در دروغ فروغی نیست | احمد مسجدجامعی

احمد مسجد جامعی در روزنامه هم میهن نوشت: انعطاف‌پذیری و واکنش به تغییرات و تحولات نه‌تنها از ویژگی‌های اجتماع بلکه از مشخصات هر موجود زنده است و راز بقا در طبیعت و تاریخ همین توان انطباق و همراهی است. در وقایع این روزها دست‌کم در برخی حوزه‌های فرهنگی شاهد هوشیاری نوینی هستیم. در همان روزهای نخست دور جدید اعتراضات، برخی مقامات با خشم و نفرت الفاظی غیرمتعارف و غیرمؤدبانه به کار بردند. لکن در کنار آنها کسانی همچون رئیس قوۀ قضائیه، به‌رسمیت شناختن اعتراض و سخن‌گفتن با یکدیگر در عین تفاوت دیدگاه‌های سیاسی و نگاه‌های کارشناسی و زمینه‌سازی برای مسئلۀ گفت‌وگو را پیش کشیدند و همه را به آن فرا خواندند. سخنان آقای ابوترابی از روحانیان پایتخت در جمع استادان دانشگاه تهران و برخی نمایندگان مجلس همچون آقای تقوی نیز از همین رویکرد حکایت می‌کند. به دنبال این نگاه رسانۀ سراسری نیز برخلاف گذشته گامی به پیش نهاد و با دعوت از چهره‌های متفاوت و منتقد، طرف گفت‌وگو را به رسمیت شناخت. برگزاری میزگردها، زمینۀ گفت‌وگوی رسانه‌ای با دیدگاه‌های متنوع را فراهم ساخت که با استقبال هم روبه‌رو شد. هرچند برخی از شرکت‌کنندگان به‌رغم هزینه‌های آن، این راه را پذیرفتند. زیرا آمدن آنها به روی صحنه موجی از انتقاد و حتی توهین از سوی هواداران‌شان را نیز به دنبال داشت. ولی آنها از سر تعلقات ملی و میهنی و دفاع از هویت این آئین و سرزمین هجوم به خود را پذیرفتند و بر رأی خود استوار ماندند. ای‌کاش صداوسیما قبلاً هم ارزش سرمایه‌های پیشین خود را می‌دانست و آنها را کنار نمی‌گذاشت و فراموش نمی‌کرد؛ زیرا آن چهره‌های پرطرفدار به نوبۀ خود می‌توانستند از این میزگردها تأثیر بیشتری داشته باشند. در دنیای رسانه نمی‌توان ادعایی کرد بی‌آنکه جوانب آن را سنجید و نشانی از واقعیت و حقیقت در آن نیافت. چراکه این کار به کاهش اعتماد و بی‌اعتباری رسانه می‌انجامد و این حاصل تجربۀ سال‌های طولانی و پرفراز و فرود در مطبوعات ماست که روزنامه‌نگاران و مدیران علاوه بر قانون در چارچوب منافع ملی بسیار مسئولیت‌پذیر هستند. وانگهی دروغ به لحاظ اخلاقی بسیار نکوهیده است و قدمای ما هم گفته‌اند در دروغ فروغی نیست.

بایستی به سهم نویسندگان و هنرمندان و اصحاب فرهنگ بیشتر توجه شود. آنها اکنون احساس می‌کنند که از این‌سو و آن‌سو در معرض تهدید قرار دارند. بی‌شک شبکه‌های غیرهمسو با جامعۀ فرهنگی و همچنین با یکپارچگی ایران در این آوردگاه نقش چشمگیری دارند و نشانه‌های آن چندان پنهان نیست و این هوشیاری ویژۀ دستگاه‌ها و متولیان فرهنگی را می‌طلبد که موجب طرد آنها نشوند. گزارش‌های پراکنده حکایت از چنین درایتی ندارد. از سوی دیگر شاهد نگرش جدید مجریان قانون به مسئلۀ پوشش بوده‌ایم. امیدواریم این شیوه‌ها ادامه یابد و زمینه‌ای فراهم آورد که از خشونت کلامی و غیرکلامی و حرف‌هایی که دوقطبی شدن جامعه را تشدید می‌کند، پرهیز شود و روش‌های خردمندانه و قانون‌مدار جای آن را بگیرد و همگان به این مرز پرگهر افتخار کنند و بدانند این گهر، گوهر وجودی انسان‌های بزرگ این مرز و بوم است که باعث پیشرفت و آبادانی ایران و مانع افتادن کشور به دست دشمن بوده‌اند. از یاد نبریم که هر کشوری نوع اعتراض را به مخالفان خود می‌آموزد.

انتهای پیام