کریم باوی درگذشت ؛ آخرین پرواز شاهین خسته فوتبال ایران
شب گذشته کریم باوی درگذشت تا یکی از ستاره‌های بزرگ فوتبال ایران در دهه 60 خورشیدی پیش از رسیدن به 60 سالگی آخرین پرواز خود را رقم بزند.
به گزارش انصاف ورزشی، کریم باوی ستاره خوزستانی فوتبال ایران در دهه 60 که به پروازهای بلند و ضربات سر ویرانگر معروف بود شب گذشته پس از تحمل یک دوره بیماری دار فانی را وداع گفت.
باوی در روزهای غریب فوتبال ایران در شاهین و پرسپولیس بسیاری را شیفته فوتبال خود کرد و حتی در بازیهای کم ملی خود نیز توانست تعداد گلهای خود را دو رقمی کند و در 23 بازی 10 گل را برای ایران به ثمر رساند.
این شاهین بلندپرواز فوتبال ایران عمده دوران فوتبال خود را در شاهین تهران گذراند و دوران نسبتا کوتاه اما ماندگاری را نیز در پیراهن سرخ پرسپولیس برای هواداران به یادگار گذاشت؛ باوی در اوایل دهه 70 به مرور از فوتبال کنار رفت و سالهای سال از او خبری نبود.
شاهین خوزستانی، در روزگار غریب سالهای دهه 60 حتی بارها به جبهه رفت و یادگار روزهای جنگ را با ترکش‌های پایش سالها با خود به یادگار نگه داشت و سر آخر نیز غریبانه شبیه به دوران فوتبالش در 59 سالگی بلندترین پرواز خود را رقم زد.
کریم باوی درگذشت ؛ آخرین پرواز شاهین خسته فوتبال ایران
در سالهای آخر عمر، باوی از بی توجهی‌ها گله داشت هرچند گروه اندکی از بازیکنان سابق فوتبال همچون اکبر یوسفی، حمید استیلی و … خواستار کمک به باوی برای رهایی از بیماری بودند و تا جایی که میشد نیز به او کمک کردند؛ در روزهای اخر نیز برخی از چهره‌های فوتبالی از جمله علی دایی اسطوره بزرگ فوتبال ایران خواستار رسیدگی فوری به وضعیت او و جراحی وی شده بودند؛ اما به هرروی تلاش ها برای بهبود باوی بی نتیجه ماند.
به هر شکل کریم باوی درگذشت و عمرش پیش از آغاز دهه هفتم زندگی در عزلت و غریبانه به پایان رسید اما نام او در تاریخ به عنوان یکی از اعجوبه‌های خاص و بلندپرواز فوتبال ایران ماندگار خواهد ماند.
کریم باوی درگذشت ؛ آخرین پرواز شاهین خسته فوتبال ایران
انتهای پیام
فوتبال رو برای فوتبال بازی می‌کرد. روحت شاد فوتبالیست بی‌حاشیه
یادش بخیر فوتبال دهه شصت. کیهان ورزشی شنبه ها و تحلیل های قشنگش.
کریم باوی برای ما یاد آور آن دوران بود. با کمبودها و کاستی هایش ولی دلنشین بود. باوی به آنچه حقش در فوتبال ما بود نرسید. گلهای او در لباس ملی به کویت (مقدماتی المپیک 1988 ) و قطر(جام ملتهای 1988)از یادها نمیرود.
خداحافظ بلندپرواز دوست داشتنی.
سلام، روحت شاد کریم عزیز، هرگز فوتبالت از ذهن ما نخواهد رفت. افسوس از درگذشت نابهنگامت. آیا می‌توان نام تو را فراموش کرد؟ من که هرگز نمی توانم
مرگ واژه اندوهگین و سهمناک و کریه ترین اتفاق زندگی هست که هرکسی تجربه خواهد کرد ، ولی مرگ در سنین پائین و آنهم با پیشینه ای درخشان برای برخی انسان‌ها این تراژدی را هزاران بار دردناک تر میکند . مرگ یک جوان ورزشکار آنهم با دوره ای از سپری کردن بیماری لاعلاج واقعا جهنم بزرگی هست که خودم هم دارم تجربه میکنم ، خیلی ناراحت شدم از مرگ کریم باوی که جوان مرد و ورزشکاری که با اخلاق زیبایش که ورزش یادش داده بود در جبهه جنگید . به احترامت کریم جان سر تعظیم فرو می آورم و از راه دور قلبم برای رفتن این چنینی ات پاره پاره شد . در آرامی و صلح و شادمانی بخوابی ای بزرگ مرد ایران عزیز
مرحوم باوی درسالهای دهه شصت بی نظیربود گلهایی که باضربه سرمیزدهنوزیادم می آیدباگزارشگری مرحوم شفیع. یادش گرامی