برنامه ریزی ماسه ای برای سیمان

محسن جلال پور، رییس سابق اتاق بازرگانی ایران در یادداشتی تلگرامی نوشت:

درخبرها خواندم مدير عاملان شركت‌هاي تولید کننده سیمان به توافق رسيده اندتا با سهميه بندي توليد، مشكل مازاد سيمان را مديريت کنند.

چند نكته به ذهنم رسید:

اول: اگر در سال‌هاي ابتدايي دهه 80 آمار درستي از ميزان توليد و مصرف كشور در دسترس قرار می‌گرفت و آمارها بررسی و تجزیه و تحلیل می شد، احتمالا این همه کارخانه سیمان در کشور احداث نمی شد.

دوم: چنانچه در میانه های دهه 80 اتاق های بازرگانی و تشکل های حرفه ای ایستادگی نمی کردند، احتمالا با پافشاری نمایندگان مجلس که در حوزه های انتخابی خود وعده احداث کارخانه و اشتغال را داده بودند، در هر شهری و منطقه ای،چند کارخانه سیمان احداث می شد. در این صورت، شاید امروز قیمت سیمان کم تر از پفک نمکی بود.

سوم: خطای بزرگ‌تر این است که بیشتر کارخانه‌های احداثی سیمان توجیه اقتصادی ندارند. نه از نظر منطقه ای که در آن احداث شده‌اند و نه از نظر مصرف سوخت و نه از نظر بازار محصول. آیا همه كارخانه‌هايي كه در حال حاضر مشغول توليد سيمان هستند، توجيه زیست محیطی هم دارند؟ احداث کارخانه سیمان در منطقه ای که به خشکسالی فرو رفته و پیش بینی می شود در سال های آینده به دلیل کمبود آب با مهاجرت و کاهش ساخت و ساز مواجه شود، چه توجیهی دارد؟ آيا اگر قيمت حامل‌هاي انرژي به قيمت واقعي تبديل شود، تداوم فعالیت یک کارخانه سیمان می تواند توجیه اقتصادی داشته باشد؟ اصلا این كارخانه ها مي توانند رقابت کنند؟

به یاد بیاوریم که در دهه 50 هم وقتی بدون محاسبه تصمیم گرفتند درآمدهای نفتی را خرج ساخت و ساز کشور کنند،آن قدر سیمان وارد کشور کردند که برای حمل آن از بنادر به شهرها، کامیون در کشور وجود نداشت و ناچار شدند از کامیون های ارتش استفاده کنند. این فرآیند آن قدر طول کشید که سیمان های وارداتی روی کشتی ها به دلیل رطوبت هوای خلیج فارس تبدیل به سنگ شد و در نهایت ناچار شدند سیمان وارداتی را به دریا بریزند.

چهارم: كارخانه هاي قديمي زیادی داريم كه امروز فرسوده و از رده خارج شده اند و در بازار رقابتي واقعي امكان ادامه حضور ندارند. آیا هزينه استهلاك محاسبه شده اين كارخانه ها پاسخگوي جايگزيني يا تبديل به احسن كردن سرمايه سهامداران اين كارخانه ها هست؟

پاسخ دادن به این پرسش ها و پرداختن به چنين اموري از يك طرف بر اهمیت شفافیت آماری و ضرورت تدوين استراتژي تأکید دارد و از سوی دیگر حوزه اثرگذاري و مسووليت فراوان تشكل های تخصصی راپر رنگ تر جلوه مي‌دهد.

انتهای پیام