«اجلاس سراسری نماز» یا «عملکرد کریمانه حاکمان»؟
حجت‌الاسلام️ احمد حیدری در یادداشتی که در اختیار انصاف نیوز قرار داده است، نوشت:
این روزها «بیست و نهمین» اجلاس سراسری نماز تشکیل شده و وزیر کشور در این اجلاس بر این حقیقت اعتراف کرده که: «با نگاهی به اغتشاشات اخیر متوجه می‌شوید مشکل بزرگی که جوانان داشتند، قطع ارتباط معنوی با خدا، هجمه دشمن، ترویج فرهنگ منحط غربی و نیز بی‌هویت‌سازی بود».
گر چه متأسفانه در این جامعه گوشی برای شنیدن باز نیست که اگر بود، اوضاع این گونه نابسامان نبود، ولی باز هم برای این که در قیامت نزد خدا حجتی داشته باشیم و هم شاید گوشی بشنود(اعراف/164)، هشدارها را تکرار می‌کنیم. یه بیان حضرت آیت الله جوادی آملی «نماز ستون دین است» و ستون را باید «اقامه» کرد و به «اقامه کردنش» فراخواند نه این که آن را خواند و خواندش را رواج داد! شکی نیست که اگر نماز اقامه شود [نه فقط به ظاهر و چه بسا از سر اجبار یا ریا خوانده شود همچنان که حجاب این گونه شده و بسیاری نه از روی اعتقاد، عشق و حیا، بلکه به طمع یا از ترس اقل‌هایی از آن را رعایت می‌کنند]، خیمه دین‌داری واقعی در جامعه برپا خواهد بود و از فحشاء و منکرات اثری نخواهد ماند و دل‌ها مالامال از محبت و برادری به هم خواهد گردید.
این که شاهد فساد، اختلاس‌های نجومی، حقوق‌های نجومی، املاک نجومی، دزدی دکل نفتی، انحصار‌طلبی، ردّ کردن صلاحیت رقیبان نامدار برای تصدی مناصب نمایندگی و ریاست جمهوری و …، اختلاف عمیق جناح‌ها که هیچ‌کدام همدیگر را مسلمان هم نمیدانند، اقدام به شورش و ناامن سازی جامعه و هزاران معضله دیگر هستیم، همه از آن روست که نماز در این جامعه اقامه نشده است. وظیفه مؤمنان در صورت حکومت یافتن، رعایت هندسه «اقامه نماز»، «دادن زکات» برای رفع فقر و ایجاد رفاه عمومی و «امر به معروف و نهی از منکر»(حج/41) نسبت به هم و بخصوص نسبت به حاکمان و اصحاب قدرت است که بیشتر در معرض خلافند.
اقامه نماز به چیست؟ به ساختن مساجد و مصلاهای باشکوه در تمام شهرها؟ به ساختن هزاران نمازخانه بین‌راهی و ایستگاه‌های قطار و فرودگاه‌ها و ترمینال‌ها و …؟ به اقامه نماز جماعت در وقت اداری در ادارات و مدارس و دانشگاه‌ها و معطل کردن ارباب رجوع آن هم با توجه به مقدمات و مؤخرات نماز؟
این ایام در طلیعه ولادت بزرگ مردی هستیم که در پنج سال حکومتش به وظیفه «اقامه نماز، ایتای زکات و بها دادن به وظیفه امر به معروف و نهی از منکر» همت کرد. در دعای افتتاح ماه مبارک رمضان هم آرزوی‌مان به درک «حکومت کریمانه صالحان» که عزت بخش مؤمنان و ذلیل کننده «دورویان دنیا طلب» است، را واگویه می‌کنیم و در فرازی «حاکمان صالح» را که اخلاق خدایی یافته‌اند، به تصویر می‌کشیم: «الحمد لله علی حلمه بعد علمه و الحمد لله علی عفوه بعد قدرته و الحمد لله علی طول اناته فی غضبه و هو قادر علی ما یرید = حمد خدا بر حلم او بعد از آگاه شدنش بر خلاف‌های ما و بر چشم‌پوشی او از خطاهای ما بعد از قدرتش بر انتقام و کیفر ما؛ و بر مهلت‌دادن طولانی مدتش با این که از گناهکاری ما غضبناک و بر آنچه بخواهد، توانا است و مانعی برایش متصور نیست».
در صد روز اعتراضات اخیر به نابسامانی‌ها، مسئولان به طور طبیعی بر تخلفاتی از جانب معترضان آگاهی یافتند، اما چقدر حاضر شدند تحمل ورزند؟ و آنها را جذب کنند؟ و سخنشان را بشنوند؟ و کسانی را که خلاف قانون و در خیابان با آنان برخورد تند شد، کیفر دهند؟ و میدان اعتراض را برایشان بگشایند؟ و … با معرفی چند جوان و نوجوان به عنوان برانداز و مجریان «جنگ ترکیبی» و صدور احکام غلیظ و شدید چگونه انتظار معنوی شدن آنان و خانواده‌هایشان و عموم جامعه را داریم؟
کاش به جای برگزاری سالانه «بیست و نه» سمینار سراسری و ده‌ها سیمنار استانی و … نماز؛ رفتار مطابق با دعای افتتاح و شبیه معصومان را از مسئولان و مدیران در زمینه‌های سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و …، به نمایش می‌گذاشتیم و … تا به صورت طبیعی نماز در کشور از جانب عموم اقامه می‌شد و با اقبال عمومی به ادای زکات، نابسامانی‌های اقتصادی رفع می‌شد و عمومی شدن امر به معروف و نهی از منکر بخصوص از جانب مردم و سازمان‌های مردم‌نهاد نسبت به حاکمان، شاهند شکوفایی بیش از پیش گرایش به اسلام و معنویت در جامعه بودیم.
انتهای پیام
