و یا تخریب افراد از طریق تریبون مقدس نماز جمعه نیز حرام محسوب می‌شود. درست است که برخی توهین‌ها به مزاج برخی خوش می‌آید و عده‌ای برای آن جایگاه قائل هستند اما از سوی عموم جامعه تقبیح می‌شود. بنابراین در حالی که از تریبونی چون نماز جمعه باید احکامی در جهت وحدت مسلمانان و دعوت به اخلاق استفاده شود، این روزها شاهد تخریب، توهین و استفاده‌های جناحی از آن هستیم. استفاده‌هایی که در قصد تخریب و نه ایجاد وحدت دارد. این گونه کلام‌ها موجبات شکاف در جامعه را ایجاد می‌کند و کسانی که سواد سیاسی و با احکام نیز آشنایی دارند، قطعاً این رفتارها در جامعه تأیید نمی‌کنند.

انتهای پیام