سیاستِ مقدس

محسن صالحی‌خواه، روزنامه‌نگار در یادداشتی با عنوان «سیاستِ مقدس» که در اختیار انصاف نیوز قرار داده است، نوشت:

وقتی هاله‌ای از قداست، حول محور پدیده‌ای می‌پیچد، نگاه واقع‌گرایانه به آن سخت می‌شود. اشتباه نکنید، در مورد مسائلی که در ذات خود قدسی هستند صحبت نمی‌کنم. مساله، آن پدیده‌هایی هستند که ما انسان‌ها برای این که آن را برای خود حفظ کنیم، برچسب مقدس بودن روی آن زده‌ایم.

در ایران امروز ما، سیاست برای حاکمیت یکی از مقدس‌ترین پدیده‌هاست. چون در ایران، جمهوری اسلامی حاکم است و از قید اسلام در نام نظام حکومتی ما استفاده می‌شود، پس صدر تا ذیل نظام، دستگاه‌های وابسته، نهادهای انقلابی، اشخاص، حوزه و … هم مقدس می‌شوند.

اما اشکال کار کجاست؟ اشکال کار را می‌شود حداقل در سه بخش جستجو کرد.

اول؛ وقتی تصور می‌کنیم که ما در یک ساختار قدسی کار می‌کنیم، خود به خود توهمی در ما ایجاد می‌شود که پس تمام کارها و عملکردهای ما درست است. چون ما به خدا معتقدیم و او به ما کمک می‌کند، بنابراین کارها و تصمیمات ما هم صحیح است. بنابراین شاید کاری به نتایج تصمیمات‌مان هم نداشته باشیم و فکر می‌کنیم این جاده‌ای که داریم می‌رویم، مقصدش سعادت ملت است.

دوم؛ وقتی سیاست را امری قدسی بدانیم، حتماً خودمان هم از طرف خدا مأمور به حکومت شدیم. پس حضرت حق چک سفیدامضایی به ما داده که هرطور می‌خواهیم حکومت کنیم؛ هیچ خللی هم به ساختار اقتدار ما نمی‌افتد. چون خدای متعال با ماست و ….

سوم؛ این نوع نگاه به عالم حکومت و حکومت‌داری، گوش مسئولان را کیپ می‌کند. چون قبلاً هم گفتیم که تصور ما این است که راه درست را می‌رویم، مردم با ما هستند و زمزمه‌های مخالفتی که شنیده می‌شود، «فقط و فقط» کار دشمنان است. پس باید گوش‌ها را کیپ نگه داریم و با دشمن مبارزه کنیم. با این دست فرمان، ما معمولاً از مسائل داخلی جامعه غافل می‌شویم و به این معتقد نیستیم که مردم ممکن است واقعاً اعتراض داشته باشند. بلکه همه چیز را کار دشمن می‌دانیم. در حالی که اگر دشمن می‌تواند به فاصله یک سال و دو سال در کشور ما بحران ایجاد کند، پس باید فکری به حال ساختارهای امنیتی و اطلاعاتی‌مان بکنیم. اگر غیر از این است، باید نگاه‌مان به جامعه را عوض و گوش‌ها را باز کنیم.

سیاست امر مقدسی نیست. دنیایی است که منافع در آن حرف اول را می‌زند. دست‌اندرکارانش گاهی در دوربین رسانه‌ها زل می‌زنند و مطالبی خلاف واقع می‌گویند که به نفع حزب، کشور یا شخص خودشان باشد. سیاست گاهی با گلوله سر و کار دارد، گاهی دیپلماسی، گاهی عملیات پنهان اطلاعاتی، جاسوسی، کودتا، نفوذ در جبهه دشمن، عملیات روانی و … که هیچ کدام در دایره قدسی قرار نمی‌گیرند. اما با تمام این اوصاف، سیاست یک واقعیت است که نمی‌توانیم از آن فرار کنیم، بلکه باید نگاه‌مان را به آن تغییر بدهیم؛ قبل از اینکه دیر شود.

 انتهای پیام