زمین مقعر! | چند پیشنهاد برای جلوگیری از گرم شدن کره زمین

حسین راستین (جنائی) در یادداشت ارسالی به انصاف نیوز نوشت: 

 دانشمندان جهان راه حل‌های زیادی را برای جلوگیری از گرم شدن زمین پیشنهاد داده‌اند.

برخی از آنها بر روی کاهش و جذب دی اکسید کربن تمرکز داشته و برخی دیگر راه‌کارهایی را برای سرد کردن زمین ارائه می‌کنند.

از جمله:

اسپری کردن بعضی مواد شیمیایی مانند دی اکسید گوگرد در نزدیکترین لایه اتمسفری زمین تا با ترکیب با دیگر مواد شیمیایی درون اتمسفر نور خورشید را از زمین بازتاب دهد.

استفاده از عینک آفتابی برای زمین، بر این اساس باید ساختاری از رشته‌های متقاطع آلومینیوم در فضا قرار گرفته و مانند یک فیلتر از عبور برخی تابش‌های خورشیدی جلوگیری کند.

جذب کربن

ایجاد سخره‌های جذب دی اکسید کربن و شبکه فضایی کنترل کربن، درختان مصنوعی و…

پروش پلانکتون‌ها که نقش زیادی در جذب کربن دارند

به دام انداختن دی اکسید کربن در زیر زمین، با جذب دی اکسید کربن و تزریق در حفره‌های زیر زمینی مانند چاههای نفت

تبدیل کربن به سنگ که از طریق ترکیب کربن با آهک، تحت فشار و حرارت بوجود خواهند آمد.

استفاده از ابرهای نمکی به کمک پاشش آب شور دریا در هوا به‌ کمک قایق‌ها و…

و راه حل‌های کوچیک و بزرگ دیگر که از طرف دولت‌ها و حتی تک تک آدم‌ها با تغییر در سبک زندگی، از مصرف آب، زباله و انرژی کمتر تا تولید و به کارگیری انرژی‌های پاک باید رعایت شوند که به عزم جدی جهانی نیاز دارد.

با این حال، پیامدهای احتمالی و هزینه زیاد اجرا، از موانع بزرگ بر سر راه بعضی از این پروژه‌ها خواهد بود!

به اعتقاد بنده راه‌کارهای کاهش تغییرات اقلیمی را باید به‌جای آسمان در سطح زمین جستجو نمائیم، دست درازی در نظام طبیعت را متوقف کرده و به حالت اول برگردانیم.

بدون شک بزرگترین مداخله و اشتباه انسان در طبیعت ساختن سدهاست! و سدها افزایش دمای کره زمین و تغییرات آب و هوایی را تشدید کرده‌اند!

چون سبب گشته‌اند:

آبها مسیر طبیعی خودشان را طی نکرده و مخازن آب طبیعی شکل نگیرد!

تبخیر در مکان و زمان خودش اتفاق نیفتد.

دریاچه‌ها، باتلاق‌ها و آبگیرها خشک شده، تبخیرشان از بین برود، رطوبت‌های محلی اتفاق نیفتد، هوا خشک تر ودر نتیجه گرمتر شود.

ابرهای محلی شکل نگرفته و زمین سایبانش را کوچکتر ببیند!

حتی کاهش بارندگی‌ها را در پی داشته باشد.

اغلب ابرهای کوچک و پراکنده را می بینیم که نمی‌توانیم برایشان باران تصور کنیم! ولی به یکباره رشد کرده باران های سیل آسا را سبب می‌شوند یکی از عوامل رشد ابرها رطوبت‌های محلی می‌باشد. رطوبت محلی یعنی بیشتر ابرهایی که با وجود هوای صاف طول روز در هنگام عصر و مخصوصاً هنگام غروب آفتاب ظاهر می‌شوند!

یا ابرهایی که بیشتر بعد از شستشوی خودرو هنرنمایی می‌کنند!

بنابراین، تبخیر مخازن آب کوچک روی سطح خشکی‌ها، مانند: دریاچه‌ها، باتلاق‌ها و… تولید ابر کرده و حتی سبب بارندگی می‌شوند!

شاید تبخیر این مخازن تولید ابر قوی نکنند ولی هوا را لطیف‌تر نموده ابرهای گذری در طول فصل بارندگی را تقویت و این ابرها سبب بارندگی بسیار مناسب بر روی زمین‌های سر راه خود می‌شوند.

