نقبی بر یادداشت «امام خمینی و دعوت به شورش؟!»

ابوالفضل نجیب، روزنامه‌نگار در یادداشتی که در اختیار انصاف نیوز قرار داده است، درباره‌ی یادداشت «امام خمینی و دعوت به شورش؟!» نوشت:

در یادداشت حجت الاسلام احمد حیدری با عنوان  «امام خمینی و دعوت به شورش؟!» دو نکته قابل تامل وجود دارد. اولی مربوط به تقدم و تاخیر برخی اظهارات آیت الله خمینی در خصوص دولت عراق و صدام با تاکید بر تحرکات اعتراضی در جهت سرنگون کردن صدام و حزب بعث است. با این اشاره که مواضع ایشان قبل از حمله عراق به ایران بر کمتر کسی پوشیده است. این که این مواضع تا چه اندازه مقبول و یا قابل نقد بوده موضوع ثانوی است، اما به مثابه یک واقعیت قابل انکار نیست. نکته دوم اما طرح یک ادعا به مثابه یک امر مورد اجماع در حین جنگ میان دو کشور است. برای بیان منظورم و رفع هر گونه برداشت سوء ترجیح می‌دهم بخش مورد نظر بازخوانی شود. ایشان در توضیح آن بخش از اظهارات آقای خمینی که مردم عراق را به شورش و تخریب دعوت و آن را امری عقلانی و مورد اتفاق همه سیاستمداران در حال جنگ و دفاع از کشور توجیه و آن را مشروع تلقی می کنند، می نویسد، «طبیعی است که در زمان جنگ تلاش برای سست کردن اراده سربازان دشمن و جذب آنان و جداکردنشان از سپاه دشمن و واداشتن آنان به تمرّد و اغتشاش علیه حکومت دشمن، کاری کاملا پسندیده، معقول و مشروع است و همه عقلای جهان با هر مرام و مسلکی، این اقدام را صحیح می‌شمارند و در زمان جنگ علیه دشمن، بدان دست می‌یازند و این غیر از دعوت و سوق دادن معترضان کشور به شورش علیه حکومت و ایجاد ناامنی برای مردم و از بین بردن سرمایه‌های عمومی است».

استدلال آقای احمدی به نوعی می تواند مهر تائیدی باشد بر ادعاهای بی پایه و اساس و در واقع تحریف و دروغ های برخی در خصوص مسائل داخلی کشورهائی که علی الظاهر مدعی هستند دشمن ایران و در حال جنگ روانی، رسانه ای با ما هستند. و ایضن در این صورت باید آن بخش از از ادعاهای برخی مقامات دولتی و غیر دولتی در خصوص جنگ روانی، رسانه‌ای کشورهایی که دشمن تلقی می کنیم و علیه ایران فعالیت های تخریب کننده انجام می دهند بخودی خود مشمول این قاعده عقلانی و به تصریح آقای احمدی مورد اجماع و اتفاق همه سیاستمداران و امری عقلانی تعبیر کنیم. با این منطق می توان مهر تائیدی زد بر همه اقدامات تحریک کننده ما علیه دشمنان فرضی و به همان نسبت هر اقدام تخریبی و تحریفی کشورهایی که در عالم واقع یا توهم دشمن مي دانيم.

اینکه آنچه آقای حیدری به امر عقلانی تعبیر می کنند، چه نسبتی با امر اخلاقی دارند، از آن رو حائز اهمیت است که از جایگاه یک مبلغ دینی و اخلاق دینی سخن می گویند. آنچه تا کنون دست مقامات و مسئولین ما را در زدن  انواع و اقسام اتهام ها و دروغ بستن به خودی و غیر خودی بازگذاشته، شاید همین توجیهات به ظاهر عقلانی و بدتر از آن اجماع بر ترجیح امر عقلانی به اخلاقی باشد. بدیهی است نتایج و تبعات مترتب بر چنین نگرش به ظاهر عقلانی است که وضعیت زمامداران ما را به عبور از بدیهی ترین اصول اخلاقی سوق داده است. از دیگر نتایج مترتب بر چنین اجماع یا حکم اخلاقی می تواند مشروع تلقی کردن استفاده از هر فعل غیر اخلاقی اعم از دروغ بستن و تخریب اموال مردم باشد با این توجیه که ما به معنی اعم در حال جنگ با دشمن هستیم.

انتهای پیام