آیا صاحب منصبی به این چیزها فکر می‌کند؟ | محمد مهاجری
محمد مهاجری در روزنامه اعتماد نوشت: اين 20-30-50-100هزار نفري كه به خيابان‌ها آمدند و اعتراض كردند و احيانا دست به اغتشاش زدند، كلا ناديده بگيريد. اين 3-2 ماه اخير را هم كاملا فراموش كنيد. اصلا نه خاني آمده، نه خاني رفته؛ نه خوني ريخته شده نه كسي صدمه ديده؛ نه جايي آتش زده شده و نه كسي داغدار شده. همه در خانه و محل كارشان آرام گرفته‌اند و اوضاع بر وفق مراد است. در چنين فرضي، مسوولان به خواب فراموشي خواهند رفت؟ هيچ فرد و دستگاهي به فكر فرو نخواهد رفت كه با 52 درصد افرادي كه در انتخابات 1400 شركت نكردند و آن چند ميليوني كه راي سفيد و باطله دادند چه بايد كرد؟ آيا هيچ مقام مسوولي در اين انديشه نخواهد رفت كه بعد از 19 سال دويدن در سنگلاح پرونده هسته‌اي، براي رفع زيان‌هاي حاصله آن، چه بايد كرد؟ آيا اينكه صرفا توانمندي‌هاي هسته‌اي خود را افتخار بدانيم (كه انصافا هم هست) كفايت مي‌كند يا بايد به اين پرسش كه چرا نتوانسته‌ايم آن را به عنوان يك برگ برنده روي ميز ديپلماسي دنيا بگذاريم و نانش را بخوريم، جواب داد؟ هيچ مقامي به اين صرافت افتاده كه ببيند حق مشاركت مردم در انتخابات، در كجاها نقض شده؟ و مثلا شوراي نگهبان به بهانه گزينش آدم خوب‌ها، چه بسيار آدم خوب‌هايي را از صحنه بيرون كرده است؟ هيچ مسوولي در پي اين هست كه باندبازي كاملا حرفه‌اي در انتصابات را ـ عجالتا در دولت سيزدهم ـ رصد كرده و گزارشي از صاحب‌منصبان نالايق تهيه كند و به رييس‌جمهور ارايه دهد؟ هيچ چهره‌اي به دنبال اين هست كه بفهمد چرا بخش بزرگي از مدافعان و حاميان دولت، عليه منتقدان با چه ادبيات زشتي حرف مي‌زنند؟ و چرا هر كس را با آنها نيست، طاغي و ياغي و باغي مي‌دانند؟! هيچ فرهيخته‌اي به ذهنش خطور مي‌كند كه هزينه ادراك‌سازي وحشتناكي را كه بولتن‌سازان براي مقامات و مسوولان در رده‌هاي مختلف ايجاد كرده و آنها را سال‌هاي سال به تصميمات غلط رهنمون كرده‌اند، محاسبه كند؟
هيچ انديشمند ديني راهي دانشگاه و مدارس مي‌شود تا شبهه‌هاي بي‌حد و اندازه‌اي كه در ذهن دانشجويان و دانش‌آموزان پيرامون اعتقادات ديني‌شان پديدار شده، بشناسد؟ هيچ جامعه‌شناس و روانشناسي به خودش زحمت مي‌دهد كه دليل اين همه خودكشي، جنايت، خيانت و جرم را واكاوي كند و برايش دنبال راه‌حل بگردد؟
آيا كسي، صاحب منصبي، بزرگي، مسوولي، مديري، رييسي، مقامي حوصله دارد به اين چيزها فكر كند يا همه با آواز شبگردي كه در كوچه‌ها داد مي‌زند: «شهر در امن و امان است» سر بر بالش بي‌خيالي مي‌گذارند؟
انتهای پیام