مثلاً: تبخیر دریاچه ارومیه علاوه بر تولید ابر سبب خواهد شد ابرهای گذری را تقویت نموده و این ابرها بارندگی‌های بسیار مناسب‌تری را بر روی حوزه آبریز خود و همچنین استانهای شرقی دریاچه و جنوبی رشته کوه البرز از آذربایجان شرقی تا خراسان در شرقی‌ترین نقطه سبب شود! بارانهای بیشتر را در استان تهران و بر روی کلان شهر تهران ایجاد کرده از آلودگی هوا بکاهد. متاسفانه امروز با خشک شدن  ارومیه همه این مواهب را از دست داده‌ایم.

بنابراین یکی از بزرگترین اقدامات بشر و شاید بزرگترین کمک بشر جهت جلوگیری از افزایش گرمای کره زمین وحتی کاهش آن، باید از طریق احیا دریاچه‌ها ودیگر مخازن آبی طبیعی و حتی ایجاد دریاچه‌های مصنوعی به‌ کار گرفته شود!

متاسفانه با وجود سدها و برداشت آب از بالادست، جهت استفاده در صنعت، شرب و کشاورزی (مثلاً در منطقه خشک کشور ایران ده‌ها سد بر روی رودخانه‌های دریاچه ارومیه بسته می‌شود!) واضح است دیگر هیچگاه مانند سابق رودها پر از آب نخواهند بود وبه دریاچه‌ها نخواهد رسید و امکان اختصاص حق آبه کامل به منظور تأمین صددرصد آب مخازن طبیعی به‌دست نخواهد آمد! در نتیجه، سطح هیچ کدام از دریاچه‌ها ودیگر مخازن طبیعی صددرصد پر از آب نیست و هیچگاه کامل نمی‌شود! حتی اگر در پرباران‌ترین نقاط جهان یا در قلب اروپا ودر یک کشور بسیار پیشرفته باشد! مانند خشک شدن دریاچه “ادر (edersee)” در آلمان تیتر می‌شود!

وقتی حق آبه دریاچه‌ها کم می‌شود، چون کف دریاچه‌ها کاملاً صاف، تراز و هموار نیست، آب‌های کمی که جهت احیا اختصاص داده می‌شود در قسمت‌های عمیق جمع می‌شوند، سطح تبخیر و نفوذ آب بسیار کاهش می‌یابد، و امّا خلاف آن، اگر سطح‌شان تراز بود! می‌توانستیم با کمترین آب‌ها، تمام سطح را با عمق کم ولی یکسان احیا کرده واز آنجا که عمق بسیار کم یا زیاد آب در نفوذ و تبخیر تأثیر منفی ندارد در این صورت با کمترین آب‌ها، مشکل احیا دریاچه‌ها برای همیشه برطرف می‌شدند! متاسفانه اینطور نیست و امکان ایجاد کف دریاچه‌ها صاف و هموار وجود ندارد! اما می‌توانیم راه‌کاری را اجرا نمائیم که با حداقل آب‌ها تمام سطح آن را، یعنی تمام گودال‌ها و برآمدگی را با عمق یکسان از آب پوشش داده به دستاوردی بسیار بزرگ برسیم. که در این صورت جهت احیا نیازمند حجم عظیم آبها نخواهد بود.

چنانچه بدین شکل احیا اتفاق نیفتد، وعده احیا صددرصد دریاچه‌ها یک وعده پوچ و خیالی خواهد بود. و در صورتی که با شانس و اقبال به دوره ترسالی یا بارانهای سیل آسا یا بسیار مناسب برخورد کنیم، باز احیا صددرصد تا رسیدن به سطح و ارتفاع آب گذشته اتفاق نمی‌افتد و درصورت تحقق، با تضمین دائمی همراه نبوده و با اولین خشکسالی مشکلات باز خواهند گشت.

حتی انتقال آب مشکلی را حل نکرده و با انتقال آب به جاهای دیگر آسیب خواهیم رساند مگر اینکه انتقال از دریاهای آزاد صورت گیرد!

متاسفانه در مناطق خشک جهان مانند ایران بستن سدها بر روی رودها، خشک شدن دریاچه‌ها، خشک شدن دریاچه ارومیه، بختگان، هامون، کافتر، مهارلو، باتلاق گاوخونی، و غیره را سبب شده یا خواهد شد.

خودمان را گول نزنیم. وعده احیا صددرصد دریاچه ارومیه و دیگر دریاچه‌ها ممکن نخواهد بود! پیشنهاداتی مانند انتقال آب از مناطق دیگر یا اتفاق رؤیایی آن، یعنی از دریاچه وان ترکیه! در صورت قبول طرف ترک، حتی آنجا را هم خشک می‌کند، چون آنها نمی‌توانند تضمین بدهند، ما هم نمی‌توانیم امید ببندیم. با بستن سدها، و برداشت غیر قابل بازگشت از بالادست، حجم انبوه آب سابق را نخواهیم داشت، سطح وسیع از آب سابق بر روی دریاچه، تبخیر و نفوذ آن را نخواهیم داشت، تبخیر نباشد باران و خنکی هوای سابق را نخواهیم داشت.

