نگاهی به فیلم‌های جشنواره؛ «کت چرمی»، «روایت ناتمام سیما»، «بعد از رفتن»
لقمان مداین، منتقد سینما در یادداشتی ارسالی به انصاف نیوز نوشت:
«کت چرمی» آمده تا مقابل «مرده بازنده» مهدویان بایستد!
فیلم کت چرمی در چهل و یکمین جشنواره فیلم فجر, به کارگردانی حسین میرزامحمدی، تهیه‌کنندگی کامران حجازی و نقش آفرینی جواد عزتی، صابر ابر، گلاره عباسی، با هنرمندی پانته‌آ پناهی‌ها، ستاره پسیانی، عباس جمشیدی‌فر، مائده طهماسبی، بهزاد خلج، امین میری، محمد صدیقی مهر، آیدا ماهیانی، سارا حاتمی، رویا تیموریان و سیامک احصایی آمده تا بگوید دستگاه امنیتی مراقب همه چیز هست، سررشته امور از دستش خارج نیست و با مفسدین همکاری ندارد. برعکس آن چیزی که در فیلم مرد بازنده مهدویان بود و سیستم امنیتی را در خدمت کارتل های اقتصادی نشان می داد.
آمده جلوی عوامل خودسر را بگیرد، تا اعتماد سازی کند، امید را احیا کند، آمده ابعاد پنهان پرونده ها را نشان دهد و افراد را از تصمیم های عجولانه منصرف سازد، برخلاف آن چیزی که در مرد بازنده شاهد بودیم وقتی کاراکتر جواد عزتی از سیستم اداری خود و دستگاه امنیتی ناامید شده بود و تصمیم به اقدامات خودسرانه گرفت.
آمده تا ضعف قانون را در دفاع مشروع پررنگ کند، بلکه به آن رسیدگی شود، که دیگر زنان و دختران در یک قدمی تعرض و تجاوز اگر از خود دفاع کردند و حادثه ناگواری پیش آمد، قربانی امر بزرگتری نشوند.
فیلمنامه در روایت خوب ظاهر شده، قصه کاملی دارد، دیالوگ پردازی‌اش به دور از افشای اطلاعات است، ساده و روان نگاشته شده، گره گشایی به دست نویسنده انجام نمی شود، پیرنگش دقیق بوده و خرده پیرنگ های کاملی برایش ترسیم شده است. تعلیق های خوبی دارد، شروع فیلم جذاب است، ما را با شخصیت قهرمان آشنا می کند، ضد قهرمانی خوبی ترسیم کرده و قهرمانش قوی ظاهر شده است، عطف بندی و اوج درستی دارد و مهم تر از همه ضد ارزشی طرح شده که به مرور تبدیل به ارزش می شود.
با نقش آفرینی درخشان یکایک بازیگران مواجه هستیم، نقش را برای خود کرده اند، آزادی دارند، پرروح و پرمفهوم بازی می کنند، مرزشکنی می کنند، صدا و حرکاتشان با صحنه و متن هماهنگ است، صلبیت در کلام و انقباض جسمانی ندارند، تسلط بر انرژی خود دارند و با فراز و فرود متن آن را به خوبی کنترل می کنند، در صدایشان تاثیر صداقت را حس می کنید، میمیک صورتشان با ضرب سخن همگون است، به کاراکترشان بعد داده اند و از کلمات بیهوده استفاده نمی کنند.
طراحی صحنه و لباس منطبق با صحنه است، صداپردازی، گریم، تدوین، رنگ و نورش خوب است.
محل استقرار و حرکت دوربین مناسب است، زوایای خوبی را پوشش می دهد، چینش سکانس ها صعودی است و از ریتم نمی افتد، فیلمنامه چکش کاری خوبی شده و ما را با کارگردانی موفق مواجه ساخته است.
نقد و بررسی فنی و بررسی جزئیات را به زمان انتشار نسخه خانگی موکول خواهم کرد. خدا قوت به کلیه عوامل فیلم.
«روایت ناتمام سیما»، از بحران های اجتماعی تا بحران یک کارما!
فیلم روایت ناتمام سیما در چهل و یکمین جشنواره فیلم فجر, به کارگردانی علیرضا صمدی، تهیه‌کنندگی مجید رضابالا و نقش آفرینی آزاده صمدی، حامد کمیلی، غزل شاکری، مهران احمدی، مسعود کرامتی، مریم سعادت، دانیال نوروش، محمد حیدری، مهسا باوفا آمده تا بگوید همیشه پای یک دشمن در میان نیست، گاهی کارمای خطای انسان است که لای کتاب خاک گرفته زندگانی ورق می خورد و باز می شود و زندگی ما را تحت تاثیر خود قرار می دهد، آمده تا بگوید آنچه که ارزش محسوب می شود پایه علمی و تعهد اخلاقی فرد به جامعه پیرامون خود است نه شهرت کاذبی که نه تنها چیزی به بار علمی یا فرهنگی مردم اضافه نمی کند بلکه سوژه اش را به پرتگاه سقوط می کشاند. آمده تا به مصاف همایش های انگیزشی برود تا بگوید انگیزه احیا شده ای که نتواند به ظهور مادی برسد چیزی جز افسردگی به بار نمی آورد و این خطری جدی برای جامعه ناتوان است، آمده از اختلافات فرهنگی میان زن و شوهر ها بگوید که چگونه زندگی را تحت تاثیر قرار می دهد، آمده از فشاری که اساتید منتقد سیاست در دانشگاه متحمل می شوند بگوید، از عدم تحمل دیدگاه ها، آمده به افراد مشهوری که برای شرکت های کلاه برداری تبلیغ می کردند نهیب بزند.
