از قریهء تُرکمانچای تا پایگاه شهید نوژهء همدان
به گزارش انصاف نیوز، «حسین دهباشی»، مدیر پروژه ی تاریخ معاصر در یادداشتی تلگرامی نوشت:
یک: حالا قانون اساسی به کنار، دوستان اگر گمان می‌کنند رفاقت با روسیه در روزمبادای جنگ با آمریکا به قدر ارزنی به دردمان می‌خورد، سخت خوش خیالند!
دو: بغداد در زمان صدام، یکی از پیشرفته ترین سامانه‌های پدافند هوایی را داشت. در جنگ کویت، روسها کدهایش را دو دستی تقدیم آمریکا کردند، به چندغاز!
سه: و کاش یکی از هموطنان همدانی می‌نوشت. وقتی غرش جت های جنگی روسی از پایگاه شکاری شهید نوژه را در خانه ی خود می‌شنود، احساس امنیت می‌کند یا نامنی؟
چهار: بعد هم خودمانیم دیگر، که هیچ کدام از سه قوه و دیگر قوای نظامی و امنیتی و غیره ما را داخل آدم حساب نکردند در اطلاع رسانی استقرار نظامیان روس. آن وقت امام مدام تذکر می‌داد که مبادا مردم اخبار ایران را از رادیو اسرائیل بشنوند، کجاست که ببیند ما خبر پایگاه همدان را از وزارت دفاع روسیه فهمیدیم؟
پنج: ما مردمِ معمولیِ ایران از روسیه متنفریم. حتی خیلی بیشتر از آمریکا و انگلیس علیرغم همه ی بدیهایشان. قریه ی ترکمانچای از یادمان نرفته، زخم موشک‌های اسکادنیز. حضراتِ از ما بهتران نیز عنایت کنند که از ترسِ مار به عقرب نباید پناه بُرد و این دلبستگی دوستانِ این وری به ارتش روسیه همان قدری بد که دلبستگی عزیزان آن وری به وفای به عهد در آمریکا.
شش: گفتند اگر دمشق و بغداد نجنگیم، باید در تهران و مشهد بجنگیم. حکایت حالا است. وقتی موشک‌هایشان را از خزر پرتاب کردند، باید فکر همدان را می‌کردیم و راستی! این پادگان ولیعصر تهران (عشرت‌آباد سابق) نیز در جنگ جهانی دوم، محل استقرار قوای اشغالگر روس بود. در ادامه اگر لازم داشتند تعارف نکنند احیانا.
هفت: این کلمات را در سالگرد ۲۸ مرداد می‌نویسم. و یادمان باشد که در حدفاصل شکست کودتای نخست در ۲۵ مرداد تا طنین شوم صدای میراشرافی در رادیو ایران و اعلام خبر غارت خانه ی دکتر مصدق، چه چیز باعث شد مردم و مراجعِ پایتخت پُشتِ نهضتِ ملّی نفت را خالی کنند: تظاهرات سازمان افسران حزب توده و میتینگِ طرفدارانِ روسیه در میدانِ بهارستانِ تهران.
انتهای پیام
تمام شد، اشغالمان کردند رفت! حالا بعد از گذشت سالها که وضعيت آرام بشه، اگر فرض را بر اين بگذاريم که بر اساس يک احتمال، مردم سوريه و مخالفان اسد، قدرت را در دست گرفتند، آيا يکي از اقداماتشان ايراد شکايت و طرح دعوا عليه ايران در مجامع بين المللي نخواهد بود که در اختيار روسها قرار دادن پايگاه توسط ايرانيان براي حمله به خاک ما، باعث ورود خسارات و زيان هاي عظيم شده است؟ حالا تصور کنيد که مجامع مذکور بنفع اين شکايت رأي صادر کنند، خدا ميداند چقدر بايد پول و امکانات بدهيم تا رضايت شان را جلب کنيم! زليخا مرد زحسرت چو يوسف گشت زنداني/چرا عاقل کند کاري که باز آرد پشيماني —- البته نيستيم که اگر بوديم کاري نميکرديم که روزي پشيماني ببار آورد.
جناب جزایری الآن عملاً چیزی به نام ” مخالفان اسد ” که روزی قدرت را به دست بگیرند و اصلاً اعتقادی به مجامع بین المللی داشته باشند وجود ندارد . هر آن چه در میدان است و توان بالایی دارد گروه های تکفیری مثل داعش و النصره و گروه علوش و .. هستند .
به نظر شما ایران باید گوشه ای بنشیند و سقوط سوریه به دست داعش را نظاره گر باشد ؟
بنده به عنوان یکی از مردم معمولی ایران از این اظهارات آقای دهباشی ابراز برائت می کنم و خواهش می کنم نظر شخصی خود را از جانب همه اعلام نکنند. چرا باید بابت اینکه روسیه تزاری یا شوروی با ایران چه کردند و چه نکردند با روسیه فدراتیو مشکلی داشته باشیم؟ این اقایی که مدیر پروژه تاریخ معاصر است نمی داند عرصه سیاست، عرصه سود و زیان است نه اینکه در زمان حکومت های قبلی چه کردند؟ و لابد باید با اعراب و مغولستان به دلیل تاختن به ایران در زمان عمر و چنگیز و با افغانستان بدلیل محمود افغان و با چین بدلیل حمله باغاخاقان و با یونان بدلیل حمله اسکندر دشمنی کنیم. از آنطرف هم مصر بدلیل حمله پرویز و کمبوجیه ، یونان بدلیل حمله کورش، ارمنستان بدلیل کشتار ارامنه توسط شاهپور ذوالاکتاف و … با ایران دشمنی کنند. کی این مسئولین ایرانی یاد می گیرند در هر زمینه ای به اظهار فضل نپردازند؟