اما این نقطه پایان نیست! راه حلی پیشنهاد می‌گردد که می‌توان با حجم آب و حق آبه بسیار کم، با حداقل‌ها (تا یک دهم حجم آب سابق) برای همیشه نزدیک به صددرصد سطح آنرا احیا نموده و کف آنرا از آب پوشاند، که سبب خواهد شد میزان تبخیر و نفوذ به میزان سابق برگردد. که احیا دریاچه و آبگیری با روش پلکانی پیشنهاد می‌شود، دقیقاً مانند: آبیاری کرت‌های مزارع در سطح شیب‌دار که آب از بالاترین نقطه رها شده و کرت‌ها یکی پس از دیگری از آب پرشده به پائین ترین نقطه ختم می‌شود.

با این شیوه عمق آب اهمیت ندارد و با عمق کم، یکسان و قابل تنظیم، که با اجرای آن برای تمام سطوح دریاچه، آب را به ارمغان خواهد آورد، دیگر نیازمند به میلیاردها متر مکعب آب نخواهد بود.

علاوه بر آن، وجود دریاچه بسیار زیبا با شیوه احیا پلکانی، علاوه بر جذب توریست، اقتصاد منطقه را رونق خواهد داد.

احیا دریاچه‌ها از طریق کمترین آب‌ها، تنها ثمره دریاچه پلکانی نیست؛ ما می‌خواهیم زمین را سردتر کرده و روند تغییرات اقلیمی را کاهشی کنیم!

دریاچه‌ی پلکانی با عمق کم و رسوبات نمکی، یعنی یک سطح مقعر سفید یا یک آینه مقعر عظیم ساخته خواهد شد که سبب شده بازتابش نور خورشید به شکل متمرکز از سطح زمین دور گردد و هوای خنکتر و مطلوب‌تری را حاصل نماید.

در واقع چاره کار امروز بشر، احیا صددرصد دریاچه‌های کم عمق جهان به شیوه پلکانی و مقعر، همچنین ایجاد دریاچه‌های مقعر مصنوعی، در نقاط خشک تا خیلی سرد جهان، به کمک آب دریا خواهد بود. تا در نقاط خشک با افزایش تبخیر، رطوبت، بازتابش نور، خنکی هوا و باران را سبب شود و در نقاط سردسیر یخ سازی نماید.

 اگر شیوه احیا و ایجاد دریاچه‌های پلکانی با انجام راه کارهای جدید برروی سطح آن همراه گردد، نتیجه بیشتری را حاصل خواهد نمود، که تعدادی از این راه کارها پیشنهاد و معرفی می‌گردد.

مثلاً با اسپری آب شور بر روی سطح این دریاچه‌ها، یا ایجاد آبشارهای مصنوعی و ریزش آب، مخصوصاً در هنگام وزش بادها و فرستادن بخارات و ذرات ریز آب و نمک در آسمان، تشکیل ابرهای سفید نمکی و تولید سایبانهایی طبیعی زمین را تقویت نموده و یا با توجه به تبخیر در سطح وسیع دریاچه و با تقویت ابرهای گذری، بارندگی بیشتر، خنکی و هوای مطلوب‌تری به وجود خواهد آورد.

راهکار دیگر پرورش پلانکتون‌ها در این دریاچه‌ها خواهد بود که با جذب دی اکسید کربن که عامل اصلی ایجاد گرمای زمین است به سرد شدن آن کمک نماید.

همچنین با ایجاد چنین دریاچه‌هایی در مناطق قطبی یا نزدیک قطب و سردسیر جهان، سبب ایجاد مخازن طبیعی یخ خواهد شد که چنانچه در قطب و مناطق قطبی با پمپاژ و اسپری آب دریا یا به کمک کشتی‌های یخ‌شکن بر روی سطوح همراه شود، کوههای بزرگ یخ را به‌وجود خواهد آورد.

همچنین با ایجاد دریاچه‌های مقعر وبا عمق کم در گودالهای سر راه رودهای مناطق سردسیر که به دریاها ختم می‌شوند می‌توان در زمستان حجم زیاد یخ تولید نموده و ضمن ذخیره آب، خنکی بیشتر زمین را باعث شویم. 

برای داشتن زمین خنک‌تر، به زمین گرد نیاز نیست، نیازمند ساخت زمین مقعر هستیم! از سقف ساختمانها تا سقف مقعری خودروها!

برای داشتن زمین خنک‌تر، بالاتر از سیاهی، سفیدی است! و شاید رنگ غالب پشت بام‌ها، نمای ساختمانها و حتی خودروها شده از گرمای زمین بکاهد!

به امید آن روز

انتهای پیام