نقدی به بیانیه افتخارآمیز نمایندگان مجلس به قوه قضاییه و هراس از انتشار لیست امضا‌کنندگان!
یادداشت زیر با نام محفوظ در اختیار انصاف نیوز را در نقد بیانیه‌ی جنجالی که ادعا شده توسط ۲۲۷ نماینده‌ی مجلس نوشته شده، می‌خوانید:
نمایندگان مجلس شورای اسلامی که نام مجلس انقلابی را در این دوره با خود به یدک می‌کشند بعد از روزها بی‌توجهی به اعتراضات و سکوت در برابر اتفاقا اخیر، در ۱۴۰۱/۰۸/۱۵ بیانیه‌ای را که گویا ۲۲۷ نفر آن را اِمضا زده‌اند به دست احمد امیرآبادی فراهانی داده‌اند تا در صحن علنی مجلس قرائت کنند و به عنوان یک سند افتارآمیز آن را در کارنامه‌ی درخشان خود به ثبت برسانند! [لینک به خبر و متن بیانیه در ایسنا]
بیانیه‌ای که واکنش‌های بسیار مردم به آن، نشان داد صحبت یکی از نمایندگان نهاد رهبری در دانشگاهها بی دلیل نبوده است؛ ایشان ادعا کرده بودند ۸۳ درصد مردم نسبت به وضع موجود ناراضی و معترض هستند.
در حقیقت واکنش مردم به اقداماتی از این قبیل توسط ارکان حاکمیت که تلاش میکنند مطالبات معترضین را به گونه‌ای نادیده بگیرند و اعتراضات را محصول فریب بیگانگان و هیجان‌زدگی جوانان بدانند و مطالبات اقشار و گروه‌های مختلف را نادیده بگیرند تا اینگونه یک‌طرفه به اعتراضات نگاه کنند نشان میدهد اکثریت مردم ضمن نقد برخی رفتارها و شعارها در اعتراضات مختلف، حامی معترضان در اتفاقات اخیر بوده‌اند و انبوهی از مطالبات دارند و نسبت به وضع موجود به شدت ناراحت و معترضند.
منتهی معترضان، اعتراضات خود را در کنار دیگر معترضان در کف خیابان بالفعل نکردند و این اعتراضات برای به خیابان کشیدن بالقوه مانده‌اند که در صورت عدم توجه حاکمیت به مطالبات مردم و ذائقه‌نسل‌ها در آینده نه چندان دور قطعا باید منتظر اعتراضات گسترده خیابانی باشیم.
اما نسبت به بیانیه اخیر از چند جهت نقد اساسی وارد هست که اثبات می‌کند نمایندگان مجلس‌انقلابی بعد از گذشت دو سال و چند ماه هنوز چارچوب فکری و اصول درستی برای وظایف و اختیارات خود ندارند و در یک سردرگمی و بلاتکلیفی میان ملت و حاکمیت درجا می‌زنند تا هر روز شاهد تنزل جایگاه مجلس و دور شدنش از راس امور و نزدیک شدنش به قاعده هرم امور باشیم و همین موضوع باعث شده انقد نمایندگان از اصل دور شوند و درگیر مسائل پیش پا افتاده و دلخوش به پاره‌ای انتصابات و مواردی از این قبیل باشند که گاها فراموش کنند وکیل مردم، قانون‌گذار و ناظر بر اجرای قانون هستند!
