دربارهی آنچه قابل پیشبینی بود
ابوالفضل نجیب، روزنامهنگار در یادداشتی که در اختیار انصاف نیوز قرار داده است، نوشت:
در تیرماه سال گذشته در یادداشتی با عنوان مطالبات و وعده های مغفول مانده در خصوص موضع انفعالی و مسکوت گذاشتن عامدانه وعده های فرهنگی و آزادی های سیاسی و مدنی از سوی ابراهیم رئیسی نوشتم؛
«معمولا وعدههای کاندیداها در جریان رقابتهای انتخاباتی بخشی معطوف به حوزه فرهنگ و هنر و بالمال در حوزه اجتماعی به آزادیهای مدنی و سیاسی و… اختصاص مییابد. البته این رویکرد نسبت مستقیم با خاستگاههای جناحی و فکری و هدفگذاریهای کلان در این حوزهها دارد. با این همه و همواره کاندیداها ولو برای جلب حمایت و جذب طیفهای اینگونه حتی درحد حرف و شعار بخشی از وعدههای خود را به این موضوعات معطوف میکنند…فراموش نکنیم طراحی سوالات صدا و سیما و مسکوت گذاشتن اینگونه سوالات البته فرصت مغتنمی دراختیار کاندیداها قرار داد تا بالکل دور وعدههای اینچنین را خط بکشند و مسکوت بگذارند. آنچه در این خصوص میتوان یادآور شد اطمینان خاطر کاندیداها و به شهادت آنچه واقع شد نقش پوششی بودن آنها در این رقابت بود. با این حساب و با انتخاب آقای رییسی شاید حالا بتوان درخصوص خاستگاهها و اهداف و برنامههای ایشان در موضوع فرهنگ و هنر و به همان اندازه بسط و توسعه سیاسی و آزادیهای مدنی و سیاسی و رسانهای سوال کرد. با این توضیح که در وعدههای ایشان کمترین نشانی از این موضوعات نه مشاهده و نه حتی در نخستین نشست مطبوعاتی سوالی در این خصوص از ایشان مطرح شد.» روزنامه اعتماد ۷ تیر ۱۴۰۰ ص نخست.
آنچه امروز سوای وعده های داده شده، اما محقق نشده، در سه حوزه ورزش با تامل روی بلبشوی حاکم بر فوتبال و به موازات آن عرصه فرهنگی با درنگ بر دستگیری سینماگران و مانیفست وزیر ارشاد در خصوص تولیدات فرهنگی و در حوزه سیاسی و اجتماعی با انسداد فضای سیاسی که بطور مشخص با دستگیری کنشگران و فعالان سیاسی بازخورد یافته، می تواند بخشی از تبعات و پیامدهای مغفول گذاشتن انتظارات در سه حوزه یادشده باشد. انفعال رئیسی در این حوزه ها در رقابت های انتخاباتی همان اندازه که می توانست سوال برانگیز، اما از منظر فعالان رسانه ای چنانچه قابل پیش بینی بود، می توانست به منزله یک هشدار تلقی شود. در ان یادداشت با تامل بر جهت گیری های پوپولیستی رئیسی تلویحا به جهت گیری های اجتماعی، سیاسی و … رئیس جمهوری که هنوز رسمن انتخاب نشده بود، تاکید ورزیدم. آنچه طی هفته های گذشته از دستگیری های ظاهرن غیرمنتظره شاهد بودیم، و احتمالن ادامه خواهد داشت، ناظر بر همان گمانه زنی های دوران انتخابات و اولین روزهای فتح پاستور است.
با این حال آنچه این گمانه زنی ها را به غافلگیری ارتقا داد، رویکرد یکسره امنیتی است. در همان روزهای نخستین اعلام وزرای دولت رئیسی در مجلس بارها به بافت نظامی – امنیتی دولت اشاره و رویکرد رئیسی مورد نقد قرار گرفت.
اتفاقات ناگوار هفته های اخیر نه تنها از بی اعتنایی دولت و نهادهای امنیتی به عاجل ترین نیاز جامعه یعنی تامین و احساس امنیت اصحاب رسانه و فعالان سیاسی حکایت دارد، که بطور مضاعف حامل سیگنال های جدی برای کنشگران مدنی و باقیمانده اصحاب رسانه است.
دستگیری تاج زاده پیام روشنی است در این خصوص، همچنان که دستگیری سینماگران و حتی برخی خانواده های آسیب دیده در جریان اعتراضات خیابانی و ایضن خانواده شهدای جنگ.
انتهای پیام
