به کجا می‌رویم؟ | صادق زیباکلام

صادق زیباکلام طی یادداشتی در ارمان ملی نوشت: کمتر ایرانی را شاید بتوان این روزها سراغ گرفت که نگران اوضاع و احوال کشور نباشد. به هر حال چه طرفداران نظام و چه منتقدین هر کدام نگران از آینده کشور هستند. هر ایرانی که به هم می‌رسند چه در خارج و چه در داخل کشور ناخودآگاه پرسش‌شان این می‌شود که چه خبر؟ و میلیون‌ها ایرانی باز چه در داخل کشور و چه در خارج کشور از غروب به بعد منتظر هستند که ببینند آیا امشب هم تظاهرات صورت می‌گیرد یا خیر؟ متأسفانه تاکنون برخورد به گونه‌ای بوده که با برخورد آن در گذشته هیچ تفاوت آشکاری مشاهده نمی‌شود. همان رویکرد همیشگی و همان صحبت‌های همیشگی. ‌ای کاش چهره‌ها و شخصیت‌هایی همچون آقای ناطق‌نوری یا علی لاریجانی یا مهندس باهنر یا دکتر احمد توکلی و سایر چهره‌ها و شخصیت‌هایی که معتدل‌تر، میانه‌روتر هستند، می‌توانستند تاثیرگذاری بیشتری در بحران فعلی داشته باشند. هیچ چیز بدتر از آن نیست که برخی صورت مساله را هم نمی‌خواهند قبول کنند. نمی‌خواهند قبول کنند که برخی از زنان و جوانان با برنامه‌های آنان همراه نیستند. اگر مرگ مهسا امینی نمی‌بود، ممکن بود بهانه دیگری پیدا شود و باز هم ما شاهد این امواج ناآرامی بودیم. قطعا اگر فکر اساسی و بنیادی که بلندمدت نظام را درنظر داشته باشد، توسط مسئولین کشور صورت نگیرد، همچون بحران‌های گذشته این یکی را هم نظام پشت‌سر می‌گذارد. به تدریج از اوائل هفته آینده از امواج تظاهرات و ناآرامی‌ها کاسته شود، به تدریج بازداشتی‌ها آزاد شوند و ما به وضعیت قبل از مرگ مهسا امینی برگردیم. اما ‌ای کاش برخی مسئولین می‌دیدند و این پیام را می‌گرفتند که نارضایتی در جامعه ایران رخنه کرده و با چشم بستن به روی این نارضایتی و با انداختن همه تقصیرها بر گردن دیگران در حقیقت ما از دیدن واقعیت‌ها داریم فرار می‌کنیم.

انتهای پیام