به دلایل فوق ما شاهدیم رفتار و گفتار نمایندگان خواسته یا ناخواسته در بسیاری از اوقات، در جهت تامین منافع اصحاب قدرت و حتی گاها مافیا می‌باشد و مردم در اولویت‌های بعدی قرار دارند. و به تدریج بدون اینکه متوجه شوند فرسنگ‌ها از وظایف نمایندگی خود دور شوند تا جایی که در همین چند مدت پیش یکی از نمایندگان ادعا کرده‌‌بودند ما نمایندگان مجلس گاها از طریق سایت‌های خبری اطلاع پیدا میکنیم امروز در مجلس چه قانونی در مجلس تصویب شده است.! موضوعی که بیشتر شبیه یک فاجعه برای مجلس، مردم و نظام می‌باشد. چرا نمایندگان مردم که مردم سرنوشت عزت و شرافت خود و فرزندانشان و این سرزمین را به آن‌ها سپرده‌اند از قوانینی که در مجلس تصویب میشود بی اطلاع می باشند!؟
شاید مهمترین نکته مثبت شفافیت آرا در مجلس این است که برای مردم مشخص باشد هر نماینده به فلان طرح یا لایحه چه رایی داده است؟ اَگر نه گفته، باید دلایل و استدلال‌های منطقی خود را به مردم و به ویژه مردم حوزه انتخابیه ارائه بدهد. و اگر آری گفته است باید به مردم بگوید دلیل این انتخاب چه بوده است؟ و اینگونه بالاجبار نمایندگان راهی ندارند جز اینکه ساعات مطالعه خود و جلسات هم اندیشی خود با نخبگان و تعداد نخبگان این جلسات را افزایش دهند.
چنین موضوعی یعنی شفافیت آرا، به شدت بر کیفیت و کارامدی قوانین مصوبه مجلس و آگاهی نمایندگان و زندگی مردم تاثیر مثبت خواهد داشت.
اما متاسفانه مجلس و نمایندگانی که شبانه روز از شفافیت آرا می‌گفتند نه تنها هنوز نسبت به این موضوع حرکت قابل قبولی نزده‌اند بلکه شواهد و برخی مصاحبه‌ها و بی اطلاعی نمایندگان از محتوای برخی قوانین مصوبه این شائبه را بیشتر کرده است که نمایندگان مجلس علنا فقط وظیفه دارند از جایی بیرون از مجلس یا در میان اعضای پر نفوذ مجلس دستور بگیرند در کجا نه بگویند و کجا آری!؟ و چون شفافیتی وجود ندارد این نمایندگان نسبت به نوع آرای خود کوچکترین پاسخگویی به موکلان خود ندارند و در مواردی مانند همین بیانیه افتخار آمیز اخیر مجلس به رییس قوه قضاییه راجع به اعتراضات، که نه قانون خاصی‌ست و نه مصوبه خاصی پشت چنین بیانیه‌ایست ما شاهد هستیم هنوز بعد از گذشت چند روز اسامی نمایندگانی که بیانیه‌ی مذکور را امضا زده‌اند به بیرون نیامده و گویا اعضای مجلس به شدت با انتشار اسامی و رسانه‌ای شدن اصل بیانیه و امضاها مخالفت کرده اند و دلیل آن مخالفت و اعتراضات گسترده مردم به این بیانیه بوده است. حالا چند سوال، ابهام ونقد اساسی به بیانیه مربوطه وجود دارد:
۱_ مهمترین نقدی به بیانیه اعتراضی مجلس وارد است این است که از محتوای بیانیه مربوطه، چنین برداشت میشود که این بیانیه نه برای رضای خدا و مردم که برای رضایت اصحاب قدرت نوشته شده است تا به نوعی نمایندگان مجلس در مهمترین رکن‌قانون‌گذاری کشور نشان دهند آنچنان هم منفعل نیستند! و در بیانیه دو موضوع یکی‌بحث 《مردم بیگناه》 و 《حکم الهی》 را صرفا جهت سوء استفاده و بازی با مقدسات و اعتقادات ذکر کرده‌اند.
زیرا اگر واقعا به بیانیه خود و صحبت‌های خود ایمان داشتند قطعا اینمنین از انتشار اسامی هراس نداشتند! و بیانیه مذکور را بایگانی نمیکردند.!
