در مفهوم نمود و ماهیت یکپارچگی

ابوالفضل نجیب، روزنامه‌نگار در یادداشتی که در اختیار انصاف نیوز قرار داده است، نوشت:

از همان ابتدی کلید خوردن پروژه یکپارچه کردن حاکمیت پر معلوم بود آنچه به مثابه تنها راهکار غلبه بر بحران های موجود و به قیمت تنزل دادن رای مردم و بی اعتبار کردن انتخابات بر آن اصرار و پافشاری می شود، سرابی بیش نیست.

آنچه امروز به واکنش رئیس قوه مقننه در خصوص تمرد دولت از مصوبه مجلس درباره ملزم کردن دولت به بازگرداندن قیمت کالاهای اساسی به شهریور ۱۴۰۰ و مخالفت با حذف ارز ترجیحی منجر گردیده، تنها نوک کوه توهم یکپارچگی را نمایان می کند. این واکنش در ماهیت امر به معنی شکستن کاسه کوزه های بحران چند ماه اخیر بر سر دولتی است که مجلس تحت هژمونی آقای قالیباف با اراده بیرونی و صدالبته همسویی قابل فهم تن به دولتی دادند که در جریان مذاکرات و رای گیری برخی نمایندگان همین مجلس فرمایشی تبعات ناشی از ساده انگاری و ایضن آمیخته با لجاجت و آلوده به منافع شخصی و جناحی را پیش بینی و بابت آن هشدار داده بودند.

به اینها اضافه کنید عدم همسویی برخی وزرای آقای رئیسی و کناره گیری یا برکناری آنها از دولت و همزمان واکنش حامیان جدی اولیه دولت به عملکرد و کارنامه یک سال و اندی دولت، تا معلوم شود اعتراض ها و واکنش های اولیه به پروژه یکپارچگی حاکمیت در مقایسه با توهمات اقتدارگرایان و اتاق فکر بخش‌هایی از حاکمیت چه اندازه واقع بینانه، دلسوزانه و هشداردهنده بوده است.

آنچه امروز شاهد هستیم بسیار از بحران ناکارآمدی فراتر و به تاکید تلویحی برخی از بالاترین مقامات سیاسی و امنیتی به بحران مشروعیت و موضوعیت تبدیل شده است. بحرانی که به تاکید و اعتراف مقامات و مسئولین مطالبات اقتصادی و صنفی و معیشتی مردم را تا جائی تحت الشعاع قرار داده، که باعث تعجب و همزمان تاسف مسئولین شده است. آنچه رئیسی در مقام رئیس جمهور تا حد ساده انگارانه ای فراموش و یا دچار توهم و ذوق زدگی کرده بود، نادیده گرفتن این واقعیت بود که برای اخذ قدرت و بقای آن هیچ نیرویی فراتر از رضایتمندی و مقبولیت و مشروعیت گرفتن از مردم تعین کننده نیست. از همان وعده های اولیه حداقل اقتصادی رئیسی با اصرار بر جبران کسری بودجه و همزمان وعده رشد اقتصادی هشت درصدی پر معلوم بود حتی همین مجلس ظاهرن منفعل تاب و توان همسویی با دولت در زمان شعله‌ور شدن تبعات ناشی از این بلندپروازی ساده انگارانه را نخواهد داشت.

اینکه واکنش های رئیس قوه مقننه به بلندپروازی های ساده انگارانه رئیسی به همین اندازه کفایت یا ادامه یابد، چندان اهمیتی ندارد. آنچه حائز اهمیت است این که ریاست قوه مقننه حداقل تا این مقطع مسئولیت وضع موجود را یکسره متوجه ریاست قوه مجریه و توپ را در زمین ایشان انداخته است. این واکنش هم می تواند بر تبرئه مجلس تحت هژمونی خود و هم سلب مسئولیت از تبعات غیر قابل پیش بینی بحران موجود تاکید داشته باشد.

انتهای پیام