فرزند هوشنگ گلشیری خواستار شکایت از پرویز ثابتی شد

باربد گلشیری، فرزند هوشنگ گلشیری، داستان نویس معاصر، خواستار شکایت از پرویز ثابتی شد.

در روزهای اخیر انتشار عکسی از حضور مسئول ادارهٔ سوم ساواک و رئیس ساواک تهران در تجمع اپوزسیون در آمریکا واکنش‌هایی را به دنبال داشت [لینک].

باربد گلشیری در توییتر نوشت: «دادخواهی مشمول مرور زمان نمی‌شود. به نظرم وقتش است که قربانیان جان‌به‌در‌برده، خانواده‌های شکنجه‌شدگان، اعدام‌شدگان و … از پرویز ثابتی شکایت کنند».

او هم به تناقض تشکیل دادگاه برای حمید نوری در اروپا و سکت در مورد پرویز ثابتی اشاره کرده و نوشته است: «بازی انتخاب میان دو قرص بازی دادخواهان نیست، یا به گمان من نباید باشد».

گلشیری در پاسخ به کسی که نوشت «همین نشونه‌هاست که به صداقتتون شک میکنیم جناب گلشیری»، گفت: «حتما باید در دادگاهی صالح محاکمه شود. بی‌تردید».

==

یادداشت محمود فرجامی

محمود فرجامی، طنزپرداز مقیم خارج کشور، در اینستاگرام نوشت:

من این واکنش وسیع به آفتابی شدن رییس شکنجه‌گران ساواک را به فال نیک می‌گیرم و نشانه پویایی سپهر سیاسی‌اجتماعی مردم ایران.

بله، می‌دانم بعضی‌ها اصلا نمی‌دانند ثابتی کیست و چه جنایت‌هایی کرده، یا اصلا ساواک چه بوده. بعضی از همین عزیزان تا همین چند هفته پیش «نایاکی» را، بر وزن ساواکی، به عنوان بدترین فحش و برچسب بکار می‌بردند. قاعدتاً هم نمی‌دانستند کلا دو گروه اثرگذار لابی‌گری مرتبط با ایران در آمریکا داریم (یا داشتیم)؛ یکی طرفدار تحریم و جنگ، دیگری مخالف آن. اولی مجاهدین و دومی نایاک. آدم حتما حق دارد منتقد و مخالف دومی باشد، اما دریغ است بلندگو و آلت فعل اولی بشود. اینجور مواقع شاید بشود گفت آدم همان است که وسیله آن است. بگذریم.

حالا مهره اصلی و بلکه نماد آن همه شکنجه، در میتینگ کسی که نمی‌دانیم شاهزاده است، مدعی پادشاهی است، یکی از اعضای هیت (هشت یار تحریم) و همقواره مدل کلیپ لیسانس میسانس است، وکیل الرعایای بی‌رای است، جمهوری‌خواه است، یا آنطور که به تحقیر و تمسخر در کنفرانس رسمی صدایش می‌کنند «آر پی» است…؟ ظاهر می‌شود.

اما شکنجه‌گر خوب نداریم، همانطور که جنایتکار خوب نداریم. هر شکنجه‌ای شکنجه همه ماست. و هر تمجید و حتی تحمل شکنجه‌گری، سیلی به صورت همه ماست. آینده تاریکی خواهد بود اگر در آن کی شکنجه می‌کند/می‌شود دغدغه باشد و نه خود این جنایت. اما جنبش ما برای عوض کردن جای شکنجه‌گر نیست، مسیر زن و زندگی و آزادی، هیچکدام از کابل بر کف پا و کشیدن ناخن نمی‌گذرد.

خوشحالم از حساسیت و ایستادگی علیه هرگونه سفیدشویی جنایت و شکنجه. ما زنده و حساسیم.

انتهای پیام