و دوم، اگر ملاک نمایندگان واقعا حکم الهی و دفاع از مردم بیگناه می‌باشد مگر نباید با آن دسته از لباس شخصی‌ها و نیروهای نظامی که بدون دلیل و بدون توجه به قانون، برخی مردم بیگناه و بی‌دفاع را مورد ضرب و شتم قرار دادند یا آن‌ها را به قتل رساندند نیز برخورد شود؟ این چه حکم الهی ست که فقط مربوط به خطاکارانیست که در میان معترضین مرتکب خشونت و اشتباه شدند؟ تکلیف خطاکاران در میان نیروهای وابسته به حاکمیت حضور داشتند چه میشود؟
۲_ باید بین ارزش‌های الهی و بخشی از ارزش‌های اصحاب قدرت که مخالف ارزش‌های الهی و انسانی هستند و بر تداوم این ارزش‌ها اصرار میکنند تمایز قائل شد و نباید هر اقدام ناشایست و خطایی را به نام دفاع از ارزش‌های حاکمیت توجیه کرد نباید ارزش‌های الهی و انسانی و فرامین اهل بیت را به محض رسیدن به درب خانه ارزش‌های اصحاب قدرت سرکوب کرد! و این همان هدف والای شهید چمران بود که اعتقاد داشت شهادت فقط زمانی مقدس است که در راه ارزش‌های الهی و ارزش‌های انسانی باشد و نباید موضوعی برای ما بُت و مقدس شود که هر چیزی را به نام ان توجیه کنیم! زیرا چنین رویه‌ای برای سرکوب ارزش‌های الهی به ارزش‌های شیطانی نزدیک است تا ارزش‌های الهی!
۳_ از نمایندگان مجلسی که خود را انقلابی می‌دانند و بسیاری از آن‌ها از خانواده محترم شهدا می‌باشند و بر صندلی‌هایی تکیه زده‌اند که روزی دانشمند و عارف و سرداری مانند شهید چمران یا شهید مدرس تکیه زده بود و برای این صندلی‌ها خون ده‌ها هزار نفر از بهترین فرزندان این ملت ریخته شدهباید پرسید: آیا بیانیه شما به ریاست قوه قضاییه و درخواست برای برخورد یک طرفه با معترضین، و چشم پوشی بر خطاهای لباس شخصی‌ها و نظامیان همانند صحنه فاجعه‌بار برخورد گله‌ای و داعشی با یک جوان بی دفاع در نازی‌آباد، بر اساس ارزش‌های الهی بوده؟ یا ارزش‌های حاکمیت و اصحاب قدرت و مافیا؟ آیا اگر ۴۰ سال اصحاب قدرت ما بر یک رویه و روش اشتباه اصرار ورزند و عده‌ای نسبت به این اشتباهات مکررر و عدم اصلاح این رویه ها، برای دفاع از ارزش‌های‌انسانی و الهی و طبق اصول قانون اساسی اعتراضی مسالمت‌امیز داشته‌باشند و توسط نیروی وابسته به اصحاب قدرت و مافیا به اشتباه مورد ضرب و شتم قرار گیرند یا کشته شوند حکم الهی برای این افراد قصاص محارب نیست؟
۴_ مگر عامل اصلی هدررفت منابع و سوختن فرصت‌ها در کشور قوانین و ساختارهای معیوب و عدم نظارت بر اجرای قوانین نیست؟ آیا در این زمینه شما خطا و اشتباهی داشتید؟ دستاوردها نشان میدهند که بسیار مقصرید! حالا چه کسی و چه نهادی وظیفه کج روی‌ها واشتباهات خود شما را دارد؟ آیا اشتباهات شما باعث خسارات فراوان به امنیت، جان، مال و ناموس مردم نشده است؟
۵_شما نمایندگان مجلس از خط قرمز بودن مال و ناموس مردم برای شما و نظام گفته‌اید! میتوان از شما پرسید در هدررفت صدها هزار میلیارد از منابع کشور از جمله در میادین مشترک، معادن زیر زمینی، محیط زیست، منابع ابی و فرار نخبگان و سرکوب استعدادها در مناطق محروم و صدها مورد دیگر شما چه اندازه مقصرید؟ در آمار بالای آسیب‌های اجتماعی از اعتیاد گرفته تا افزایش طلاق تا پایین آمدن سن فساد تا قاچاق دختران این سرزمین به عنوان نوامیس این کشور شما چه اندازه مقصرید؟ شما چه اقدام مفیدی در تمام دوره خدمت، برای این خط‌قرمزها یعنی برای مال، جان و ناموس مردم انجام داده‌اید؟ و چه برخوردی با خطاکاران داشته‌اید؟