فیلمنامه دیالوگ پردازی بسیار ضعیفی دارد، دارای کشمکش نیست، از الگوهای مکرر استفاده کرده، صادقانه نیست، ساده و روان نیست، گره گشایی به دست نویسنده انجام می گیرد، پیرنگ و خرده پیرنگ، عطف اول و اوج مناسبی دارد اما عطف دومش اشتباه ترسیم شده است، کشش ندارد، کاشت، داشت و برداشت برخی شخصیت ها غلط بوده و هیچ ارزش و ضد ارزشی ندارد، قهرمان و ضد قهرمان ندارد، ولی عنصر ارتباطی اش درست ترسیم شده است.
بازیگرانش اگرچه انقباض جسمانی و صلبیت در کلام ندارند، اما بی روح و سطحی نقش آفرینی می کنند، از تیپیکال عبور نکردند، مرزشکنی نکردند، به الگوهای مکرر بسنده کرده و تجربه جدیدی خلق نکردند، اگرچه صدایشان تاثیرگذار است، اما کلامشان صادقانه نیست، آوای مناسب ندارند، میمیک صورتشان خوب است، اما به کاراکترشان بعد نداده اند. که من با توجه به توانایی های خوبی که در آنها می شناسم، ضعف کار را در کارگردانی و متن می دانم.
کارگردان فیلمنامه را عیب یابی نکرده، از هنرپیشه نقش لازم را بیرون نکشیده، سکانس و پلان ها را درست کنار هم نچیده و در نتیجه باعث کند شدن ضربان فیلم شده است، محل استقرار دوربین حرفه ای نیست، جذاب نیست، ابتکار ندارد، تصاویر تکراری است و اندازه خوبی ندارد.
در طراحی صحنه و لباس و گریم شاهد ضعف بودیم، موسیقی و صدا استاندارد و تدوین درست بوده است.
نقد و بررسی فنی و بررسی جزئیات را به زمان انتشار نسخه خانگی موکول خواهم کرد. خدا قوت به کلیه عوامل فیلم.
«بعد از رفتن»، از رحم اجاره ای تا روان شناسی خانواده
فیلم بعد از رفتن در چهل و یکمین جشنواره فیلم فجر, به کارگردانی رضا نجاتی، تهیه‌کنندگی محمود بابایی و نقش آفرینی صابر ابر، سارا بهرامی، پوریا رحیمی سام، پانته آ پناهی ها، بهرام شاه محمدلو، احترام برومند، روشنک گرامی، یسنا میرطهماسب، خسرو احمدی و حامی ترابی آمده از بحران های خانوادگی بگوید، جنگ میان پدر و فرزند، آمده تا شیوه برخورد نامناسب خانواده در قبال اشتباهات فرزند را تذکر دهد، آمده از تحت تاثیر قرار گرفتن همه در یک اشتباه شخصی بگوید، آمده دست بر بحران های روحی زنانی بگذارد که از سر ناچاری تن به اجاره دادن رحم خود می دهند، آمده جایگاه مادر را بالاتر از هر اشتباهی بگذارد که نشود آن را بخشید، زندگی توام با فقر هموطنان جنوبی را به تصویر می کشد و درام را می آفریند.
فیلمنامه دارای اشکالات جدی است، کاشت، داشت و برداشت برخی شخصیت ها رعایت نشده، کاراکتری اول فیلم می آید و محو می شود و ما هیچ چیز از سرنوشت او در نمی یابیم، دیالوگ پردازی هایش چکش کاری نشده، ضعف دارد، شخصیت پردازی هایش با مشکل مواجه است، تعلیق ندارد، هیچ چیز شما را غافلگیر نمی کند، گره گشایی به دست نویسنده انجام می شود، و همه چیز قابل حدس است، خرده پیرنگ هایی قوی دارد، اما پیرنگش دارای ضعف است، عطف بندی و اوج ضعیفی دارد، اما ضد ارزشی که تبدیل به ارزش شود را خوب پرورش داده است.
گریم، تدوین، نور و رنگ، صدا، موسیقی خوبی دارد اما طراحی صحنه و لباسش با منطق شغل خانواده همسو نیست.
بازی های فیلم خوب است، انقباض جسمانی ندارند، صلبیت در کلام ندارند، صدا و حرکاتشان با متن و صحنه هماهنگ است، دارای تسلط بر کلام، گویش، آوا و تاثیر صدا هستند، میمیک صورتشان تطبیق پذیر است، از اعمال پیچیده استفاده می کنند، اما این موارد درباره همه آنها صدق نمی کند!
کارگردان نورپردازی اش مناسب بوده، دوربینش حرکات خوبی دارد، محل استقرار دوربین را خوب تعیین می کند، زاویه های تصاویرش اندازه است، اما فیلمنامه را خرد نکرده، به هنرپیشه ها دقت نکرده و با ضعف مواجه شده است.
نقد و بررسی فنی و بررسی جزئیات را به زمان انتشار نسخه خانگی موکول خواهم کرد. خدا قوت به کلیه عوامل فیلم.
انتهای پیام
