رئیس انجمن مددکاران: استاد و دانشجو کف روی آب نیستند
سیدحسن موسوی چلک، رئیس انجمن مددکاران ایران طی یادداشتی در خبرآنلاین نوشت:
هر کدام از ما وقتی صحبت می‌کنیم لازم است به این نکته توجه داشته باشیم که کلمات، اصطلاحات و مفاهیمی که استفاده می‌کنیم چه پیامدهایی خواهد داشت، شاید به‌همین دلیل است که توصیه می‌شود قبل از حرف زدن اول فکر کنیم و بعد حرف بزنیم.
چند وقت پیش یکی از نمایندگان در مصاحبه یا سخنرانی که در خصوص شرایط فعلی کشور انجام داده بود گفت که «اغتشاشگران، آدم‌هایی هوس باز و به دنبال فحشاء و هوس رانی در جامعه هستند که جلوی آنان گرفته خواهد شد. انشاءالله این کف‌های روی آب و این نجاسات که گاهی اوقات دامن ملت ایران را می‌گیرد، به دور ریخته خواهند شد.. افراد بی سر و پا هستند و اکثر کسانی که در این اغتشاشات حضور داشتند، جزو اراذل و اوباش هستند.»
اگر کمی فکر کنیم متوجه خواهیم شد که هر کدام از برچسب‌ها چه بار معنایی منفی خواهند داشت و چقدر می‌تواند روی رفتار هر کدام از مردم تاثیر منفی بگذارد. شاید میان معترضان افرادی برای سوء استفاده وجود داشته باشند اما آیا این برچسب‌ها به دانشجویان شریف، تهران و دانشجویان همه دانشگاه‌های کشور، اساتید، معلمین، دانش آموزن، اصناف، فعالین سیاسی و اجتماعی و فرهنگی، جوانان، زنان، و…. می چسبد؟ آیا با بیان این اصلاحات -که به نظر من توهین آمیز هم هستند- زمینه را برای تحریک و ترغیب برای اعتراض و… بیشتر نمی‌کند؟
خاطرم هست همیشه در میان مردم استاد، معلم و دانشجو جایگاهی ویژه داشتند و البته الان هم دارند چراکه اهل فکر بودند و به دنبال علم، طبیعتا جوینده علم نمی تواند نجس باشد. چرا برای بیشتر دیده شدن و ابراز وجود و… صحبت‌های می‌کنیم که به‌شرایط موجود دامن می‌زند، کسی حق ندارد توهین، تحقیر، تمسخر و… کند، نباید مطالبات مردم در حوزه حقوق شهروندی را به هوس رانی و شهوت رانی تقلیل ن دهیم، همین وضعیت را در خصوص حسن عباسی هم داریم.
بخشی از صحبت‌های ایشان که واکنش فوتبالیست‌ها را دنبال داشت این‌ها بودند «سبک زندگی آن‌ها سبک زندگی آمریکایی است؛ لذت، شهوت و پول. چرا به فوتبالیست‌ها ۱۵۰ برابر حقوق کف جامعه حقوق می‌دهید که هار شوند؟ این درحالی است که ما شهداء ورزشکار د اریم، ورزشکارانی داریم که در کارهای خیر هزاران بار بیشتر از حسن عباسی درگیر هستند و خیلی‌ها هم در این راه گمنامی پیشه کردند. این نوع صحبت کردن‌ها روح مردم را آزرده خاطر می‌کند و نباید اجازه داد چنین کلماتی از تریبون‌های رسمی و غیر رسمی بیان شود که خود تبعات منفی زیادی خواهد داشت، آیا نباید رفتارهایی از این قبیل از طرف نمایندگان مجلس در جایی رسیدگی شود؟
انتهای پیام