۶_واقعا چه لزومی داشت و چه عقلانیت و شعوری پشت این بیانیه اعتراضی شما بوده؟ و چرا باید شما نمایندگان مجلس از رییس قوه قضاییه بخواهید با محارب یا تروریست‌های شاهچراغ یا اندک افرادی در میان معترضین که اقدام به خرابکاری کردند به شدت برخورد کنند؟ یعنی اگر شما این بیانیه افتخارآمیز را نمی‌نوشتید قوه قضاییه با عوامل ترور ناجوانمرانه شیراز یا اندک افرادی که در میان اعتراضات اقدام به کشت و کشتار کرده‌اند برخورد نمیکرد؟
حالا که خواستید خودی نشان دهید و بعد از چندین هفته از شروع اعتراضات اعلام کنید هنوز زنده‌اید حداقل در این بیانیه مضحکانه و بی محتوای و فاقد عقلانیت سیاسی، برای رضایت خدا و شهدا یک اشاره‌ای به آن‌هایی میکردید که در پوشش لباس شخصی و نظامی و در قالب نیروهای وابسته به حاکمیت بدون توجه به قانون و دستورات، اقدام به ضرب شتم و کشت و کشتار افراد بیگناه و بی‌دفاع کرده‌اند تا با آن‌ها نیز بر اساس قانون و حکم الهی برخورد جدی صورت گیرد! زیرا این افراد بیشترین ضربه را به نظام و همان نیروهای نظامی وارد کردند و باعث شدند تا صبور و عدم توسل به خشونت اکثریت این نیروها تحت الشعاع این خشونت‌های داعشی قرار گیرد و بدنام شوند.
۷_ چرا بعد از گذشت چند روز از نگارش و قرائت این بیانیه که آن جز افتخارات مجلس انقلابی محسوب میکنید هنوز مجلس، اسامی نمایندگانی بیانیه مذکور را امضا زده‌اند منتشر نکرده است؟ شایعاتی هست که از بالا از ریاست مجلس خواسته‌اند اسامی را منتشر نکنند؟ اگر این بیانیه از افتخارات مجلس انقلابی‌ست و واقعا برای حکم‌الهی و مردم بیگناه و بر اساس عقلانیت بوده است چرا از انتشار اسامی هراس دارید؟ و چرا اجازه نمیدهید مردم در حوزه‌های انتخابی بدانند نمایندگان خود چه افتخاری کسب کرده‌اند و برای رضای خدا چه ایثاری کرده‌اند!؟
۸_ اگر از بیرون مجلس، گروهی یا شخصی از ریاست مجلس یا نمایندگان مجلس خواسته روی بیانیه مربوطه مانور ندهند و اسامی را منتشر نکنند دلیل این کار چیست؟ آیا اگر این موضوع واقعیت داشته باشد ننگی بر پیشانی مجلس نیست که خواسته اند به نوعی برای اصحاب قدرت خودشیرینی کنند اما آنقدر این حرکت مخالف وظایف مجلس بوده و اعتراض و صدای مردم را دراورده است که از مجلس خواسته‌اند خواهشا همون منفعل باشید و سکوت کنید بهتر است! نیاز نیست با این اقدامات نسنجیده خود را دلسوز نظام معرفی کنید.
۹_ بسیاری از نمایندگان مجلس در حوزه‌های انتخابیه در پاسخ به اعتراض مردم برای این حرکت بدون عقلانیت و انصاف مجلس، اعلام کرده‌اند ما بیانیه مربوطه را امضا نزده‌ایم و از سوی دیگر هیات رییسه مجلس اعلام کرده ۲۲۷ نماینده بیانیه مذکور را امضا زده‌اند! چرا مجلس انقلابی شهامت ندارد اسامی نمایندگانی که امضا زده اند را منتشر کند تا اینگونه برخی نمایندگان مجلس امضا زدن خود را در حوزه‌های انتخابیه تکذیب نکنند! و مردم دچار ابهام شده‌اند شاید عدد ۲۲۷ مجلس یک عدد دروغین است و این مجلس کارش به جایی رسیده که به راحتی چنین اقدامات جعلی نیز انجام میدهد!
