خدا را شکر که امام حسین نیست که همچنین چیزی را ببیند
وحید احسانی نوشت: خدا را شکر که حسین (ع) نیست!
با فرارسیدن محرّم و اربعین، عدّۀ زیادی با شور و اشتیاق تمام به عزاداری می‌پردازند: هیئت، مدّاحی، سینه‌زنی، زنجیرزنی، ایستگاه صلواتی، سنج، طبل، نذری، حرکت دسته‌های عزادار در کوچه و خیابان‌ها و بسیاری کارهای دیگر.
برای عاشقان عزاداری امام حسین (ع)، برگزاری هرچه‌باشکوه‌تر این مراسم از هرچیز دیگری مهم‌تر است و لذا برای آن از هیچ اقدامی فروگذار نمی‌کنند. در این راستا، بسیاری از آنان از طبل‌های بسیار بزرگ و سیستم‌های صوتی بسیار قوی استفاده می‌کنند. آنها همچنین در پرترددترین خیابان‌ها ایستگاه صلواتی برپا می‌کنند تا پیام خود را هرچه بیشتر انتقال دهند. آنها دسته‌های بزرگی تشکیل می‌دهند و اجازه نمی‌دهند محدودیت‌هایی مانند کوچک‌بودن حسینیه یا باریک‌بودن خیابان، برای عزاداری‌کردنشان مانع ایجاد کند؛ اگر لازم باشد (که معمولاً لازم هم می‌شود) کوچه و خیابان را می‌بندند و به عزاداری خود اختصاص می‌دهند.
اگر کسی جرأت کند و به آنها اعتراض کند که:
چرا یک محل عمومی را بسته‌اید؟! چرا با ایستگاه صلواتی ترافیک ایجاد کرده‌اید؟! وقتی حتّی برای نماز نمی‌توان راه عمومی را سد کرد، چه‌طور به خود اجازه می‌دهید برای یک امر مستحب، راه را ببندید؟! هیچ فکر کرده‌اید که با این کار، ممکن است بیماران دیر به بیمارستان و مسافران دیر به فرودگاه و ترمینال برسند؟! اگر چنین شود، آیا شما مقصر نیستید؟! آیا دین به شما چنین اجازه‌ای می‌دهد؟!
چرا در محل‌های عمومی سروصدا می‌کنید؟! مگر مراسم شما در داخل حسینیه نیست، پس چرا بیرون از حسینیه بلندگو می‌گذارید و صدای آن را این‌قدر بلند می‌کنید؟! این طبل‌های بزرگ برای چیست؟! آیا از تمام اهل محل یا اهالی خیابان‌هایی که دستۀ شما از آنها عبور می‌کند اجازه گرفته‌اید؟! اگر کسانی به علّت کهولت و بیماری از این صدا آزار ببینند، اگر فردِ شب‌کار یا نوزادی که مادرش او را به سختی خوابانده بیدار شوند، اگر کسی بخواهد در خانه‌اش آرامش داشته باشد، آیا شما مقصّر و گنه‌کار نیستند؟! آیا دین به شما چنین اجازه‌ای می‌دهد؟!
از نظر شما، آیا کسانی که به‌هردلیل با این رفتارها موافق نیستید، حق و حقوقی ندارند؟! چه آنهایی که خدا را قبول ندارند، چه خداباوران غیرمتدیّن، چه دین‌داران غیرمسلمان، چه مسلمانان غیرشیعه، چه شیعیانی که عزاداری برای امام حسین (ع) را امری اشتباه و انحرافی می‌دانند، چه شیعیانی که عزاداری را قبول دارند امّا این شکل آن را اشتباه می‌دانند و چه شیعیانی مانند نگارنده، که خودشان هم عاشق مجلس عزاداری سالار شهیدان هستند امّا اوّلاً، معتقدند برای عزاداری اجازه نداریم حقوق دیگران را زیر پا بگذاریم و ثانیاً، در طول روز، در خانۀ خود و خارج از ساعتی که در مجلس عزاداری هستند می‌خواهند آرامش داشته باشند.
بله، اگر کسی جرأت کند و از آنها چنین پرسش‌هایی بپرسد، به او می‌گویند: «تو اگر با امام حسین مشکل داری، برو برای دل خودت فکری بکن بدبخت»! [1]
یا اگر ارباب‌رجوعی جرأت کند که به کارمندان اداره اعتراض کند که «چرا ما را معطّل گذشته‌اید و در ساعت اداری رفته‌اید زیارت عاشورا می‌خوانید و حلیم می‌خورید؟» به او می‌گویند «کار تو مهم‌تر است یا کار امام حسین؟»! [2]
خیلی خوب است که امام حسین (ع) الان در دنیا نیست! او که شب عاشورا به همراهانش فرمود «هر كس حقّ‌النّاسی به‌گردن دارد، در ركاب من پيكار نكند، زيرا هر كس از دنيا برود درحالى كه حقّ‌النّاسی بر عهده‌اش باشد و چاره‌اى براى آن نكرده باشد گرفتار دوزخ مى شود»، اگر اکنون بود، به چنین عزادارانی چه می‌گفت و چه پاسخی دریافت می‌کرد؟!
پانویس‌ها:
[1] در همسایگی ما آپارتمانی بود که بخشی از زمین را حسینیه کرده بود و از این طریق، کلّ مساحت زمین را ساختمان ساخته بود! بالای بخش حسینیه را هم مسکونی کرده بود و پسر خودش در آن سکونت داشت! روی پشت بام حسینیه بلندگو گذاشته بود و در تمام طول سال، عصر هر پنج‌شنبه با صدای بسیار بلندی عزاداری پخش می‌کرد! درحالی‌که حتّی یک‌بار هم پایشان به مسجد محل نخورده بود. یک روز رفتم و خیلی دوستانه درخواست کردم صدای آن را کم کنند. فقط دو نفر بودند! یکی‌شان همان آقازاده‌ای بود که بالای حسینیه می‌نشست و اتّفاقاً ورودی خانه‌اش درست کنار ورودی آپارتمان ما بود و لذا چشم‌توچشم می‌شدیم و سلام‌علیک داشتیم. بسیار اهانت‌آمیز برخورد کرد، بر سرم فریاد می‌کشید، تهدید می‌کرد و همین جمله را هم گفت!
[2] این جمله را هم چندسال پیش با چشم خودم دیدم که کارمند جهادکشاورزی به ارباب‌رجوع معترضی گفت که در ایّام محرّم از روستا آمده بود و می‌خواست به چند کار اداری برسد امّا با تعطیلی صبح‌گاهی اداره مواجه شده بود، زیرا کارمندان طبق روال این دهه، رفته بودند نمازخانه زیارت عاشورا بخوانند و حلیم صرف کنند!
انتهای پیام
