تحلیل و هشدار مهم عماد الدین باقی

عمادالدین باقی طی یادداشتی در روزنامه سازندگی نوشت:

✍️ این تصور که نرمی و انعطاف موجب گستاخی مخالفان می شود و نشانه ضعف سیستم است، اشتباهی راهبردی است که دلیل اتخاذ سیاست رانندگی در جاده یکطرفه با فرمان بریده یا به بیان دیگر مشت آهنین بود  که زمانی روزنامه کیهان اعلامش کرد. این راهبرد در سیاست خارجی و در اقتصاد( مانند دستگیری ها و احکام احکام اعدام برای متهمان بازار ارز و سکه و…) و آموزش و سیاست و انتخابات و… خود را نشان داد. وضع موجود محصول همین سیاست مشت آهنین است ولی حتی در چنین شرایطی اعلام می شود ۲۲۷ نفر از نمایندگان مجلس در نامه‌ای به رئیس قوه قضائیه خواهان «اعدام هر چه سریعتر معترضان محکوم به محاربه» شدند و در حالی که هیچ لیستی از اسم ها و امضای آنها منتشر نشده تیتر یک روزنامه همسوی شان می شود و فرد دیگری با انتساب صفات زشت می گوید: «اراذلی که دانشگاه شریف را متشنّج می‌کنند را اخراج و سپس۱۰ تا۱۵ سال«ممنوع‌الخروج» کنید تا «وحشی‌گری» دانشگاه تمام شود» و نمی خواهند درک کنند که همین نگاه و ادبیات کار ملک و ملت را به اینجا رسانده است.
سال۱۳۸۶ در بازجویی های طولانی در سلول انفرادی و پیش از آن، وقتی درباره نادرستی سیاست مشت آهنین و تاکید بر روش امام علی(ع) در چگونگی برخورد با تروریستی به نام ابن ملجم، و درباره لزوم دقت زیاد در دادرسی متهمان به اقدامات تروریستی در اهواز و رعایت حقوق آنان و همچنین لزوم برخوردهای متفاوت با متهمان درجه دوم و سوم که نقش مستقیمی در جرم نداشتند یا بعضا هیچ نقشی نداشتند سخن گفتم، پاسخ این بود که اگر قرار بود به این توصیه های حقوق بشری شما عمل کنیم باید سالها پیش حکومت را به دشمن واگذار می کردیم. باورم این نیست که چنین دیدگاهی در آن مجموعه عمومیت داشته ولی این تصور، اشتباهی مهلک بود زیرا تجربه نشان داده که حکومت های مداراجو پایدارترند و روش های سخت، پایداری شکننده ای در پی دارد. اکنون گذشت زمان با هزینه های سنگینی نادرستی آن روش را ثابت کرده است و گواهی بر صدق این سخن قرآن می دهد که آنچه سبب قدرت و شوکت پیامبر اسلام شد، نرم خویی و مهرورزی او بود و خطاب به پیامبر می افزاید اگر چنین نبودی همه از گرد تو پراکنده می شدند( لانفضوا من حولک) و به پیامبر توصیه می کند مخالفانت را ببخش و برای شان دعا و استغفار کن و با آنان در کارها مشورت کن: فَبِمَا رَحْمَةٍ مِنَ اللَّهِ لِنْتَ لَهُمْ وَلَوْ كُنْتَ فَظًّا غَلِيظَ الْقَلْبِ لَانْفَضُّوا مِنْ حَوْلِكَ فَاعْفُ عَنْهُمْ وَاسْتَغْفِرْ لَهُمْ وَشَاوِرْهُمْ فِي الْأَمْرِ(آل عمران:۱۵۹)
آری رمز اقتدار و نفوذ پیامبر و گسترش قدرت او در زمانی کوتاه، نرم خویی و احترام، حتی برای مخالف بود نه کاربرد مشت آهنین. امروز ادامه آن سیاست، یعنی سلام کردن به خط پایان.
در طول هفته های اخیر اکثریت جامعه با وجود معترض بودن و همدلی با معترضان اما مشارکت میدانی نکردند به همین دلیل برخی از براندازان بارها قشر خاکستری را مخاطب قرار داده و می گفتند چرا با وجود مشاهده این صحنه ها تماشاگرید؟ اما این قشر خاکستری مهم ترین دغدغه اش حفظ ایران و تغییر وضعیت، بدون خشونت و ناامنی است.
شواهدی نشان می دهد که قشر خاکستری که تاکنون نه تنها تغییرعملی ندیده بلکه با مشاهده مواضع برخی از مسئولان و چهره های حکومتی و همچنین صحنه های خشونت علیه معترضان مانند آنچه در نازی اباد رخ داد و یا تصاویر کشته شدگان، بسوی مشارکت در اعتراض میل پیدا می کند و اگر امروز هم خاموش شود بدون شک موج بعدی آخرین موج خواهد بود. اگر کسانی هنوز مانده باشند که دغدغه ایران و جلوگیری از روند رو به رشد خشونت را داشته باشند باید بدانند که به همان سرعتی که قشر خاکستری از تماشاگری خارج می شود باید تغییرات عملی مشاهده کند وگرنه اصلاحات دیرهنگام، کاتالیزور انقلاب است.
درس اصلی و بزرگ و در عین حال پیش پا افتاده در جنبش مهسا برای حکومت این بود که فشار و اجبار موجب طغیان می شود و بالاخره در فرصتی سر باز می کند و دیگر قابل سرکوب شدن نیست پس باید دست از ادامه روش اجبار و فشار بردارند و به سازوکارهای درونی جامعه اعتماد کنند.

انتهای پیام