آیت الله مرتضوی: آقایان جمهوری اسلامی این راه پاسداری از حجاب نیست
شفقنا نوشت: آیت الله سیدضیاء مرتضوی در مطلبی باعنوان «این راه پاسداری از حجاب نیست!» این گونه آورده است:
آقایان! آقایان جمهوری! آقایان جمهوری اسلامی! باور کنید این کشور و این مردم نجیب و این جمهوری برخاسته از «الله اکبر»ها و بازمانده صدها هزار خون شهید، هیچ نسبتی با برخی رفتارهای «عوامل» شما ندارد؛ رفتارهایی که اگر هم ناشی از خطا و «خودسری» عوامل باشد اما واکنش درخوری در برابر آنها نشان نمی‌دهید. مردم را تحقیر نکنید و این گونه وجدان جامعه و داوری آنان درباره خود و ارزش‌های مورد ادعا را نادیده نگیرید و روشهای خود را کاملا اصلاح کنید. این رفتارها سرانجام خوبی ندارد. اگر برخی رفتارها در پستوخانه‌های فکری و تصمیم‌سازی و مراکز بازجویی و مانند آن در برابر دید همگان نیست، اما خوشبختانه بسیاری از رفتارهای بیرونی، از نگاه تیز و پی‌گیر مردم و دوربین‌های آنان پنهان نمی‌ماند و «صیانت» واقعی همین است!
این بنده طلبه انگیزه‌های شما را که چه بسا در جای خود قابل دفاع و قدردانی باشد نادیده نمی‌گیرد؛ چنان که هیچ گاه نمی‌توان آن همه خدمات نیروهای حافظ امنیت و نظم را نادیده گرفت. روی سخن با چنین رفتارهای نارواست که هیچ نسبتی با شرع و حکمرانی اسلامی و انسانی ندارد. چگونه می‌شود به نام «حفظ کرامت زنان» در لزوم پایبندی به حجاب، همین کرامت و شخصیت نادیده گرفته شود و در برابر دیدگان عموم، فریادهای یک مادر که «دخترم بیمار است» پایمال گردد؛ آن هم مادری که دست‌های خود را در برابر خودرو برخی عوامل ناصالح شما حمایل کرده و التماس می‌کند دخترش را نبرند و بی نتیجه بر زمین افکنده می‌شود! البته جای خوشحالی است که به لطف انتشار عمومی، به نیروی خاطی تذکر داده اید.
آقایان محترم! سرزدن خطا، حتی از سوی نیروهای ارزنده که حافظ امنیت و نظم اجتماعی هستند، امری ناممکن نیست، اما اگر تکرار و به رویه تبدیل شد، دیگر قابل گذشت نیست و باید دید مشکل کار از کجاست؟ نیز اگر برخورد شایسته با خطاکاران صورت نگرفت، چه بسا نشان‌دهنده این خواهد بود که همه در راستای خواست کلی کسانی است که مسئولیت‌های اصلی را در کشور بر عهده دارند. باور کنید عذرخواهی از کسانی که شخصیت و سلامت آنان پایمال خشونت برخی عوامل شما می‌شود، حتی در بالاترین سطوح کشور از جایگاه و حرمت شما نخواهد کاست؛ بگذریم که برای برخی از این رفتارها به مقتضای سخن علی(ع) در نهج البلاغ باید خون گریست و حتی اعلان عزا کرد! چنان که آن عزیزدردانه «معزول» چند سال پیش با یک زن بی دفاع چنان کرد که به قتل او انجامید!
شما و ما مدعی پیروی از پیامبری بزرگ‌منش و سراسر اخلاق و کرامت هستیم که مؤذن خود، جناب بلال حبشی را توبیخ کرد، به این دلیل که پس از پیروزی در جنگ خیبر با قبیله یهودی بنی‌نضیر، دو نفر از زنان اسیر را که داغدار بودند و برای انتقال به او سپرده شده بودند، از کنار برخی کشتگان آنان عبور داد و یکی از آن دو با دیدن کشتگان با شیون به صورت خود سیلی زد و خاک بر سر پاشید! لابد جناب بلال گمان می‌کرد با همان «پوتین» که در میدان جنگ در برابر دشمن عمل کرده، می‌تواند با زنان بی‌دفاع آنان نیز رفتار کند و احساسات و شخصیت انسانی آنان را پایمال سازد! اما پیامبر اکرم(ص) بی‌درنگ او را نکوهش کرد: «ای بلال! آیا رحم و مهربانی از تو کنده شده است که این دو زن را بر کشتگان خودشان عبور می‌دهی!»
در جامعه چه رفتارهایی و چندبار باید اتفاق بیافتد که آقایان به درستی به خود آیند؟ این بنده، چنان که در جای دیگر به تفصیل نشان داده، سیاست‌گذاری صحیح در حوزه پوشش از جمله حجاب زنان را که بی‌تردید از واجبات شرعی است و نیز اعمال سیاست‌های کاملا کارشناسی‌شده در این باره را در قلمرو اختیارات حکومت صالح می‌داند، اما تردید ندارد که رفتارهایی از نوع آنچه اشاره شد، پرداختن به معلول‌ها و نادیده گرفتن علل و عوامل اصلی است که عمدتا به سیاست‌های نادرست جاری در حکمرانی موجود برمی‌گردد و رفتارهای یادشده به جای «ارشاد» مایه «اضلال» خواهد شد و در روابط و مناسبات کلی حکومت و مردم نیز بسیار زیان‌آور است.
آن خطیب «منصوب» هم، در موضوع حجاب، اصالت خانوادگی بخشی از جامعه را زیر سوال می‌برد و به بهانه «کلی‌گویی» و «مقصود برخی است»، به آنان تهمت «حرامخواری» می‌زند، نه تنها خدمت به فرهنگ حجاب و عفاف نمی‌کند بلکه برخی چارچوب‌های اخلاقی دیگر را پایمال می‌کند و آن گاه باید پرسید شرط «عدالت» در نماز که با یک «غیبت» از میان می‌رود، چه نسبتی با چنین اهانت‌ها و نسبت‌های ناروا در یک «خطابه» عمومی دارد؟ عدالت یک واقعیت تکوینی است که با فرض وجود، با این رفتارها از نگاه شرعی مخدوش می‌شود و نیاز به توبه دارد و مانند منصب، امری صرفا اعتباری نیست که بتوان هرچند به ناروا به کسی داد! آقایان با مردم بیشتر مهربان باشید و در روش خود بازنگری کنید و این همه وزر و وبال و مظلمه را بر خود بار نکنید.
انتهای پیام