۸_ در بیانیه مذکور نمایندگان ادعا کرده‌اند جان، مال، امنیت و ناموس مردم خط قرمز نطام است و از واژه اعتراضات اسمی اورده نشده و چندین مرتبه اتفاقات چند هفته اخیر را اغتشاش نامیده‌اند سوال اینجاست:
مگر جان، مال، امنیت و ناموس این مردم خط قرمز نظام هست ایا دختران و زنان و پسران بی دفاع و بدون سلاح معترضی که در کلیپ‌ها و تصاویر مختلف رسانه‌ها، توسط برخی لباس شخصی‌ها و نیروهای نطامی به آن‌ها شدیدترین برخوردها صورت گرفت و تخریب‌هایی که توسط همین نیروهای وابسته به حاکمیت صورت گرفت جان، مال، ناموس این کشور نیستند؟ یا در نگاه شما جان، ناموس ملت فقط آن‌هایی هستند که کوچکترین اعتراضی نسبت به کج‌روی‌های شما ندارند و مال و اموال نیز همینطور؟
امیدواریم نمایندگان خانه ملت بدانند ابتدا نماینده مردم هستند و سپس سوگندی در مجلس قرائت کرده اند را به خود یاداور شوند و در آخر بدانند شادی و رضایت الله، شهدا و مردم باید اولویت عملکرد آن‌ها باشد نه شادی اصحاب قدرت؟
و در پایان باید پرسید چرا یک مجلس باید این اندازه ضعیف و تهی از شجاعت، اندیشه و مردمی بودن باشد که اول اینکه بیانیه‌ای بدون محتوا و انصاف و بدون توجه به خواسته موکلان خود صرفا جهت خودشیرینی مانند نامه‌ی دعوت از رییسی برای ریاست جمهوری می‌نویسند دوم، آن را با افتخار قرائت میکنند سوم وقتی با اعتراض شدید مردم مواجه میشوند شهامت و شجاعت انتشار اسامی خود را ندارند چهارم بسیاری از همین امضا کنندگان به مردم میگویند ما امضا نزده‌ایم! و پنجم، آیا از چنین مجلسی که فاقد تکنیک، تاکتیک و فکر استراتژیک است میتوان یک درصد انتظار حکمرانی نوینی را داشت که جناب قالیباف فقط در گفتار شعارش را داده است؟ و جناب قالیباف قطعا کوچکترین آگاهی نسبت به این شعار حکمرانی نوین ندارد! همانگونه که چندین سال از نو اصولگرایی گفته و عملکردش هر روز بدتر از دیروز میشود.
توضیح در ساعت ۱۷:۴۶ جمعه: در ساعات اخیر تصویر جعلی «نامه ۲۲۷ نماینده خطاب به رییس قوه قضائیه» در فضای مجازی منتشر شد که روابط عمومی مجلس هم آن را تکذیب کرده است. موضوع مورد اشاره‌ی این یادداشت، بیانیه‌ای است که در تاریخ ۱۵ آبان ماه ۱۴۰۱ در مجلس قرائت شده اما اسامی آن تاکنون منتشر نشده است. [ لینک به خبر ایسنا از قرائت شدن بیانیه‌ی بی نام ]
انتهای پیام
اگر نمایندگان واقعی مردم در مجلس بودند دیگر نیاز به اعتراضات مردم نبود و اصلا دلیلی برای مردم کف خیابان ها نمیماند
نمایندگان؟! نمایندگان؟!!!!!!! کدوم نماینده دردت به سرم؟ ! چه نماینده ای؟ صد رحمت به اخرین مجلس پهلوی.
خیلی از کشورها از قبیل فرانسه ۱۸۰۵ ، آمریکا ۱۸۵۱، روسیه ۱۹۱۷،با بحرانهای داخلی مواجه شدند از بحران نباید ترسید بلکه آینده را ساخت